Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι της μήτρας και το μέγεθος τους ποικίλλει, από μικρό σαν ρεβίθι μέχρι πραγματικά πολύ μεγάλο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι συνήθως μικραίνουν σε μέγεθος μετά την εμμηνόπαυση, πράγμα που αποδεικνύει πως επηρεάζονται από τις γυναικείες ορμόνες. Περίπου μία στις πέντε γυναίκες ,μετά την ηλικία των 35 ετών ,θα εμφανίσει ένα ή περισσότερα ινομυώματα.
Ινομυώματα: Πώς γίνεται η κατηγοριοποίηση;
Ανάλογα με την θέση τους τα ινομυώματα διακρίνονται:
- Στα ενδοτοιχωματικά, τα οποία είναι βυθισμένα μέσα στο τοίχωμα της μήτρας.
- Στα υπορογόνια, που προεξέχουν από την εξωτερική επιφάνεια της μήτρας.
- Στα υποβλεννογόνια, που προβάλλουν μέσα στην κοιλότητα της μήτρας.
- Στα τραχηλικά ινομυώματα που αναπτύσσονται στον τράχηλο της μήτρας κάτι που συμβαίνει σπανιότερα.
Ινομυώματα: Από τι προκαλούνται;
Η αιτιολογία των ινομυωμάτων παραμένει άγνωστη. Ωστόσο, τα αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων της γυναίκας και η κληρονομικότητα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Η ανάπτυξη των ινομυωμάτων εξαρτάται από την ύπαρξη των οιστρογόνων και γι’ αυτό το λόγο τα ινομυώματα εμφανίζονται κατά την αναπαραγωγική ηλικία ενώ στη διάρκεια της κύησης μπορεί να συμβεί η αύξηση του μεγέθους τους. Αντίθετα , στην εμμηνόπαυση λόγω της μείωσης των επιπέδων οιστρογόνων αναμένεται η συρρίκνωση τους.
Ινομυώματα: Ποια είναι τα συμπτώματα που προκαλούν;
Τα ινομυώματα μπορεί να προκαλέσουν ποικίλα συμπτώματα, δεν είναι όμως καθόλου σπάνιο να ανακαλυφθούν τυχαία κατά την γυναικολογική εξέταση ή στο υπερηχογράφημα χωρίς να υπάρχει κάποια χαρακτηριστική εκδήλωση. Όταν είναι μικρά είναι συνήθως ασυμπτωματικά ,όταν όμως μεγαλώσουν μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα.
Συνηθισμένα συμπτώματα:
- Αυξημένη απώλεια αίματος κατά τη διάρκεια της περιόδου
- Πόνος κατά την περίοδο ή την σεξουαλική επαφή
- Βαθιά ενόχληση ή αίσθημα βάρους στο κάτω μέρος της κοιλιάς
- Εάν το ινομύωμα είναι πολύ μεγάλο μπορεί να πιέζει την ουροδόχου κύστη ή το έντερο, οπότε εμφανίζεται συχνουρία ή δυσκοιλιότητα αντίστοιχα.
- Ανώμαλες αιμορραγίες
- Έχουν ενοχοποιηθεί για υπογονιμότητα και επαναλαμβανόμενες αποβολές λόγω ότι μπορεί να επιφέρουν μεγάλη αλλοίωση στην κοιλότητα της μήτρας εμποδίζοντας την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου ή οδηγώντας στην αποβολή του.
Ινομυώματα: Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;
Η διάγνωση των ινομυωμάτων μπορεί να γίνει με την αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση, με το διακολπικό και διακοιλιακό υπερηχογράφημα αλλά και με την αξονική και μαγνητική τομογραφία. Κατά την αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση μπορεί να ψηλαφηθεί όγκος σκληρός και ανώδυνος ,που μπορεί να προκαλεί παραμόρφωση του σώματος της μήτρας. Με το διακοιλιακό υπερηχογράφημα μπορεί να εντοπιστεί ένα μεγαλύτερο ινομύωμα ενώ στο κολπικό υπερηχογράφημα θα γίνει απεικόνιση ολόκληρου του ινομυώματος ακόμα και αν είναι μικρό σε μέγεθος και μπορεί να μετρηθεί με ακρίβεια. Απεικόνιση των ινομυωμάτων θα γίνει επίσης στην αξονική και μαγνητική τομογραφία αλλά σπάνια θα απαιτηθούν αυτές οι εξετάσεις. Όμως πρέπει να τονιστεί ότι η οριστική διάγνωση για την καλοήθη φύση τους γίνεται με την ιστολογική εξέταση μετά την αφαίρεσή τους.
Ινομυώματα: Θεραπευτικές Προσεγγίσεις
Η αντιμετώπιση των ινομυωμάτων εξατομικεύεται ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας ,τα συμπτώματα ή τις επιπλοκές που προκαλούν και τον τύπο του ινομυώματος.
Σε μικρά ινομυώματα, χωρίς συμπτώματα συστήνεται απλή παρακολούθηση με γυναικολογική εξέταση και υπερηχογραφικό έλεγχο, άσχετα από την ηλικία της γυναίκας. Σε μεγάλα ινομυώματα που αυξάνεται συνεχώς το μέγεθος τους ή σε έντονη συμπτωματολογία γίνεται χειρουργική αντιμετώπιση.
Σε περιπτώσεις υπογονιμότητας ,στην οποία δεν βρέθηκε άλλη αιτία που να ευθύνεται για αυτή ,συστήνεται συχνά η χειρουργική αφαίρεση του ινομυώματος. Μια γυναίκα που βρίσκεται λίγο πριν από την εμμηνόπαυση μπορεί να περιμένει, διότι πιθανότατα ,όταν σταματήσει η περίοδος της , το ινομύωμα ενδέχεται να μικρύνει.
Από χειρουργική πλευρά , μπορούμε να εκπυρηνίσουμε το ινομύωμα διατηρώντας τη μήτρα, πράγμα που προτιμάται στις μικρές ηλικίες. Αν όμως η γυναίκα είναι άνω των 40 ετών και έχει ολοκληρώσει την οικογένεια της , η ολική υστερεκτομή , δηλαδή η αφαίρεση της μήτρας , αποτελεί μια λογική προσέγγιση.