Η σαλπιγγίτιδα πρόκειται για φλεγμονή στις σάλπιγγες. Μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε στειρότητα. Τείνει να εμφανίζεται κυρίως σε νέες γυναίκες με ενεργή σεξουαλική ζωή. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η σαλπιγγίτιδα οφείλεται σε μικρόβια που αποτελούν μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου και του τραχήλου.
Σπανιότερα πλέον, μπορεί να είναι επακόλουθο απόξεσης, υστεροσαλπιγγογραφίας κατά την υστεροσκόπηση, κατά την ενδομητρική σπερματέγχυση όταν δεν τηρούνται οι κανόνες αντισηψίας και προϋπάρχει κολπίτιδα. Ένοχα μικρόβια είναι τα χλαμύδια, το μυκόπλασμα, ο γονόκοκκος, το κολοβακτηρίδιο, το ουρεόπλασμα και διάφορα άλλα.
Εκτός από τις ανιούσες- πρωτοπαθείς φλεγμονές των σαλπίγγων μπορεί να προκληθούν και δευτεροπαθώς ως αποτέλεσμα φλεγμονής παρακείμενων οργάνων όπως οξεία σκωληκοειδίτιδα και περιτονίτιδα.
Η σαλπιγγίτιδα μπορεί να είναι ασυμπτωματική, ενώ όταν υπάρχουν συμπτώματα αυτά μπορεί να διαφέρουν από γυναίκα σε γυναίκα.
Σαλπιγγίτιδα: Ποια είναι τα συμπτώματα που εκδηλώνονται;
Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι:
- Πόνος χαμηλά στην κοιλιακή χώρα
- Αυξημένες κολπικές εκκρίσεις
- Πόνος κατά την σεξουαλική επαφή
- Πυρετός
- Ρίγη
- Πόνος κατά την ούρηση
Σαλπιγγίτιδα: Διάγνωση και Θεραπεία
Η διάγνωση της νόσου γίνεται μέσω κλασικής γυναικολογικής εξέτασης. Αν κριθεί απαραίτητο προτείνονται αιματολογικές εξετάσεις, καλλιέργεια κολπικού και τραχηλικού υγρού και υπερηχογράφημα κάτω κοιλίας.
Για τη θεραπεία της οξείας σαλπιγγίτιδας συνιστάται παρεντερική χορήγηση αντιβιοτικών στο νοσοκομείο και κατόπιν εφόσον υποχωρήσουν τα συμπτώματα, συνέχιση αντιβιοτικής αγωγής για άλλες δυο εβδομάδες στο σπίτι με τακτική υπερηχογραφική παρακολούθηση σε εξωτερικό ιατρείο.
Συστήνεται ανάπαυση της ασθενούς και χορηγούνται συμπληρωματικά αναλγητικά χάπια. Ο σεξουαλικός σύντροφος της ασθενούς πρέπει να ακολουθήσει εξίσου θεραπεία για να αποφευχθεί η υποτροπή της νόσου και καθ’ όλη τη διάρκειά της να αποφεύγεται η σεξουαλική επαφή.
Σαλπιγγίτιδα: Οι πιθανές επιπλοκές
Εάν η σαλπιγγίτιδα διαγνωστεί έγκαιρα και αντιμετωπιστεί σωστά η ίαση θα είναι πλήρης χωρίς προβλήματα γονιμότητας. Εάν η φλεγμονή δεν υποχωρήσει, τα επακόλουθα μπορεί να είναι ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου: δημιουργία συμφύσεων γύρω από τις ωοθήκες ή τις σάλπιγγες, ενδοσαλπιγγικές συμφύσεις, πυοσάλπιγγες, υδροσάλπιγγες , αποστήματα γύρω από τις σάλπιγγες ή ακόμα χειρότερα γενικευμένη περιτονίτιδα. Μετά από οξεία σαλπιγγίτιδα, αυξάνεται το ποσοστό των εξωμήτριων κυήσεων στο εξαπλάσιο έως και το δεκαπλάσιο σε σχέση με υγιείς γυναίκες.