Μυρμηγκιές: Τρόποι αντιμετώπισης

Οι μυρμηγκιές είναι μια σημαντική δερματοπάθεια και οφείλονται στον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV). Αυτός ο ιός προσβάλλει τα κύτταρα της επιδερμίδας μας και αυξάνει τον πολλαπλασιασμό τους , δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο τις μυρμηγκιώδεις βλατίδες.

Οι μυρμηγκιές είναι καλοήθης τύπος λοίμωξης από HPV. Εμφανίζονται κυρίως στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες.

Ο χρόνος επώασης αυτού του ιού είναι συνήθως μερικές βδομάδες έως ένα μήνα.

Η μετάδοσή τους γίνεται με διάφορους τρόπους. Ο ιός υπάρχει μέχρι και στα επιφανειακά κύτταρα της βλάβης και με την απόπτωση αυτών είναι εύκολη η μετάδοσή τους. Για παράδειγμα, μεταδίδεται πατώντας κάποιος με γυμνό πέλμα πάνω σε λέπια δέρματος  που προήλθαν από κάποιον ασθενή με μυρμηγκιές στο πέλμα.

Η χειραψία και η επαφή των παιδιών κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι ένα μέσο μετάδοσης. Με αυτοενοφθαλμισμό μέσω του ξυρίσματος γενιού στους άντρες και των ποδιών στις γυναίκες. Δηλαδή αν μια μυρμηγκιά τραυματιστεί και τα νεκρωμένα κύτταρα της επιδερμίδας μπορούν να δημιουργήσουν νέες μυρμηγκιές στην πάσχουσα περιοχή. Οι ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς αναπτύσσουν πολλές μυρμηγκιές και μεγάλου μεγέθους.

Οι κοινές μυρμηγκιές εμφανίζονται στα άκρα, κυριότερα στα πέλματα, στις παλάμες, στα δάχτυλα και στο σώμα, στα γόνατα και στους αγκώνες. Υπάρχει και η κατηγορία των ομαλών μυρμηγκιών που εντοπίζονται στο πρόσωπο και στη ραχιαία επιφάνεια των άκρων χειρών.

Συχνό φαινόμενο αποτελούν οι περιονύχιες βλάβες στα παιδιά προκαλώντας μακρυπρόθεσμα την καθίζηση της μήτρας του όνυχα. Πολλές φορές παρουσιάζονται υπονύχια και μπορούν να ανασηκώσουν το νύχι.

Στις μυρμηγκιές είναι πολύ πιθανό να συμβεί αυτοίαση, γεγονός που οφείλεται στην επίθεση που δέχεται ο ιός από το ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η μυρμηγκιά γίνεται μελανή και νεκρωτική και αποπίπτει από το δέρμα σε μερικές εβδομάδες.

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις μυρμιγκιές

Σε περίπτωση που οι μυρμηγκιές είναι ομαλές ενδείκνυται η χρήση ενός τοπικού παρασκευάσματος σαλικυλικού οξέος. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τρετινοΐνη ή το υπεροξείδιο του βενζοϋλίου τα οποία προκαλούν επιλεκτικά ερεθισμό στην μυρμηγκιά. Η θεραπεία με αυτά τα σκευάσματα μπορεί να έχει διάρκεια αρκετών μηνών.

Συνηθέστερα, τις κοινές μυρμηγκιές τις αντιμετωπίζουμε με υγρό άζωτο που παγώνει τη βλάβη με αποτέλεσμα αυτή να «νεκρώνεται» και να αποπίπτει, με LASER που γίνεται το ίδιο αλλά με θερμότητα, καθώς και με διάφορα καυστικά μίγματα που συνταγογραφεί ο δερματολόγος για θεραπεία στο σπίτι.

Κρυοθεραπεία: Η μυρμηγκιά είναι μεταδοτική και είναι πιθανόν να εξαπλωθεί και σε άλλα σημεία του σώματος ή να μεταδοθούν σε άλλα άτομα. Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να αντιμετωπίζονται αμέσως με θεραπεία. Ένας τρόπος είναι η κρυοθεραπεία συνήθης ιατρική αντιμετώπιση για την αφαίρεση της μυρμηγκιάς.

Χειρουργική αφαίρεση της μυρμηγκιάς: Η χειρουργική εκτομή μιας μυρμηγκιάς έχει υψηλό ποσοστό επιτυχίας. Η επέμβαση προκαλεί κάποιες ενοχλήσεις και η πλήρης επούλωση της περιοχής διαρκεί αρκετές εβδομάδες.

