Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στις αρθρώσεις, προκαλώντας σοβαρές βλάβες και παραμόρφωση. Η νόσος χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το οίδημα, τη δυσκαμψία και τη μειωμένη κινητικότητα στις αρθρώσεις, κυρίως στα δάχτυλα των χεριών, στους καρπούς και στα πόδια. Όπως πολλά άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να προσβάλλει πολλά διαφορετικά όργανα και συστήματα, όπως τα μάτια, το δέρμα, το στόμα, οι πνεύμονες και τα αιμοφόρα αγγεία. Μπορεί, επίσης, να προκαλέσει αναιμία, κόπωση και πυρετό. Ο κίνδυνος εκδήλωσης εξαρτάται από γενετικούς, ορμονικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Στις γυναίκες εκδηλώνεται σε ηλικία 30 έως 60 ετών. Τα φάρμακα δεν θεραπεύουν τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, όμως επιβραδύνουν ή και σταματούν τις βλάβες στις αρθρώσεις και ανακουφίζουν από τον πόνο και το οίδημα.
Ρευματοειδής αρθρίτιδα: Συμπτώματα
Μολονότι, η ρευματοειδής αρθρίτιδα δεν προκαλεί τα ίδια συμπτώματα σε όλους, μερικά από τα πιο συνηθισμένα είναι τα παρακάτω.
- Πόνος και οίδημα στις αρθρώσεις
- Δυσκαμψία
- Κόπωση, κατάθλιψη και ευερεθιστότητα
- Αναιμία
- Συμπτώματα γρίπης, όπως κακουχία, εξάψεις και εφιδρώσεις
Λιγότερο συνήθη συμπτώματα είναι:
- Η απώλεια βάρους
- Η οφθαλμική φλεγμονή
- Τα ρευματοειδή οζίδια
- Η φλεγμονή σε άλλα μέρη του σώματος
- Η ρευματοειδής αρθρίτιδα ενδέχεται να εμφανίζει κρίσεις (έξαρση των συμπτωμάτων) οι οποίες υποχωρούν στη συνέχεια.
Καθώς η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι δυνατόν να προσβάλει και άλλα μέρη του σώματος εκτός από τις αρθρώσεις, είναι σημαντικό ο ασθενής να αναφέρει στο γιατρό όλα τα συμπτώματα που αισθάνεται, ακόμα και αν δεν τα θεωρεί σχετικά με τη νόσο.
Ρευματοειδής αρθρίτιδα: Αίτια
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι αυτοάνοση νόσος. Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και παράγοντες (ιοί, μικρόβια, στρες), που δεν έχουν πλήρως διευκρινιστεί, επιτίθεται στους ιστούς και τα όργανα του σώματος και προκαλεί φλεγμονή. Υπάρχουν, όμως, κάποιες καθημερινές συνήθειες, που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Οι συνήθειες αυτές είναι:
- Το κάπνισμα
- Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας κόκκινου κρέατος
- Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας καφέ
Ρευματοειδής αρθρίτιδα: Διάγνωση και Θεραπεία
Ο γιατρός καταλήγει σε διάγνωση, μόνο αφού εξετάσει την κλινική εικόνα του ασθενούς, αλλά και τα αποτελέσματα διαφόρων εξετάσεων. Μερικές από αυτές τις εξετάσεις είναι:
- Οι αιματολογικές εξετάσεις
- Οι ακτινογραφίες
- Η μαγνητική τομογραφία
- Τα υπερηχογραφήματα
Αν και δεν έχει βρεθεί ακόμα θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές αγωγές, που επιβραδύνουν την εξέλιξή της και ελαχιστοποιούν τις βλάβες των αρθρώσεων. Όσο νωρίτερα ξεκινά η θεραπευτική αγωγή, τόσο πιο αποτελεσματική ενδέχεται να είναι ώστε να αποφευχθεί η καταστροφή των αρθρώσεων.
Για την αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας χρησιμοποιούνται 4 βασικές ομάδες φαρμάκων:
- Παυσίπονα
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
- Αντιρευματικά φάρμακα, τα τροποποιητικά της νόσου
- Στεροειδή (κορτιζόνη)
Στους περισσότερους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα χορηγούνται περισσότερα από ένα φάρμακα. Αυτό συμβαίνει επειδή κάθε φάρμακο δρα με διαφορετικό τρόπο. Με τη λήψη περισσότερων του ενός αντιρευματικών φαρμάκων, ο ασθενής έχει καλύτερα αποτελέσματα χωρίς επιπλέον παρενέργειες. Επιπλέον, ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να καταφύγει σε φυσικοθεραπεία, άλλες συμπληρωματικές θεραπείες (ιχθυέλαια, λάδι νυχτολούλουδου, βελονισμός, μασάζ) ή χειρουργική αντιμετώπιση. Οι ασθενείς, πρέπει να προσπαθούν να ακολουθούν ένα σταθερό πρόγραμμα άσκησης και ανάπαυσης, ισορροπημένη διατροφή, ισορροπημένο πρόγραμμα ύπνου.