Η βουβωνοκήλη αποτελεί την πιο συχνή μορφή κήλης, η οποία συναντάται κυρίως στον ανδρικό πληθυσμό. Εντοπίζεται στην περιοχή μεταξύ κορμού και μηρού και είναι δυνατό να υπάρχει δεξιά, αριστερά ή και αμφίπλευρα. Η βουβωνοκήλη δημιουργείται όταν κάποιο ενδοκοιλιακό σπλάγχνο (συνηθέστερα ενδοκοιλιακό λίπος ή τμήμα του εντέρου) προβάλλει μέσω ενός αδύναμου σημείου του κατώτερου κοιλιακού τοιχώματος. Η προβολή αυτή μπορεί να προκαλεί ενόχληση και πόνο, ιδιαίτερα όταν το άτομο βήχει ή σκύβει για να σηκώσει ένα βαρύ αντικείμενο, ή μπορεί να είναι και ασυμπτωματική για μακρό χρονικό διάστημα.
Βουβωνοκήλη: Ποιοι έχουν περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης;
Η βουβωνοκήλη δημιουργείται λόγω αύξησης της πίεσης στην ενδοκοιλιακή χώρα. Πιο τυπικά παραδείγματα ατόμων με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης βουβωνοκήλης:
- Άτομα που ασχολούνται με βαριές χειρωνακτικές εργασίες
- Άτομα που σηκώνουν μεγάλα βάρη
- Αθλητές
- Γυναίκες στην περίοδο της εγκυμοσύνης
- Άτομα με πλεονάζον σωματικό βάρος (παχυσαρκία)
- Χρόνιοι καπνιστές
- Άτομα με χρόνια δυσκοιλιότητα
Φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου άτομα με βουβωνοκήλη δεν ανήκουν σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Εδώ, σημαντικό παράγοντα αποτελεί η γενετική προδιάθεση του ατόμου, δηλαδή μία γενετικά καθορισμένη κακή συνδεσμολογία στα κοιλιακά τους τοιχώματα.
Βουβωνοκήλη: Αναγνωρίστε τα συμπτώματα
Στο αρχικό στάδιο της πάθησης, ο ασθενής με βουβωνοκήλη ενδέχεται να μην αντιληφθεί καν την ύπαρξή της, πέρα από -ίσως- ένα ελαφρύ τσούξιμο ή αίσθηση καύσου (‘κάψιμο’) στην περιοχή της βουβωνικής χώρας. Η πιο χαρακτηριστική εκδήλωση της βουβωνοκήλης είναι η εμφάνιση μίας διόγκωσης, ενός «εξογκώματος» χαμηλά, στη βουβωνική χώρα (λίγο πιο ψηλά από τα γεννητικά όργανα), η οποία συνήθως εξαφανίζεται όταν το άτομο ξαπλώνει και χαλαρώνει και επανεμφανίζεται στην όρθια θέση ή κατά τη διάρκεια άσκησης και εργασίας.
Η πιο επικίνδυνη επιπλοκή της βουβωνοκήλης είναι η περίσφιξη του περιεχομένου της. Η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση και γάγγραινα των οργάνων που περιέχονται στην κήλη, με δυνητικά επικίνδυνες συνέπειες. Η χρονική στιγμή των επιπλοκών αυτών δεν είναι προβλέψιμη, οπότε η ενδεδειγμένη χρονική στιγμή αντιμετώπισης της κήλης είναι το συντομότερο δυνατόν από τη στιγμή της εμφάνισής της.
Σε περίπτωση περίσφιξης, συμπτώματα που πρέπει να θορυβήσουν άμεσα τον ασθενή και να τον οδηγήσουν σε αναζήτηση άμεσης χειρουργικής εκτίμησης είναι:
- Ναυτία
- Εμετός
- Οξύς πόνος
- Ερυθρότητα
- Τοπική θερμότητα
- Πυρετός
- Ταχυκαρδία
- Διάχυτο κοιλιακό άλγος
Βουβωνοκήλη: Θεραπευτικές Προσεγγίσεις
Όταν η βουβωνοκήλη διαγνωστεί, πρέπει συντόμως να αντιμετωπιστεί καταλλήλως, αφού σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποκατασταθεί από μόνη της, χειροτερεύει με το χρόνο και εγκυμονεί ο κίνδυνος της “περίσφιξης”. O ειδικός χειρουργός θα κρίνει εάν η βουβωνοκήλη είναι “ανατάξιμη” ή “μη ανατάξιμη”.
Ανατάξιμη βουβωνοκήλη σημαίνει αναστρέψιμη. Δηλαδή σημαίνει ότι είναι δυνατή η επαναφορά του περιεχομένου της κήλης στη σωστή του θέση εντός της κοιλιάς, οπότε η κήλη εξαφανίζεται μεν, όμως πάντα παροδικά. Αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται από γιατρό ή συχνά ακόμη και από τον ίδιο τον ασθενή. Με αυτόν τον τρόπο, το πρόβλημα δεν έχει λυθεί οριστικά, επειδή είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί ξανά χειρότερο και μάλιστα με αυξημένο τον κίνδυνο περίσφιξης. Η περίσφιξη είναι μία κατάσταση πλημμελούς αιμάτωσης της περιοχής, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση του εξερχόμενου οργάνου (εντέρου) και να θέσει σε κίνδυνο μέχρι και τη ζωή του ασθενούς.
Μη ανατάξιμη βουβωνοκήλη σημαίνει ότι η προσπάθεια ανάταξής της δεν θα ωφελούσε σε τίποτα και επομένως πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσει σύντομα και προγραμματισμένα χειρουργική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης. Σε κάθε περίπτωση, χρήση ζώνης, φαρμακευτική αγωγή, φυσιοθεραπεία ή άλλη συντηρητική θεραπεία δεν φέρνουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
Χειρουργική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης σημαίνει να διασφαλισθεί χειρουργικά η ανάταξή της και να ακολουθήσει κατάλληλο κλείσιμο του ανοίγματος (χάσματος) του κοιλιακού τοιχώματος που επέτρεψε την έξοδο του εντέρου (οργάνου) από την κοιλιά, έτσι ώστε η κήλη να μην εμφανιστεί ξανά. Για το ασφαλές και μόνιμο κλείσιμο του ανοίγματος σήμερα, έχει γίνει πλέον παγκοσμίως αποδεκτή, η χρήση ειδικών συνθετικών πλεγμάτων, πολύ φιλικών στους ιστούς της περιοχής και χωρίς να γίνεται εκ των υστέρων αισθητή η ύπαρξή του εντός του οργανισμού.
Έκτός από τις κλασσικές επεμβάσεις, π.χ. μέθοδος Shouldice, Lichtenstein, τα τελευταία χρόνια εφαρμόζονται και οι λαπαροσκοπικές επεμβάσεις (TEP η TAP) αποκατάστασης της βουβωνοκήλης, από ειδικά εκπαιδευμένους χειρουργούς με πολύ καλά αποτελέσματα.