Καύση ή ηλεκτροκαυτηρίαση: Η ηλεκτροκαυτηρίαση είναι μια μέθοδος που καταστρέφει τον ιστό με χρήση ηλεκτρισμού. Για την καταστροφή του ιστού χρησιμοποιείται μια μικρή μήλη, η οποία διαπερνάται από ηλεκτρικό ρεύμα. Η καύση της μυρμηγκιάς είναι συχνά η πιο αποτελεσματική μέθοδος, αλλά αφήνει ουλές.

Λέιζερ: Η χειρουργική με λέιζερ χρησιμοποιεί μια δέσμη έντονου φωτός, η οποία καίει και καταστρέφει τον ιστό της μυρμηγκιάς.

Εφαρμογή κανθαριδίνης: Κατά τη θεραπεία αυτή, ο γιατρός «βάφει» τη μυρμηγκιά με τη χημική ουσία. Θα αισθανθείτε μόνο λίγο πόνο τοπικά και έπειτα θα εμφανιστούν φλύκταινες (φουσκάλες) στη μυρμηγκιά, περίπου 3 με 8 ώρες μετά την εφαρμογή της θεραπείας. Όταν θα επισκεφτείτε πάλι το γιατρό σας, θα αφαιρέσει το νεκρό δέρμα της μυρμηγκιας.

Τις περισσότερες φορές, η θεραπεία των μυρμηγκιών στο δέρμα είναι επιτυχής και εξαφανίζονται για πάντα. Συνήθως, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού σας εξουδετερώνει τα μικροσκοπικά κομμάτια μυρμηγκιών που ενδέχεται να παραμείνουν μετά τη θεραπεία.

Mυρμηγκιές: Πώς αντιμετωπίζονται στα παιδιά

Μία δερματική διαταραχή η οποία εμφανίζεται αρκετά συχνά σε παιδιά και εφήβους είναι ο σχηματισμός μυρμηγκιάς, που προκαλείται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων.

Με ποιο τρόπο μεταδίδονται οι μυρμηγκιές;

Οι μυρμηγκιές εύκολα μπορούν να μεταδοθούν από ένα άτομο σε άλλο, μέσω της άμεσης δερματικής επαφής ή της επαφής του δέρματος με υγρά δάπεδα όπως πισίνες και ντους. Ο ιός εισβάλει στο δέρμα μέσω μικρών πληγών που δημιουργούνται από μικρογδαρσίματα, δάγκωμα των νυχιών ή σκασμένο δέρμα και προκαλεί γρήγορο πολλαπλασιασμό των κυττάρων του δέρματος.

Ποια είναι τα συμπτώματα της μυρμηγκιάς;

Αρχικά, οι μυρμηγκιές διακρίνονται σε κοινές, ομαλές-νεανικές και πελματιαίες. Από τη στιγμή της μόλυνσης του δέρματος από τον ιό, συνήθως περνούν αρκετοί μήνες για να γίνουν ορατές.

Η κοινή μυρμηγκιά είναι η πιο συχνή μορφή. Χαρακτηρίζεται ως σκληρό εξόγκωμα με ανώμαλη επιφάνεια που μοιάζει με κουνουπίδι και εμφανίζεται συνήθως γύρω από τα νύχια, τα δάκτυλα και το πίσω μέρος της παλάμης. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί στα γόνατα, στις κνήμες και στο πρόσωπο. Συνήθως τα εξογκώματα είναι πολλά σε αριθμό και σταδιακά αυξάνονται σε μέγεθος.

Επίσης, είναι πιθανόν να εξαπλωθούν και σε άλλα σημεία του σώματος. Συνήθως δεν προκαλούν κάποιο σύμπτωμα. Πιο σπάνια μπορεί το παιδί να παραπονεθεί για ήπιο πόνο.

Οι ομαλές νεανικές μυρμηγκιές εμφανίζονται κυρίως στο πρόσωπο και προκαλούν κυρίως αισθητικό πρόβλημα.

Οι πελματιαίες μυρμηγκιές εντοπίζονται στο πέλμα του ποδιού και δίνουν την εντύπωση ότι βρίσκονται βαθιά μέσα στο δέρμα. Προκαλούν πόνο όταν το παιδί περπατά.

Τα παιδιά με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν μυρμηγκιές.

Θεραπεία

Η θεραπεία των μυρμηγκιών στα παιδιά γίνεται κυρίως με laser και κρυοθεραπεία, καθώς η χρήση οξέων και καυστικών ουσιών αντενδείκνυται στις μικρές ηλικίες. Συχνά εμφανίζονται υποτροπές και η αντιμετώπιση των μυρμηγκιών στα παιδιά μπορεί να απαιτήσει αρκετό χρόνο για την οριστική εξάλειψή τους.

