Η αιμοσπερμία, η οποία αντιπροσωπεύει την παρουσία αίματος στα σπερματικά υγρά, μπορεί να είναι απόρροια πολλών και διαφορετικών παραγόντων.
Η αιμοσπερμία, η κατάσταση δηλαδή κατά την οποία εμφανίζεται αίμα στο σπέρμα μπορεί να οφείλεται σε διάφορους αιτιολογικούς παράγοντες. Ο πιο συνηθισμένος είναι η λήψη βιοψίας από τον προστάτη. Παράλληλα το αίμα μπορεί να οφείλεται σε όγκους, λοιμώξεις, ανατομικές ανωμαλίες, νεφρολιθίαση, ή φλεγμονή σε διάφορα σημεία του ουροποιητικού συστήματος. Συνήθως η αιμοσπερμία είναι καλοήθης και υποχωρεί χωρίς παρέμβαση. Αν χρειαστεί θεραπεία, η επιλογή της εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία.
Αίμα στο σπέρμα: Από τι προκαλείται;
Η αιματοσπερμία δε γίνεται πάντα αντιληπτή και γι αυτό είναι δύσκολή η εκτίμηση της συχνότητας της. Όπως προαναφέρθηκε το αίμα στο σπέρμα μπορεί να προκληθεί από πολλούς λόγους που επηρεάζουν το ανδρικό ουρογεννητικό σύστημα. Οι περιοχές που επηρεάζονται μπορεί να είναι η ουροδόχος κύστη, η ουρήθρα, οι όρχεις, οι σπερματοδόχοι κύστες, η επιδιδυμίδα, και ο προστατικός αδένας.
Το πιο πιθανό όμως είναι το αίμα να προκαλείται από τη βιοψία του προστατικού αδένα. Περισσότερο από το 80%των ανδρών που κάνουν την παραπάνω βιοψία μπορεί να εμφανίσουν αίμα στο σπέρμα τους, το οποίο διαρκεί για τρεις με τέσσερις εβδομάδες. Παρομοίως, η αγγειεκτομή μπορεί να προκαλέσει αιμοσπερμία έως και μια εβδομάδα μετά την επέμβαση. Αν οι παραπάνω παράγοντες αποκλειστούν, η αιτία αναζητείται σε διάφορες καλοήθεις, ή κακοήθεις καταστάσεις. Πολλές φορές δεν μπορεί να ξεκαθαριστεί η αιτία.
Οι καταστάσεις που αναφέρονται πιο συχνά σε σχέση με την αιμοσπερμία περιλαμβάνουν:
- Καλοήθεις ή κακοήθεις όγκους του προστάτη, της ουροδόχου κύστης, των όρχεων, ή των σπερματικών πόρων.
- Λοιμώξεις συμπεριλαμβανομένων των λοιμώξεων από χλαμύδια, έρπη, κυτταρομεγαλοϊό και τριχομονάδες.
- Φλεγμονή στον προστάτη, την επιδιδυμίδα και την ουρήθρα.
- Παρουσία λίθων, οι οποίοι μοιάζουν με τους νεφρικούς, στους σπερματικούς πόρους, ή στον προστάτη.
- Πολύποδες στην ουρήθρα.
- Απόφραξη των εκσπερματιστικών πόρων.
- Μεταστατικούς καρκίνους του ουρογεννητικού συστήματος.
- Παρουσία κύστεων , αιμορραγίας, ή άλλων διαταραχών των σπερματικών πόρων
Αίμα στο σπέρμα: Από ποια συμπτώματα συνοδεύεται;
Τα συμπτώματα που συνοδεύουν την αιμοσπερμία εξαρτώνται από την υποκείμενη αιτία και μπορεί να είναι οποιαδήποτε από τα παρακάτω:
- Επώδυνη ούρηση
- Πόνος κατά την εκσπερμάτιση
- Αιματουρία
- Πόνος στη μέση
- Πυρετός
- Ευαισθησία στους όρχεις, ή/και στο όσχεο
- Οίδημα στους όρχεις, ή/και στο όσχεο
- Οίδημα, ή ευαισθησία στη βουβωνική περιοχή
Αίμα στο σπέρμα: Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;
Υπάρχει ένας αριθμός διαγνωστικών τεστ που μπορούν να γίνουν μετά την κλινική εξέταση και τη λήψη ιστορικού. Οι πιο συχνές εξετάσεις που γίνονται είναι η ανάλυση τω ούρων και οι καλλιέργειες για τον εντοπισμό σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων ,ή άλλων λοιμώξεων. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να γίνουν περεταίρω εξετάσεις όπως είναι το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία για την αποκάλυψη όγκων, ή άλλων ανωμαλιών. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συστηθεί και η ανάλυση του σπέρματος.
Η θεραπεία της αιμοσπερμίας κατευθύνεται στην αντιμετώπιση της αιτίας που τη προκαλεί εφόσον αυτή έχει βρεθεί. Κάποιες φορές χορηγούνται αντιβιοτικά αν δοθεί η συμπερασματική διάγνωση προστατίτιδας, βασισμένη στα ευρήματα πολλών μελετών όπου αναφέρεται ότι ένας στους 4 άνδρες που εμφανίζει αιμοσπερμία, έχει προστατίτιδα. Παρόλα αυτά δεν έχει αποδειχτεί ξεκάθαρα η αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης θεραπείας.
Σε πολλές περιπτώσεις αν η αιμοσπερμία δε σχετίζεται με κάποια γνωστή διαταραχή, ή σύμπτωμα, δε χορηγείται καμιά θεραπεία και η κατάσταση συνήθως υποχωρεί. Η αιμοσπερμιά που επιμένει για περισσότερο από μήνα, χρειάζεται περεταίρω διερεύνηση ακόμη κι όταν απουσιάζουν τα συνοδά συμπτώματα.
Η πρόγνωση της αιμοσπερμίας εξαρτάται και αυτή από την υποκείμενη αιτία. Οι περισσότερες καταστάσεις αιμοσπερμίας είναι καλοήθεις και αποχωρούν χωρίς θεραπεία. Αν και ο καρκίνος αποτελεί αιτία της παρουσίας αίματος στο σπέρμα, οι περισσότερες περιπτώσεις αιμοσπερμίας δε σχετίζονται με τον καρκίνο, ιδιαίτερα στους νέους άνδρες.