Οι μυρμηκίες είναι καλοήθεις υπερπλασίες του δέρματος, οι οποίες οφείλονται στον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV). Αυτός ο ιός προσβάλλει τα κύτταρα της επιδερμίδας, προκαλώντας τον ταχύ πολλαπλασιασμό τους. Με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσονται οι μυρμηκιώδεις βλατίδες, καλοήθη δηλαδή εξογκώματα με σκληρή επιφάνεια, που έχουν τη μορφή κουνουπιδίου.
Ποικίλουν σε σχήμα και χρώμα. Μπορεί να είναι στρογγυλές, με ακανόνιστο σχήμα, επίπεδες ή εξογκωμένες, χρώματος λευκού, γκρι ή καφέ. Εμφανίζονται συνήθως στα χέρια, στα πόδια, στις πατούσες και το πρόσωπο. Δεν αποκλείεται, βέβαια, να αναπτυχθούν και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος, όπως στο στόμα. Συνηθέστερα, εμφανίζονται το καλοκαίρι, καθώς τα άτομα δε φορούν υποδήματα κι έρχονται συχνότερα σε επαφή με το νερό, γεγονός που καθιστά τα κάτω άκρα ευάλωτα στον ιό.
Μυρμηκίες: Πόσο συχνά εμφανίζονται;
Οι μυρμηκίες αποτελούν τη δεύτερη σε συχνότητα δερματική νόσο μετά από την ακμή και προσβάλλουν συχνότερα τα παιδιά και τα άτομα νεαρής ηλικίας, λόγω του ασθενούς ανοσοποιητικού συστήματος, που χαρακτηρίζει τα άτομα αυτά. Δεν αποκλείεται, βέβαια, να εμφανιστούν και σε οποιαδήποτε ηλικία.
Σήμερα έχουν αναγνωριστεί πάνω από 70 τύποι HPV, διαφορετικοί μεταξύ τους, οι οποίοι προκαλούν και ειδικούς τύπους μυρμηκίων. Ο χρόνος επώασης αυτού του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων διαρκεί συνήθως από μερικές βδομάδες έως έξι μήνες.
Μάλιστα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτοίασης, η οποία επέρχεται από την επίθεση του ανοσολογικού συστήματος απέναντι στον ιό. Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, η μυρμηκία γίνεται μελανή, νεκρώνει και αποπίπτει από το δέρμα εντός μερικών εβδομάδων.
Μυρμηκίες: Ποιοι τύποι είναι οι πιο γνωστοί;
Κοινές μυρμηκίες
Αυτός ο τύπος μυρμηκιών χαρακτηρίζεται από μυρμηκίες, οι οποίες μπορεί να έχουν στρογγυλό ή ακανόνιστο σχήμα κι έχουν χρώμα λευκό, γκρίζο ή καφέ. Συνήθως, είναι επίπεδες ή σχηματίζουν επάρματα στο μέγεθος ενός μπιζελιού.
Οι κοινές μυρμηκίες εμφανίζονται πιο συχνά γύρω από τα νύχια, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών και την παλάμη. Δεν αποκλείεται, ωστόσο, να αναπτυχθούν στα γόνατα, στο πρόσωπο και κατόπιν τραυματισμού του δέρματος και δεν παρουσιάζουν κάποιο επικίνδυνο σύμπτωμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται ήπιο πόνο και μία μικρή ενόχληση.
Ομαλές μυρμηκίες
Οι ομαλές μυρμηκίες δεν έχουν κάποια εμφανή συμπτώματα. Πρόκειται για ελαφρώς επηρμένες ή επίπεδες αλλοιώσεις με λεία επιφάνεια και ανοιχτό καφέ ή γαλαζοκίτρινο χρώμα. Εμφανίζονται συνήθως στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα πόδια, στο λαιμό ή στη ραχιαία επιφάνεια των χεριών. Χαρακτηρίζονται από μια ευθεία γραμμή, ως απόρροια εξάπλωσής τους, λόγω κνησμού στην περιοχή (φαινόμενο Koebner).
Θηλωματώδεις μυρμηκίες
Οι θηλωματώδεις μυρμηκίες εντοπίζονται στο πρόσωπο ή στο λαιμό. Συχνά, οι μυρμηκίες αυτές σχηματίζουν μικρές ομάδες στο τριχωτό της κεφαλής.