Μύκητες στα νύχια: Αίτια, συμπτώματα, αντιμετώπιση

Η λοίμωξη των νυχιών από μύκητα είναι ένα εξαιρετικά συχνό πρόβλημα που εκδηλώνεται αρχικά με την εμφάνιση μιας λευκής ή κιτρινωπής κηλίδας κάτω από την άκρη του νυχιού, είτε στο χέρι είτε στο πόδι.

Όσο η λοίμωξη προχωρά βαθύτερα, μπορεί το νύχι να αποχρωματιστεί, να γίνει πιο παχύ και σκληρό ή να θρυμματίζεται στο άκρο του. Συνήθως η λοίμωξη επηρεάζει ένα από τα νύχια και όχι όλα τα νύχια στο χέρι ή το πόδι.

Σύμφωνα με τη Mayo Clinic, τα τυπικά συμπτώματα της λοίμωξης από μύκητα (ονυχομύκωση) είναι τα εξής:

σκλήρυνση και πάχυνση του νυχιού
– νύχια που σπάνε, θρυμματίζονται ή έχουν τραχιά επιφάνεια
– αλλοίωση του σχήματος του νυχιού
– σκούρο χρώμα στο νύχι
– τα νύχια χάνουν τη λάμψη τους επιφανειακά

Πιθανή συνέπεια της λοίμωξης είναι και η λεγόμενη ονυχόλυση, όταν δηλαδή η ονυχιαία πλάκα απομακρύνεται από την κοίτη της.

Η μυκητίαση των νυχιών οφείλεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων σε μια κατηγορία μυκήτων που ονομάζονται δερματόφυτα.

Οι μύκητες αγαπούν το υγρό και θερμό περιβάλλον και εισβάλλουν στον οργανισμό από μικροσκοπικές ανοιχτές πληγές ή από ένα μικρό κενό ανάμεσα στο νύχι και την κοίτη του.

Φαρμακευτική αντιμετώπιση

Ο γιατρός μπορεί να προτείνει από του στόματος θεραπεία με τερβιναφίνη και ιτρακοναζόλη. Οι δραστικές αυτές βοηθούν ώστε να αναπτυχθεί το νέο νύχι και να αντικαταστήσει το μολυσμένο τμήμα. Επίσης, μπορεί να χορηγήσει ειδικό διάλυμα με κυκλοπιροξολαμίνη, το οποίο επαλείφεται επάνω στο μολυσμένο νύχι και στο δέρμα γύρω από αυτό.

Χειρουργείο και λέιζερ

Σπανιότερα, το νύχι αφαιρείται χειρουργικά, εάν η λοίμωξη είναι προχωρημένη και ο μύκητας προκαλεί ισχυρό πόνο. Μετά την επέμβαση, το νέο νύχι αναπτύσσεται κανονικά στη θέση του παλιού. Επίσης, η θεραπεία με λέιζερ μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του μύκητα, σε συνδυασμό με τη φαρμακευτική αγωγή.

Αντιμετώπιση στο σπίτι

Θα πρέπει να κόβετε λίγο-λίγο το νύχι ώστε να εισχωρήσει το φάρμακο βαθύτερα και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα η λοίμωξη. Αρκετοί ασθενείς έχουν δει επίσης θετικά αποτελέσματα από τη χρήση εκχυλίσματος τεϊόδεντρου.

Από τι κινδυνεύετε αν τρώτε τα νύχια σας;

Πόσες φορές έχετε πιάσει τον εαυτό σας να τρώτε τα νύχια σας σε περιόδους μεγάλου άγχους ή αμηχανίας; Είναι μία συνήθεια που κόβετε δύσκολα, αλλά αξίζει να προσπαθήσετε να την κόψετε, καθώς ελοχεύουν κίνδυνοι για την υγεία σας.

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Orthodontics and Dentofacial Orthopedics, η ονυχοφαγία, όπως αποκαλείται επιστημονικά, μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα συναισθηματικών διαταραχών.

Πολλοί άνθρωποι που δαγκώνουν τα νύχια τους, αναπτύσσουν και άλλες παρόμοιες συνήθειες που προκαλούνται από στρες, όπως το δάγκωμα μολυβιών, το δάγκωμα των χειλιών τους ή το κάπνισμα.

Το δάγκωμα των νυχιών όμως, δεν είναι μια αθώα συνήθεια και μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας, σύμφωνα με τους δερματολόγους.