Τι είναι το λέμφωμα – Τα συμπτώματα

Τι είναι το λέμφωμα, πως σχετίζεται με το αίμα και από ποια συμπτώματα γίνεται αντιληπτό;

Τι είναι το λέμφωμα

Το λέμφωμα είναι μια αιματολογική κακοήθεια που προσβάλλει το λεμφικό σύστημα, δηλαδή τους λεμφαδένες. Μπορεί να προσβάλει επίσης τον σπλήνα και τον μυελό των οστών, καθώς και άλλα όργανα, όπως είναι το στομάχι, το έντερο, ο πνεύμονας, ο εγκέφαλος και τα οστά.

Πρέπει να τονίσουμε ότι, ανεξάρτητα από το στάδιο ή της επιθετικότητάς του, το λέμφωμα δεν συμπεριφέρεται όπως ο καρκίνος με την έννοια της μετάστασης, γι’ αυτό και σε γενικές γραμμές θεωρείται «ιάσιμo» νόσημα.

Λέμφωμα: Τα δύο είδη

Υπάρχουν δύο είδη λεμφωμάτων, τα Hodgkin’s (HL) και τα non Hodgkin’s (NHL) λεμφώματα. Τα λεμφώματα Hodgkin’s διαφέρουν από τα non Hodgkin’s στον τρόπο που αναπτύσσονται, στον τρόπο με τον οποίο εισβάλλουν στους γειτονικούς ιστούς και στην αγωγή που χρησιμοποιείται για την καταπολέμησή τους.

Παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης λεμφώματος είναι το οικογενειακό ιστορικό, τα αυτοάνοσα νοσήματα, η μεταμόσχευση, η έκθεση σε χημικά, όπως φυτοφάρμακα, για μεγάλα χρονικά διαστήματα, η μόλυνση από ιούς, όπως ο Epstein-Barr (που προκαλεί τη λοιμώδη μονοπυρήνωση), HTLV-1, HIV/AIDS, ηπατίτιδα C, ή και κάποια βακτήρια, όπως το ελικοβακτηρίδιο (που προκαλεί έλκος).

Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε τα συμπτώματα του λεμφώματος, καθώς η έγκαιρη διάγνωση δημιουργεί καλύτερες προοπτικές για λήψη αγωγής και επιβίωση.

Λέμφωμα: Τα συμπτώματα

Το λέμφωμα είναι καρκίνος των κυττάρων του λεμφικού συστήματος και κυρίως των λεμφοκυττάρων. Εμφανίζονται όταν ένα αναπτυσσόμενο λεμφοκύτταρο παρουσιάσει κάποιο γενετικό λάθος (μετάλλαξη). Αυτή η μετάλλαξη το οδηγεί είτε να πολλαπλασιάζεται πιο γρήγορα από το φυσιολογικό, είτε να ζει περισσότερο από ότι έπρεπε, χωρίς να ανταποκρίνεται στους κανονικούς φυσιολογικούς ελέγχους.

Το λέμφωμα είναι ο πιο συνηθισμένος αιματολογικός καρκίνος και ο τρίτος πιο συχνός καρκίνος στα παιδιά.

Υπάρχουν δύο είδη λεμφωμάτων , τα Hodgkin’s (HL) και τα non Hodgkin’s(NHL) λεμφώματα , με πολλές διαφορετικές κατηγορίες (έξι κατηγορίες Hodgkin’s και τουλάχιστον 61 non Hodgkin’s).Τα λεμφώματα Hodgkin’s χαρακτηρίζονται από λεμφοκύτταρα τύπου Reed-Sternberg, ενώ τα non Hodgkin’s αφορούν τα Β και Τ λεμφοκύτταρα. Τα λεμφώματα Hodgkin’s διαφέρουν από τα non Hodgkin’s στον τρόπο που αναπτύσσονται, στον τρόπο με τον οποίο εισβάλλουν στους γειτονικούς ιστούς και στην αγωγή που χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση τους.

Ανάλογα με την ταχύτητα με την οποία αναπτύσσονται τα non Hodgkin’s, χαρακτηρίζονται ως:

Επιθετικά Ενδιαμέσου/ υψηλού βαθμού ( aggressive)
Τα βραδείας εξέλιξης -χαμηλού βαθμού ( indolent)

Λέμφωμα: Τα συμπτώματα

  • Διόγκωση των λεμφαδένων στον λαιμό, μασχάλες , τράχηλο, βουβωνική περιοχή
  • Πυρετός, ειδικά το βράδυ
  • Ρίγη η αλλαγές στην θερμορύθμιση (temperature swings)
  • Ανεξήγητη απώλεια βάρους
  • Απώλεια όρεξης
  • Ασυνήθιστη κόπωση η έλλειψη ενέργειας
  • Αναιμία
  • Επίμονος βήχας
  • Δυσκολία στην αναπνοή
  • Επίμονος κνησμός σε ολόκληρο το σώμα χωρίς εμφανή αιτία
  • Γενικευμένη κούραση
  • Διογκωμένες αμυγδαλές
  • Πονοκέφαλοι
  • Διόγκωση ήπατος και/ η σπλήνας

Λέμφωμα: Διάγνωση

Απαραίτητος είναι ο αιματολογικός και απεικονιστικός έλεγχος, ενώ η διάγνωση τίθεται μετά από βιοψία λεμφαδένα ή προσβεβλημένου οργάνου όπου και θα πιστοποιήσει ακριβώς τον τύπο του λεμφώματος. Λόγω πιθανής συμμετοχής του μυελού των οστών αναγκαία είναι και η οστεομυελική βιοψία.

Λέμφωμα: Προσδόκιμο ζωής

  • Η μέση ηλικία όσων διαγιγνώσκονται με αδρανές λέμφωμα είναι περίπου 60. Επηρεάζει τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες. Το μέσο προσδόκιμο ζωής μετά τη διάγνωση είναι περίπου 12 έως 14 έτη .
  • Τα αδύναμα λεμφώματα είναι περίπου 40 τοις εκατό όλων των NHL που συνδυάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αντιμετώπιση/θεραπεία

Η θεραπευτική φαρέτρα για τα λεμφώματα εμπεριέχει τη χημειοθεραπεία, την ανοσοθεραπεία και την ακτινοβολία. Η Μεταμόσχευση Αιμοποιητικών Κυττάρων μετά από Μεγαθεραπεία εφαρμόζεται με επιτυχία όπου υπάρχει ένδειξη. Κάποιες κατηγορίες λεμφωμάτων που έχουν αργή πορεία και δεν προκαλούν συμπτώματα δεν χρειάζονται εξ΄ αρχής χορήγηση θεραπείας.