Το λέμφωμα είναι μια μορφή καρκίνου, που προσβάλλει το λεμφικό σύστημα, δηλαδή τους λεμφαδένες. Μπορεί να προσβάλει επίσης τον σπλήνα και τον μυελό των οστών, καθώς και άλλα όργανα, όπως είναι το στομάχι, το έντερο, ο πνεύμονας, ο εγκέφαλος και τα οστά. Τα κύτταρα του ασθενούς με λέμφωμα αλλάζουν συμπεριφορά και αναπαράγονται ανεξέλεγκτα. Παρ’ όλα αυτά είναι αξιοσημείωτο, ότι το λέμφωμα δεν πραγματοποιεί μεταστάσεις, και θεωρείται ιάσιμο.
Λέμφωμα: Hodgkin και non-Hodgkin
- Τα λεμφώματα Hodgkin εμφανίζονται συχνότερα σε νεαρούς ασθενείς 15-35 ετών, σε άτομα άνω των 50 ετών, και ειδικότερα σε άντρες. Η πρόγνωση και η διάρκεια ζωής ενός ασθενή με λέμφωμα Hodgkin είναι πολύ υψηλή λόγω των νέων θεραπειών που εφαρμόζονται. Θεωρείται ιάσιμη μορφή στα αρχικά στάδια.
- Τα λεμφώματα non- Hodgkin απαντώνται συχνότερα, σε σχέση με τα λεμφώματα Hodgkin. Διακρίνονται σε χαμηλής, ενδιάμεσης και υψηλής κακοήθειας. Πλήττουν συχνότερα τους άνδρες και ο κίνδυνος νόσησης αυξάνει όσο αυξάνει η ηλικία του ατόμου. Είναι η πιο συχνή αιματολογική κακοήθεια στους ενήλικές.
Λέμφωμα: Αίτια
Ως πιθανοί προδιαθεσικοί παράγοντες για την ανάπτυξή τους θεωρείται ο ιός Epstein-Barr, ο ιός HTLV-1, το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, η ηπατίτιδα C, καθώς και ασθενείς με ανοσοκαταστολή, ρευματοειδή αρθρίτιδα, συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, κοιλιοκάκη. Επίσης, υψηλότερο κίνδυνο διατρέχουν όσοι έχουν συγγενείς πρώτου βαθμού με λέμφωμα, όσοι εκτίθενται σε χημικά, όσοι έχουν ιστορικό της πάθησης ή ιστορικό ακτινοθεραπείας.
Λέμφωμα: Συμπτώματα
- Διόγκωση ενός ψηλαφητού λεμφαδένα ή ομάδας λεμφαδένων
- Πυρετός
- Νυχτερινές εφιδρώσεις
- Απώλεια βάρους
- Κνησμός
- Ανεξήγητη απώλεια βάρους
- Δύσπνοια
- Κόπωση
Λέμφωμα: Διάγνωση και Θεραπεία
Η διάγνωση πραγματοποιείται με ιστολογική εξέταση και βιοψία του διογκωμένου λεμφαδένα ή του προσβεβλημένου οργάνου. Ακολουθεί η σταδιοποίηση της νόσου, που περιλαμβάνει ολόσωμες αξονικές τομογραφίες, βιοψία μυελού, μοριακό έλεγχο ανάλογα με τον τύπο του λεμφώματος και PET-CT για τα λεμφώματα υψηλής κακοήθειας και το λέμφωμα Hodgkin.
Η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο και το είδος του λεμφώματος. Σε γενικές γραμμές εφαρμόζεται χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων και κυτταρική θεραπεία με αναστολείς τυροσινικής κινάσης- ΤΚΙ (νέες μέθοδοι θεραπείας). Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να εφαρμοστεί και μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων συμπληρωματικά με τη χημειοθεραπεία.
Για το λέμφωμα non-hodgkin η ενδεικνυόμενη θεραπεία είναι κατά περίπτωση η χημειοθεραπεία, η ακτινοβολία, η ανοσοθεραπεία και άλλες στοχευμένες θεραπείες. Για το λέμφωμα Hodgkin η ενδεικνυόμενη θεραπεία είναι κατά περίπτωση η χημειοθεραπεία, η ακτινοβολία και η ανοσοθεραπεία.