Αρκετοί από αυτούς που κάνουν piercing εκδηλώνουν ήπιες έως σοβαρές επιπλοκές, οι οποίες μερικές φορές χρειάζονται χρόνο για να υποχωρήσουν.

Αυτός είναι και ο λόγος που όσοι θέλουν να κάνουν piercing, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί τόσο στην επιλογή του επαγγελματία που τους το κάνει όσο και στην τήρηση των οδηγιών για τη φροντίδα της περιοχής.

Στο αυτί, λ.χ., που είναι η περιοχή που επιλέγεται συχνότερα για piercing, ποσοστό 6-35% των ατόμων βιώνουν μία ή περισσότερες επιπλοκές. Στις περισσότερες περιπτώσεις (στο 77%) η επιπλοκή είναι ελαφρά φλεγμονή. Στο 43% είναι αλλεργική αντίδραση και στο 2,5% σχηματίζεται χηλοειδές (υπερτροφική ουλή), σύμφωνα με μία μεγάλη μελέτη.

Piercing: Οι επιπλοκές

Οι επιπλοκές που μπορεί να αναπτυχθούν μετά το piercing ποικίλλουν αναλόγως:

• Με το μέρος του σώματος που επιλέγεται να τρυπηθεί
• Τα υλικά που χρησιμοποιούνται
• Την εμπειρία του επαγγελματία
• Τις μεθόδους υγιεινής που εφαρμόζει
• Την μετέπειτα φροντίδα από τον αποδέκτη του piercing

«Οι τοπικές φλεγμονές είναι συνηθισμένες. Ωστόσο, έχουν αναφερθεί και συστηματικές λοιμώξεις, αλλά και σύνδρομο τοξικού σοκ», λέει ο πλαστικός χειρουργός προσώπου – ωτορινολαρυγγολόγος Δρ. Γεώργιος Μοιρέας. «Άλλες επιπλοκές είναι αλλεργικές δερματίτιδες από το υλικό κατασκευής του κοσμήματος, αιμορραγία και ο σχηματισμός χηλοειδούς».

Μπορεί επίσης να υπάρξουν επιπτώσεις σε λειτουργίες του σώματος, αναλόγως με το σημείο όπου γίνεται το piercing. Παραδείγματος χάριν, δυσκολία στην ομιλία και στην κατάποση, όταν το piercing γίνεται στη γλώσσα.

Piercing: Τα πολλαπλά τρυπήματα στο αυτί

Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα δημοφιλή είναι τα πολλαπλά τρυπήματα, ιδίως στο πτερύγιο του αυτιού. Αυτά σχετίζονται με κακή επούλωση και σοβαρότερη μόλυνση.

Ειδικά κατά τη διάρκεια των θερμών μηνών του έτους είναι πιθανότερο να εμφανιστεί περιχονδρίτιδα πτερυγίου και απόστημα. Οι επιπλοκές αυτές συνήθως παρατηρούνται στον πρώτο μήνα μετά το τρύπημα. Συνήθως αρχίζουν ως ήπιες φλεγμονές, που μπορεί να εξελιχθούν σε περιχονδρίτιδα, σχηματισμό αποστημάτων και νέκρωση.

Η αντιβιοτική αγωγή είναι απαραίτητη και σε ορισμένες περιπτώσεις πρέπει να είναι ενδοφλέβια. Αν, όμως, δημιουργηθεί απόστημα, απαιτείται χειρουργική διάνοιξη για απομάκρυνση του πύου.

Υπάρχει επίσης κίνδυνος εμφάνισης σταφυλοκοκκικών ή στρεπτοκοκκικών δερματικών λοιμώξεων. Ο κίνδυνος αυτός είναι αυξημένος:

• Στα άτομα με ατοπική δερματίτιδα ή αλλεργική δερματίτιδα από επαφή με μέταλλα
• Στους πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη
• Στους ανοσοκατασταλμένους ασθενείς

Οι επιφανειακές μολύνσεις στο λοβό του αυτιού συνήθως έχουν καλή πρόγνωση και ανταποκρίνονται στην τοπική αγωγή. Η αποφυγή των μετάλλων που προκαλούν αλλεργική αντίδραση και η εφαρμογή τοπικών κορτικοστεροειδών επιταχύνει τη θεραπεία.

Piercing: Τα χηλοειδή

Ο λοβός του αυτιού είναι μια περιοχή ευάλωτη στο σχηματισμό υπερτροφικών ουλών. Οι αντιαισθητικές αυτές ουλές είναι γνωστές ως χηλοειδή και μπορεί να προκαλούν κνησμό και ευαισθησία στην περιοχή. Οι θεραπευτικές επιλογές για τα χηλοειδή συμπεριλαμβάνουν:

• Χειρουργική εκτομή
• Ενέσεις κορτικοστεροειδών στην περιοχή της βλάβης
• Τοπική χρήση στεροειδών σε συνδυασμό με επίδεσμο πίεσης
• Θεραπεία με λέιζερ

Σε σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται μεγάλη ωτοπλαστική χειρουργική επέμβαση για να λυθούν σοβαρά προβλήματα δυσμορφίας μετά από piercing στα αυτιά.

Piercing: Ενσωμάτωση και τραυματισμοί

Ένα άλλο σύνηθες πρόβλημα, κυρίως στα άτομα με παχύ λοβό αυτιών, είναι η ενσωμάτωση των κοσμημάτων σε αυτόν. Η συγκεκριμένη επιπλοκή μπορεί να αποφευχθεί με τη χρήση σκουλαρικιών με μακρύτερα στελέχη (καρφιά). Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί μικρή τομή με τοπική αναισθησία για να αφαιρεθεί το σκουλαρίκι.