Δακτυλοειδείς ή Νηματοειδείς μυρμηκίες
Οι μυρμηκίες αυτές έχουν την όψη θηλωμάτων και εμφανίζονται κυρίως στα πλάγια του λαιμού και στις μασχάλες. Παράγοντες, όπως η τριβή και η χρήση αλυσίδων γύρω από το λαιμό, επιφέρει τον πολλαπλασιασμό τους.
Οι μυρμηκίες, με βάση το σημείο του σώματος στο οποίο εμφανίζονται, κατατάσσονται στους εξής τύπους:
Πελμάτων
Οι μυρμηκίες πελμάτων εμφανίζονται σαν μία αφορισμένη κυκλική βλάβη με τραχιά υπερκερατωσική επιφάνεια. Το χρώμα τους είναι παρόμοιο με το χρώμα του δέρματος και σε περίπτωση αφαίρεσης της παχιάς επικάλυψης τους, παρατηρούνται μαύρα στίγματα τα οποία θεωρούνται παθογνωμονικά για τη νόσο.
Οι μυρμηκίες πελμάτων συνήθως αναπτύσσονται στις θέσεις όπου ασκείται μεγαλύτερη πίεση του πέλματος. Εξαιτίας της πίεσης από τη βάδιση, δεν εμφανίζονται με την μορφή εξογκωμάτων, αλλά με τη μορφή σκληρών οζιδίων.
Παλαμών
Οι μυρμηκίες παλαμών εκδηλώνονται συχνά σε παιδιά που μπορούν με τα χέρια τους να ακουμπήσουν μολυσμένα αντικείμενα ή δε διαθέτουν ακόμη ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, προκειμένου να τα θωρακίσει. Μυρμηκία στα δάχτυλα, παράλληλα, αναπτύσσεται συχνά σε άτομα, τα οποία έρχονται σε επαφή με το νερό, λόγω του επαγγέλματος τους, όπως οι κομμωτές και οι μάγειρες. Οι μυρμηκίες δακτύλων που εμφανίζουν συχνά τα άτομα αυτά προξενούν πόνο, που δυσχεραίνει την εργασία τους.
Οι μυρμηκίες χεριών εντοπίζονται συνήθως στην παλάμη ή και στη ράχη των χεριών και αποτελούν πολύ συχνό φαινόμενο. Πολλές φορές, οι μυρμηκίες στο δάχτυλο μπορεί να εμφανιστούν στην παλαμιαία επιφάνεια ή γύρω από τα νύχια και ονομάζονται περιονύχιες μυρμηκίες.
Προσώπου
Οι μυρμηκίες προσώπου είναι ομαλές και επίπεδες και συχνά πολλαπλασιάζονται λόγω του κνησμού. Δεν παρουσιάζουν κάποια εμφανή συμπτώματα. Εμφανίζονται κυρίως στα παιδιά και αποτελούν συχνά αισθητικό πρόβλημα για τον ασθενή.
Γεννητικών Οργάνων
Οι μυρμηκίες αυτές είναι παρόμοιες με τα γνωστά κονδυλώματα. Ωστόσο, ενδέχεται η μετάδοση τους να μην προκαλείται μέσω της σεξουαλικής επαφής, αλλά μέσω των μυρμηκίων που εντοπίζονται στα χέρια.
Μυρμηκίες: Κλινικά χαρακτηριστικά και συμπτωματολογία
Συνήθως, είναι ασυμπτωματικές, διότι έπειτα από την προσβολή από τον ιό, ο HPV ενδέχεται να παραμείνει σε λανθάνουσα κατάσταση και να μην προκληθούν ορατά συμπτώματα. Ωστόσο, μερικές φορές, οι μυρμηκίες, αν και πρόκειται για καλοήθη κατάσταση, προκαλούν ανησυχία στους ασθενείς, καθώς μπορεί να επιφέρουν κνησμό, πόνο ή αιμορραγία κι όταν εντοπίζονται στα πόδια, δυσχεραίνουν τη βάδιση.
Οι μυρμηκίες που εμφανίζονται στις παλάμες και στα πέλματα είναι συνήθως επώδυνες. Όταν πιέζονται, κατά τη διάρκεια της βάδισης, μπορεί να επέλθει αιμορραγία. Οξύ πόνο προκαλούν και οι μυρμηκίες που αναπτύσσονται κάτω από το νύχι, επιφέροντας αποκόλληση αυτού και έντονη δυσανεξία στα χέρια ή στα πόδια.
