Πώς προκαλείται η ουρολοίμωξη, τι πρέπει να προσέχετε.
Η ουρολοίμωξη προκαλείται από την είσοδο βακτηρίων στην ουροδόχο κύστη μέσω της ουρήθρας και στη συνέχεια τον πολλαπλασιασμό τους, προκαλώντας λοίμωξη στο τοίχωμα της ουροποιητικής οδού.
Βασικά συμπτώματα της ουρολοίμωξης είναι η συχνουρία, το τσούξιμο κατά την ούρηση και ο πόνος στην ευρύτερη περιοχή της πυέλου. Επειδή στόχος είναι να υποχωρήσει η λοίμωξη όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, δείτε παρακάτω πέντε πράγματα που δεν πρέπει να κάνετε σε περίπτωση που έχετε πάθει ουρολοίμωξη.
Ουρολοίμωξη: Τι δεν πρέπει να κάνετε
Αναβάλλετε την επίσκεψη στον γιατρό: Όσο καθυστερείτε, τόσο εξαπλώνεται η λοίμωξη και ο κίνδυνος επιπλοκών. Η καθυστέρηση στην έναρξη θεραπείας μπορεί να κάνει μια απλή ουρολοίμωξη να εξελιχθεί σε λοίμωξη των νεφρών που θα καταστήσει αναγκαία τη χορήγηση ενδοφλέβιας αντιβίωσης. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε καθυστερημένη διάγνωση κάποιας πιο σοβαρής πάθησης, όπως είναι μια κολπική λοίμωξη, ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, πέτρες στα νεφρά κ.α.
Σταματάτε την αντιβίωση: Ο γιατρός θα σας συστήσει αντιβίωση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, καθώς κρίνει ότι τόσο χρειάζεται για να εξουδετερωθεί πλήρως η λοίμωξη. Κάθε αντιβίωση πρέπει να λαμβάνεται για όσο διάστημα απαιτείται και δεν πρέπει να τη σταματάτε μόλις δείτε ότι τα συμπτώματα έχουν αρχίσει να υποχωρούν. Η διακοπή της αγωγής βοηθά τα βακτήρια να αναπτύξουν άμυνες (αντίσταση) ενάντια στα αντιβιοτικά.
Δεν πίνετε αρκετό νερό: Οι επίπονες επισκέψεις στην τουαλέτα σίγουρα σας αποτρέπουν από την κατανάλωση υγρών, ωστόσο η αφυδάτωση είναι «σύμμαχος» της ουρολοίμωξης, αφού διευκολύνει την επιβίωση και την ανάπτυξη των βακτηρίων στην κύστη. Η επαρκής ενυδάτωση συνεπάγεται συχνότερη ούρηση, επομένως καθαρίζονται τα τοιχώματα της ουροποιητικής οδού και απομακρύνονται ευκολότερα οι παθογόνοι μικροοργανισμοί. Επίσης, το νερό βοηθά να μεταφερθεί αποτελεσματικότερα η αντιβίωση στο σημείο της λοίμωξης.
Καταναλώνετε πολύ καφέ και αλκοόλ: Περιορίστε την ενυδάτωση στο νερό και αποφύγετε τον καφέ και το αλκοόλ, καθώς συνδέονται με εντονότερη εκδήλωση των συμπτωμάτων της ουρολοίμωξης. Εάν θέλετε να πιείτε κάτι πέρα από νερό, προτιμήστε τον χυμό κράνμπερι χωρίς ζάχαρη, καθώς βοηθά στην ταχύτερη ανάρρωση από τη λοίμωξη.
Καθυστερείτε την επίσκεψη στην τουαλέτα: Αυτή η κακή συνήθεια αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εκδήλωση της ουρολοίμωξης και επίσης συντελεί στην παράταση των ενοχλήσεων. Ο λόγος είναι ότι συγκρατούνται στην κύστη τα βακτήρια που υπάρχουν στα ούρα και προκαλούν την ουρολοίμωξη αντί να απομακρύνονται από τον οργανισμό.
Ουρολοίμωξη: Πότε μπορεί να γυρίσει σε σήψη;
Μπορεί μία αθώα ουρολοίμωξη να γυρίσει σε σήψη; Πόσο εύκολα γίνεται; Δείτε αναλυτικά τι να προσέχετε.
«Η ουρολοίμωξη κατά κανόνα δεν εξελίσσεται σε σήψη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ένα απλό ή “αθώο” πρόβλημα», λέει ο Χειρουργός-Ουρολόγος δρ Ηρακλής Πούλιας, τ. πρόεδρος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας. «Αντιθέτως, αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και σωστά, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές. Από τις επιπλοκές αυτές, η σήψη είναι η πιο απειλητική. Η σήψη από ουρολοίμωξη ή ουροσήψη, όπως είναι ο επιστημονικός όρος, συνήθως παρατηρείται στους ηλικιωμένους και σε πάσχοντες από ορισμένα υποκείμενα προβλήματα υγείας».
Η ουροσήψη αναπτύσσεται όταν εισέλθουν στο αίμα τα βακτήρια που ευθύνονται για την ουρολοίμωξη. Η ανάπτυξή της δεν είναι ασυνήθιστη. Υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη, το 5% των περιστατικών σήψης που καταγράφονται κάθε χρόνο οφείλονται σε λοιμώξεις του ουροποιητικού. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον 170.000 Ευρωπαίοι παθαίνουν ουροσήψη κάθε χρόνο, δεδομένου ότι τα περιστατικά σήψης κάθε αιτιολογίας υπολογίζονται ετησίως σε σχεδόν 3,4 εκατομμύρια στην Ευρώπη.