Σε κάθε περίπτωση απαιτείται η αντιμετώπιση πιθανής φλεγμονής. Το σκουλαρίκι μπορεί να επανατοποθετηθεί ή το αυτί να ξανατρυπηθεί 6-8 εβδομάδες μετά την επίλυση του τοπικού οιδήματος.

Εκτός από τις φλεγμονές, συχνός είναι και ο τραυματισμός στο τρυπημένο αυτί. Μπορεί να προκύψει μετά από πτώση ή σωματική βία, αλλά και στη διάρκεια συμμετοχής σε αθλήματα επαφής.

Ο απλούστερος τραυματισμός συμβαίνει όταν το σκουλαρίκι τραβιέται από τον λοβό του αυτιού, ειδικά όταν η τρύπα βρίσκεται κοντά στην περιφέρεια. Ίδιες επιπτώσεις μπορεί να έχει η παρατεταμένη χρήση βαρέων κοσμημάτων. Ένα απλό σχίσιμο του λοβού μπορεί να συρραφεί με τοπική αναισθησία. Εάν η τρύπα έχει κλείσει, ο λοβός του αυτιού μπορεί να ξανατρυπηθεί σε μια περιοχή χωρίς ουλή, μετά από περίπου 3 μήνες.

Τα αιχμηρά σκουλαρίκια μπορεί να προκαλέσουν πληγές πίεσης ή ερεθισμό του δέρματος όταν φοριούνται στη διάρκεια του ύπνου. Ειδικά στους αθλητές είναι πιθανό να προκαλέσουν ερεθισμό λόγω τριβής, οπότε πρέπει να αφαιρούνται. Πρέπει επίσης να αφαιρούνται και όταν οι αθλητές φορούν προστατευτικό εξοπλισμό.

Το piercing στη μύτη

Κινδύνους εγκυμονεί και το piercing στη μύτη. Ενώ για το τρύπημα απαιτείται μόνο ένα λεπτό, η επούλωση μπορεί να διαρκέσει έως και έναν χρόνο. Στη διάρκειά του πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα για την αποφυγή μολύνσεων.

Το piercing στη μύτη μπορεί να γίνει είτε στο σαρκώδες τμήμα του ρουθουνιού, είτε στο κάτω μέρος της μύτης, μπροστά από το διάφραγμα. Συνήθως προτιμάται το κατώτερο σαρκώδες τμήμα του διαφράγματος και όχι ο χόνδρινος ιστός.

Όπως επισημαίνει ο κ. Μοιρέας, όταν το piercing γίνεται στο διάφραγμα υπάρχουν πολλές πιθανότητες να αναπτυχθούν λοιμώξεις, βακτήρια και άλλες παθολογικές καταστάσεις που το μολύνουν. Οι επιπλοκές αυτές μπορεί να οφείλονται:

• Στην μη τήρηση των βασικών κανόνων υγιεινής στη διάρκεια της διάτρησης
• Στην κακή μετέπειτα φροντίδα
• Στην ελλιπή προσωπική υγιεινή
• Στην εφαρμογή κοσμημάτων ακατάλληλου μεγέθους και υλικού

Η διάτρηση στην περιοχή του χόνδρου μπορεί να προκαλέσει σημαντική αιμορραγία. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε σχηματισμό διαφραγματικού αιματώματος, που συχνά συνοδεύεται από φλεγμονή.

Άλλες πιθανές επιπλοκές συμπεριλαμβάνουν την περιχονδρίτιδα και τη νέκρωση του χόνδρινου ρινικού τοιχώματος. Η μόλυνση απαιτεί επιθετική θεραπεία με αντιβιοτικά κατά του σταφυλόκοκκου, που συνήθως αποικίζει τον ρινικό βλεννογόνο.

Άξια προσοχής είναι επίσης η πιθανότητα εισρόφησης ή κατάποσης του ρινικού κοσμήματος. Επιπλέον, όπως συμβαίνει και με το piercing στο αυτί, τα στελέχη του ρινικού κοσμήματος μπορεί να ενσωματωθούν και να απαιτήσουν χειρουργική αφαίρεση.

Piercing: Οι κίνδυνοι από το τρύπημα στη γλώσσα

Με τα αυξανόμενα επίπΠερίπου ένας στους τρεις ανθρώπους που κάνουν piercing εκδηλώνουν ήπιες έως σοβαρές επιπλοκές, οι οποίες χρειάζονται καιρό για να υποχωρήσουν.εδα κοινωνικής αποδοχής του piercing της γλώσσας έχουν αυξηθεί και οι σχετικοί κίνδυνοι. Στις επιπλοκές που έχουν αναφερθεί συμπεριλαμβάνονται:

• Ιογενείς λοιμώξεις (όπως ηπατίτιδα Β, C και D)
• Τραυματισμοί στο στόμα και την οδοντοστοιχία
• Υπερβολική σιελόρροια
• Αιμορραγίες και δυσκολία στην άρθρωση κατά την ομιλία

Επιπλέον, «πληθαίνουν οι αναφορές για περιπτώσεις τοπικών και επίμονων βακτηριακών λοιμώξεων, για τις οποίες το piercing της γλώσσας μπορεί να αποτελεί αιτία», καταλήγει ο Δρ. Μοιρέας.