Μυρμηκίες: Πώς γίνεται η μετάδοση;
Μεταδίδονται με τη χειραψία ή μέσω της άμεσης δερματικής επαφής με μολυσμένα αντικείμενα. Ένας επιπλέον τρόπος μετάδοσης του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων, που επιφέρει την εμφάνιση των μυρμηκίων, είναι η κολύμβηση σε πισίνα, καθώς ο HPV είναι ανθεκτικός στο χλώριο, που αυτές περιέχουν. Η επαφή, επομένως, με γυμνά πόδια σε περιβάλλον όπου επωάζεται ο ιός οδηγεί στη μετάδοση του.
Συχνά, οι μυρμηκίες μπορούν να μεταδοθούν με ενοφθαλμισμό σε σημεία τραυματισμών. Αυτό σημαίνει ότι προκαλείται η μετάδοση τους από ένα σημείο του σώματος σε ένα άλλο, έπειτα από επαφή με τη μολυσμένη περιοχή. Για παράδειγμα, οι μυρμηκίες που δημιουργούνται στην παλάμη μπορεί να προκαλέσουν μυρμηκίες στο πρόσωπο και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος, ως απόρροια της συχνής επαφής των συγκεκριμένων περιοχών με τα χέρια.
Ο ιός υφίσταται ακόμα και στα επιφανειακά κύτταρα της βλάβης κι όταν προκαλείται απόπτωση αυτών, καθίσταται ευκολότερη η μετάδοση του. Λόγου χάρη, ενδέχεται να μεταδοθεί, όταν ένα άτομο με γυμνό πέλμα ακουμπήσει τα λέπια δέρματος κάποιου ασθενούς με μυρμηκίες στο πέλμα.
Μυρμηκίες: Θεραπευτικές μέθοδοι
Συνιστάται, σε κάθε περίπτωση, να επισκεφτείτε τον ιατρό σας, διότι οι μυρμηκίες, λόγω της αυξημένης μεταδοτικότητας τους, χρήζουν άμεσης αφαίρεσης από εξειδικευμένο δερματολόγο. Οι μέθοδοι που μπορούν να εφαρμοστούν για την εξάλειψη των μυρμηκιών είναι οι εξής:
Κρυοθεραπεία (ή Κρυοπηξία)
Η αφαίρεση των μυρμηκίων μπορεί να επιτευχθεί με κρυοθεραπεία, όπου χρησιμοποιείται υγρό άζωτο. Πρόκειται για μία ευρέως διαδεδομένη και μη επεμβατική μέθοδο θεραπείας, η οποία παρέχει άμεσα ορατά αποτελέσματα και ασφάλεια. Δε χρειάζεται απαραίτητα τοπική αναισθησία και το άτομο μπορεί να επιστρέψει άμεσα στην καθημερινότητα του.
Laser CO2
Η θεραπεία με CO2 Laser αποτελεί μια αναίμακτη μέθοδο αντιμετώπισης των μυρμηκίων, η οποία δεν αφήνει ουλές και σημάδια. Υπερτερεί έναντι των άλλων μεθόδων που χρησιμοποιούνται σήμερα, καθώς το Laser διοξειδίου του άνθρακα εξαλείφει στοχευμένα τη βλάβη, χωρίς να επηρεάζεται το παρακείμενο υγιές δέρμα. Με αυτόν τον τρόπο, ελαττώνεται ο μετεγχειρητικός πόνος και επιτυγχάνεται ένα καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Οι ασθενείς, μάλιστα, είναι σε θέση να επιστρέψουν άμεσα στις καθημερινές τους δραστηριότητες.
Ενίσχυση του Ανοσοποιητικού Συστήματος
Το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην εμφάνιση τους. Όταν οι άμυνες του οργανισμού εξασθενούν, το σώμα μας έχει προδιάθεση να εμφανίσει μία σειρά από διάφορα προβλήματα υγείας. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι το ανοσοποιητικό σύστημα έχει την ικανότητα να κινητοποιεί όλους τους αμυντικούς μηχανισμούς, προκειμένου να εμποδίσει τον πολλαπλασιασμό του ιού. Όταν, λοιπόν, το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ισχυρό, τότε οποιαδήποτε φλεγμονή καταστέλλεται και σπάνια παρατηρούνται υποτροπές. Επομένως, η ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι φλέγον και ουσιαστικό ζήτημα.