Η σαλπιγγογραφία είναι μια από τις βασικές εξετάσεις για τον έλεγχο της γονιμότητας της γυναίκας. Σε συνδυασμό με το σπερμοδιάγραμμα του συντρόφου και τον ορμονικό έλεγχο της γυναίκας, είναι οι πρώτες εξετάσεις που πρέπει να κάνει το ζευγάρι που δυσκολεύεται να συλλάβει.
Η σαλπιγγογραφία είναι μια από τις παλαιότερες εξετάσεις στη γυναικολογία και διενεργείται με τον ίδιο τρόπο από το 1914. Η βασική της αρχή είναι η δίοδος του υγρού διαμέσου του τραχήλου και της μήτρας προς τις σάλπιγγες και τις ωοθήκες. Η παραπάνω εξέταση γίνεται υπό συνεχή ακτινοσκόπηση και στο τέλος οι καλύτερες ακτινογραφίες εκτυπώνονται. Η κλασική σαλπιγγογραφία, όπως περιγράφεται παραπάνω, είναι γνωστό ότι είναι επώδυνη, ιδίως όταν συνυπάρχει και παθολογία. Οι γυναικολόγοι και οι ακτινολόγοι συνήθως συνιστούν φαρμακευτική αγωγή πριν, αλλά και μετά την κλασική σαλπιγγογραφία για να μετριαστεί το αίσθημα του πόνου. Στη μέθοδο αυτή, βέβαια, δεν θα πρέπει να λησμονούμε και τη δόση ακτινοβολίας που λαμβάνουν οι ωοθήκες και τα όργανα της πυέλου της γυναίκας, που σύμφωνα με τη βιβλιογραφία είναι 20-40 φορές περισσότερο από μια απλή ακτινογραφία θώρακος.
Σαλπιγγογραφία: Η διάρκεια της εξέτασης και της αποθεραπείας
Η σαλπιγγογραφία διαρκεί περίπου 15 λεπτά. Δεν απαιτείται κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία για την εξέταση, εκτός από τις περιπτώσεις που υπάρχει ιστορικό πυελικής φλεγμονής, οπότε και ο γιατρός πιθανόν να ζητήσει προφυλακτική λήψη αντιβίωσης.
Η εξέταση αυτή συνιστάται να γίνεται μεταξύ της 6ης και 14ης ημέρας του κύκλου της γυναίκας, ώστε να αποφευχθεί η πιθανότητα να υπάρχει ήδη σύλληψη την οποία μπορεί να παραβλάψει η εξέταση.
Μετά την εξέταση και αναλόγως των ευρημάτων, ο γιατρός θα συστήσει την κατάλληλη θεραπευτική μέθοδο, αν είναι απαραίτητη. Δε χρειάζεται η ασθενής να απέχει από τις καθημερινές της δραστηριότητες μετά την εξέταση.
Σαλπιγγογραφία με υπερήχους
Η καινούργια αυτή μέθοδος μοιράζεται τις ίδιες αρχές με την κλασική σαλπιγγογραφία, δηλαδή το υγρό που εγχύουμε στην ενδομητρική κοιλότητα πρέπει να περάσει μέσα από τις σάλπιγγες και να φτάνει μέχρι τις ωοθήκες. Η υπερηχο-σαλπιγγογραφία, όμως, επιτυγχάνει τα ίδια αποτελέσματα με ελάχιστο πόνο, αλλά και χωρίς ακτινοβολία. Ο ελάχιστος πόνος οφείλεται στο γεγονός ότι δεν χρειάζονται επώδυνοι χειρισμοί στον τράχηλο της μήτρας και το υγρό που εγχύουμε δεν προκαλεί πόνο ούτε συσπάσεις της μήτρας, που είναι ιδιαίτερα επώδυνες για την ασθενή, αλλά και διαστρεβλώνουν το τελικό αποτέλεσμα.
Επίσης, μειώνεται και η πιθανότητα «να απεικονισθεί» παθολογία που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα όπως υδροσάλπιγγες, πολύποδες, ινομυώματα ή διαμαρτίες μήτρας. Με την υπερηχο-σαλπιγγογραφία η εξέταση ολοκληρώνεται σε λίγα μόνο λεπτά. Επειδή δεν υπάρχει ακτινοβολία, ο σύντροφος της ασθενούς μπορεί να παρευρίσκεται στην εξέταση και να παρακολουθεί.
Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η υπερηχο-σαλπιγγογραφία είναι μια εξέταση δυναμική που γίνεται εκείνη τη στιγμή και όλοι βλέπουν στην οθόνη εάν υπάρχει διαβατότητα ή όχι. Η εξέταση είναι ιδιαίτερα εύκολα κατανοητή για τους παρευρισκόμενους αφού δεν απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις και ο εξεταστής μπορεί να αναδείξει τα σημεία ενδιαφέροντος άμεσα και κατανοητά. Τα ευεργετικά αποτελέσματα της κλασικής σαλπιγγογραφίας, όπως διάνοιξη των σαλπίγγων και επίτευξη εγκυμοσύνης, είναι τουλάχιστον τα ίδια και στην υπερηχο-σαλπιγγογραφία.
Επιπλέον, τα ζευγάρια μπορούν να έχουν άμεσες επαφές και στον ίδιο κύκλο, αφού οι ωοθήκες δεν έχουν ακτινοβοληθεί και το υγρό που εγχύουμε δεν επηρεάζει αρνητικά την ενδομητρική κοιλότητα ή τα ωοθυλάκια. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι η πιθανότητα αλλεργίας στην υπερηχο-σαλπιγγογραφία είναι ιδιαίτερα περιορισμένη, σε αντίθεση με την κλασική σαλπιγγογραφία, στην οποία τα ιωδιούχα σκιαγραφικά μπορούν να δημιουργήσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες.