Η μηνιγγίτιδα αποτελεί φλεγμονή των μεμβρανών που καλύπτουν το εγκεφαλικό στέλεχος και το νωτιαίο μυελό και οι οποίες ονομάζονται μήνιγγες. Η μηνιγγίτιδα προκαλείται από διάφορους παράγοντες, συνήθως βακτήρια και ιούς. Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι πολύ συχνή, αλλά σπάνια θανατηφόρα. Παρουσιάζει ήπια συμπτωματολογία και δεν αντιμετωπίζεται με αντιμικροβιακή αγωγή. Αντίθετα, η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι μεν πιο σπάνια, συγκριτικά με την ιογενή, αλλά και πιο επικίνδυνη έως και θανατηφόρα, σε κάποιες μορφές της.
Μηνιγγίτιδα: Συμπτώματα
Τα αρχικά συμπτώματα της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου είναι συχνά μη ειδικά και μοιάζουν με αυτά της γρίπης, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο ακόμα και για τον ιατρό να μπορέσει να διαγνώσει σε πρώιμο στάδιο τη νόσο. Τα τυπικά συμπτώματα, όπως είναι η αυχενική δυσκαμψία και το πετεχιώδες (μικρού μεγέθους ιώδες) εξάνθημα, δεν εμφανίζονται μέχρι τις σχετικά όψιμες φάσεις της νόσου, κάτι που μπορεί να καθυστερήσει τη χορήγηση της σωτήριας θεραπείας. Μερικά ακόμη συμπτώματα είναι:
- Έμετος
- Έντονος πονοκέφαλος
- Επώδυνη αυχενική δυσκαμψία
- Ευαισθησία στο φως
- Σημαντική υπνηλία
- Σύγχυση
- Εξάνθημα (δεν παρουσιάζεται σε όλες τις περιπτώσεις)
- Επιληπτικές κρίσεις
Μηνιγγίτιδα: Αίτια
Η μηνιγγίτιδα προκαλείται από διάφορους αιτιολογικούς παράγοντες, συνήθως βακτήρια και ιούς. Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι πολύ συχνή αλλά σπάνια θανατηφόρα. Παρουσιάζει ήπια συμπτωματολογία και δεν αντιμετωπίζεται με αντιμικροβιακή αγωγή. Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι πιο σπάνια, συγκριτικά με την ιογενή, αλλά πιο επικίνδυνη έως και θανατηφόρα, σε κάποιες μορφές της. Συχνά αίτια τα οποία προκαλούν βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι ο μηνιγγιτιδόκοκκος, ο πνευμονιόκοκκος, ο αιμόφιλος ινφλουέντζας τύπου b, ο στρεπτόκοκκος, το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης κ.α.
Μηνιγγίτιδα: Μετάδοση
Ο μηνιγγιτιδόκοκκος είναι ένα μικρόβιο το οποίο υπάρχει φυσιολογικά στον φάρυγγα και μεταδίδεται με τον βήχα, το φτέρνισμα και την άμεση παρατεταμένη επαφή. Ο μηνιγγιτιδόκοκκος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος και δεν επιβιώνει στο περιβάλλον. Το ποσοστό των ασυμπτωματικών φορέων ανέρχεται στο 10% του πληθυσμού. Ο εντεροϊός, ο πιο συχνός αιτιολογικός παράγοντας, της ιογενούς μηνιγγίτιδας, μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω της κοπρανοστοματικής οδού. Ο εντεροιός μπορεί να μεταδοθεί και μέσω των αναπνευστικών εκκρίσεων (σάλιο, πτύελα ή ρινικές εκκρίσεις) του μολυσμένου ατόμου. Άλλοι ιοί, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν μηνιγγίτιδα όπως ο ιός της παρωτίτιδας και της ανεμευλογιάς, μεταδίδονται επίσης με άμεση ή έμμεση επαφή με τις εκκρίσεις του πάσχοντα.
Μηνιγγίτιδα: Θεραπεία
Για την αντιμετώπιση της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου απαιτείται νοσηλεία και αντιμικροβιακή θεραπεία, καθώς πρόκειται για μια δυνητικά θανατηφόρο ασθένεια. Για την αντιμετώπισή της έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα αντιβιοτικά, συμπεριλαμβανομένης της πενικιλίνης, της αμπικιλλίνης, της χλωραμφενικόλης και της κεφτριαξόνης. Δεδομένης της ταχείας προϊούσας πορείας της, η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος μπορεί να εμφανίζει διακυμάνσεις παρά τη χορήγηση κατάλληλης θεραπείας και την άμεση ιατρική περίθαλψη.
Μηνιγγίτιδα: Επιπλοκές
Η συχνότερη επιπλοκή τόσο της ιογενούς όσο και της μικροβιακής μηνιγγίτιδας είναι η κώφωση. Επίσης, στις επιπλοκές περιλαμβάνονται οι εξής:
- Επιληψία
- Μαθησιακές δυσκολίες
- Προβλήματα οράσεως
- Αλλαγές συμπεριφοράς
- Κεφαλαλγία
- Κόπωση
- Απώλεια μνήμης
- Δυσκολίες συγκέντρωσης
Μηνιγγίτιδα: Πρόληψη
Ο εμβολιασμός αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης για την μηνιγγίτιδα. Τα εμβόλια, που κυκλοφορούν δεν καλύπτουν όλα τα βακτήρια, που προκαλούν βακτηριακή μηνιγγίτιδα