Ο παγωμένος ώμος είναι μια κατάσταση την οποία την χαρακτηρίζει η φλεγμονή και η δυσκαμψία λόγω του συνδετικού ιστού ο οποίος καλύπτει την άρθρωση του ώμου.  Μερικές φορές ο αρθρικός θύλακας της άρθρωσης του ώμου « σφίγγει» την άρθρωση . Όταν αυτό συμβεί τότε έχουμε το σύνδρομο του παγωμένου ώμου.

Γενικά το σύνδρομο του παγωμένου ώμου μπορεί να χωριστεί σε τρία στάδια όπου το καθένα μπορεί να κρατήσει μνήμες :

1) Επώδυνο στάδιο : στο πρώτο στάδιο υπάρχει πόνος σε όλες τις κινήσεις του ώμου. Επίσης σε αυτό το στάδιο αρχίζει η δυσκαμψία του ώμου.

2) Στάδιο δυσκαμψίας. Το δεύτερο στάδιο του παγωμένου ώμου χαρακτηρίζεται από μεγάλη έλλειψη κίνησης εξαιτίας του ουλώδους ιστού που αναπτύσσεται στον αρθρικό θύλακα . Οι ασθενείς βιώνουν μεγάλη δυσκολία στο να φτάσουν το χέρι πίσω στην πλάτη τους. Ο πόνος σε αυτό το στάδιο αρχίζει και υποχωρεί.

3) Στάδιο υποχώρησης των συμπτωμάτων. Σε αυτό το στάδιο τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν καθώς ο ώμος γίνεται πιο χαλαρός και κινείται άνετα.

Παγωμένος ώμος: Αίτια

Αν και το ακριβές αίτιο δεν είναι γνωστό θεωρείται ότι ευθύνεται κάποιος τραυματισμός της άρθρωσης του ώμου ή των γειτονικών ιστών. Ο παγωμένος ώμος εμφανίζεται περισσότερο σε περιπτώσεις όπου δεν έχει εφαρμοστεί η κατάλληλη θεραπεία. Επίσης εμφανίζεται περισσότερο σε περιπτώσεις όπου ο ώμος έχει ακινητοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ( π.χ μετά από χειρουργική επέμβαση ) , εάν ο ασθενής πάσχει από διαβήτη ή άλλο αυτοάνοσο νόσημα.

Παγωμένος ώμος: Συμπτώματα

Τα συμπτώματα που σχετίζονται με τον παγωμένο ώμο αναπτύσσονται σταδιακά. Αρχικά οι ασθενείς βιώνουν μια ενόχληση στον ώμο η οποία εξελίσσεται σε « κοφτερό» πόνο με συγκεκριμένες κινήσεις ή δραστηριότητες. Ο πόνος υπάρχει βαθιά στην ώμο αν και μερικές φορές ενοχλήσεις υπάρχουν και στον βραχίονα και τον αυχένα. Στις παραπάνω περιοχές υπάρχει δυσκαμψία. Ο πόνος που σχετίζεται με το σύνδρομο του παγωμένου ώμου αυξάνεται με όλες τις κινήσεις του ώμου. Δραστηριότητες όπως ανύψωση του χεριού , κουβάλημα, άρση αντικειμένων, σπρώξιμο ή τράβηγμα , πίεση του ώμου κατά την διάρκεια του ύπνου , λύσιμο ενός στηθόδεσμου αυξάνουν τα συμπτώματα. Συχνό φαινόμενο είναι ο νυχτερινός πόνος και ο πόνος τις πρώτες μέρες της ημέρας. Όταν περάσουμε στο δεύτερο στάδιο του παγωμένου ώμου τότε ο πόνος αρχίζει να μειώνεται. Εκτός από πόνο οι ασθενείς με παγωμένο ώμο έχουν και μεγάλο βαθμό δυσκαμψίας στην άρθρωση του ώμου. Η δυσκαμψία αφορά όλες τις κινήσεις του ώμου αλλά περισσότερο την ανύψωση και τις στροφές .

Παγωμένος ώμος: Διάγνωση

Η υποκειμενική ( λήψη ιστορικού) και αντικειμενική ( κλινική εξέταση ) αξιολόγηση είναι αρκετές για να οδηγήσουν τον φυσικοθεραπευτή στην διάγνωση του συνδρόμου του παγωμένου ώμου. Μερικές φορές εξετάσεις όπως μαγνητική τομογραφία μπορούν να βοηθήσουν.

Παγωμένος ώμος: Θεραπεία

Από την στιγμή όπου θα εγκατασταθεί το σύνδρομο του παγωμένου ώμου λίγα μπορούν να γίνουν για να επιταχύνουν την ανάρρωση του. Η καλλίτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει κάθε τραυματισμός του ώμου να αποκαθίσταται πλήρως σύμφωνα με τα πρωτόκολλα θεραπείας που εκπονεί ο φυσικοθεραπευτής στην κάθε περίπτωση.

Στόχος της θεραπείας από την στιγμή που θα εγκατασταθεί το σύνδρομο του παγωμένου ώμου είναι να διατηρηθεί η κινητικότητα και η δύναμη του ώμου καθώς επίσης και να μειωθεί ο πόνος. Πολύ βασικό είναι η αποφυγή των δραστηριοτήτων και αυξάνουν τα συμπτώματα. Αυτό βοηθά τον οργανισμό μας να επουλώσει τους τραυματισμένους ιστούς και να μειώσει την φλεγμονή .

Πρόγνωση του συνδρόμου του παγωμένου ώμου

Στις περιπτώσεις ο παγωμένος ώμος υποχωρεί μετά από μήνες. Σπάνια τα συμπτώματα υποχωρούν μετά τους δεκαοκτώ μήνες ή περισσότερο. Συνήθως το επώδυνο στάδιο διαρκεί από δυο μέχρι έξι μήνες. Το στάδιο της δυσκαμψίας διαρκεί τέσσερις με δώδεκα μήνες και το τελευταίο στάδιο της ανάρρωσης τέσσερις με δεκαοχτώ μήνες.

Παράγοντες πρόγνωσης του συνδρόμου του παγωμένου ώμου

Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που συμβάλουν στην ανάπτυξη του παγωμένου ώμου. Πρέπει να αξιολογηθούν όλοι και να διορθωθούν κατά την διάρκεια της αποκατάστασης από τον φυσικοθεραπευτή. Μερικοί από αυτούς είναι:
• Ιστορικό χειρουργικής επέμβασης ώμου
• Ακατάλληλη / ανεπαρκής θεραπεία μετά από τραυματισμό ή χειρουργική επέμβαση στον ώμο
• Διαβήτης
• Αυτοάνοσα νοσήματα
• Ηλικία άνω των 40

Φυσικοθεραπεία για το σύνδρομο του παγωμένου ώμου

• Τεχνικές μαλακών μορίων ( μάλαξη )
• Ηλεκτροθεραπεία
• Taping
• Ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας των μυών του ώμου
• Εκπαίδευση συμβουλές
• Αρθρική κινητοποίηση ( manual therapy )
• Υδροθεραπεία
• Τεχνική στεγνής βελόνας( βλέπε άρθρο : Tεχνική της στεγνής βελόνας (dry needle) στον μυοπεριτονιακό πόνο (myofascial trigger points )
• Θερμοθεραπεία (άρθρο κρύο ή ζεστό; )