Οι ουρολοιμώξεις είναι, φυσικά, πολύ συχνές. Έξι στις δέκα γυναίκες και το 15% των ανδρών (ή 150 εκατομμύρια άνθρωποι ετησίως σε όλο τον κόσμο) παρουσιάζουν ουρολοίμωξη κάποια στιγμή στη ζωή τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η λοίμωξη προκαλείται από το κολοβακτηρίδιο (e.coli), που υπάρχει στο έντερο όλων των ανθρώπων. Στα τυπικά συμπτώματά της συμπεριλαμβάνονται συχνουρία, επιτακτική ούρηση, αίσθημα βάρους ή πόνος χαμηλά στην κοιλιά, αίσθημα καύσου (κάψιμο) κατά την ούρηση, αλλά όχι πυρετός.
«Ο ασθενής με συχνουρία και καύσο που εμφανίζει υψηλό πυρετό (πάνω από 38° C), είναι πιθανό να έχει ουρολοίμωξη που έχει επιπλακεί σε πυελονεφρίτιδα», λέει ο κ. Πούλιας. «Αυτό είναι ακόμα πιθανότερο αν έχει επίσης ρίγος, κακουχία και πόνο στη νεφρική χώρα, δηλαδή στη μέση και λίγο ψηλότερα, στη μία ή και στις δύο πλευρές του σώματος. Ειδικά οι άνδρες μπορεί να νιώθουν επίσης πόνο στον προστάτη ή τους όρχεις».
Η πυελονεφρίτιδα αναπτύσσεται όταν το βακτήριο που προκαλεί την ουρολοίμωξη, εξαπλωθεί προς τα πάνω, στον ένα ή και τους δύο νεφρούς. Είναι μια σοβαρή, επώδυνη κατάσταση που χρειάζεται άμεση ιατρική αξιολόγηση, ειδάλλως υπάρχει κίνδυνος για ακόμα σοβαρότερα προβλήματα στα οποία συμπεριλαμβάνεται η ουροσήψη. Αυτή παρατηρείται στο 1-2% των περιστατικών οξείας πυελονεφρίτιδας.
Όταν αναπτυχθεί σήψη, ο ασθενής εκτός από πυρετό μπορεί να έχει και ταχυκαρδία (πάνω από 90 παλμούς το λεπτό) και να αναπνέει γρήγορα (πάνω από 20 αναπνοές το λεπτό). Ή, αντίθετα, ο πυρετός υποχωρεί και δίνει τη θέση του στην υποθερμία (θερμοκρασία κάτω από 36 βαθμούς Κελσίου). Ειδικά στους ασθενείς ηλικίας άνω των 75 ετών, ύποπτες για επέκταση της λοίμωξης είναι οι θερμοκρασίες άνω των 37,8 βαθμών Κελσίου.
Ποιοι κινδυνεύουν να εκδηλώσουν ουροσήψη;
Ποιοι κινδυνεύουν, όμως, περισσότερο να εκδηλώσουν ουροσήψη; «Στις ομάδες υψηλού κινδύνου ανήκουν οι ασθενείς (κυρίως οι ηλικιωμένοι) που πάσχουν από ορισμένα υποκείμενα νοσήματα για τα οποία κάνουν ατελή ή και καμία θεραπεία», απαντά ο κ. Πούλιας. «Μπορεί, λ.χ., να πάσχουν από αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη, να έχουν πρόβλημα στον προστάτη για το οποίο καθυστερούν να ζητήσουν ιατρική συμβουλή ή να έχουν λίθο (πέτρα) στο ουροποιητικό. Ο λίθος μπορεί π.χ. να προκαλέσει απόφραξη στον ουρητήρα και να οδηγήσει στη σήψη. Την ίδια έκβαση μπορεί να έχει μια οξεία προστατίτιδα που δεν αντιμετωπίζεται αμέσως ή μια επίσχεση ούρων λόγω διόγκωσης (υπερπλασίας) του προστάτη που δεν αντιλαμβάνεται εγκαίρως ο ασθενής».
Ο αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης, εξάλλου, μπορεί να οδηγήσει στην ουροσήψη, προκαλώντας π.χ. υποτροπιάζουσες λοιμώξεις, μυκητιάσεις ή ακόμα και αντίσταση στα αντιβιοτικά, που παρεμποδίζει την αντιμετώπιση της ουρολοίμωξης. Ο διαβήτης ευνοεί επίσης την ανάπτυξη προβλημάτων, όπως η δημιουργία αποστήματος στον προστάτη.
Αυξημένο κίνδυνο για ουροσήψη διατρέχουν επίσης οι ασθενείς με ανοσοκαταστολή, όπως είναι όσοι ακολουθούν μακροχρόνια θεραπεία με κορτιζονούχα φάρμακα, οι ασθενείς με καρκίνο υπό θεραπεία, οι μεταμοσχευθέντες ασθενείς κ.λπ.
Οι ομάδες υψηλού κινδύνου
Στις ομάδες υψηλού κινδύνου ανήκουν και οι πάσχοντες από διαταραχές στην κένωση της ουροδόχου κύστης (π.χ. όσοι έχουν νευρογενή κύστη ή παλινδρόμηση των ούρων προς τους ουρητήρες) και όσοι έχουν υποβληθεί σε ουρολογικές επεμβάσεις, όπως η τοποθέτηση καθετήρα στην κύστη ή stent στον ουρητήρα.
«Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου για ουρολοίμωξη η οποία, εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και αφεθεί να εξελιχθεί, μπορεί να έχει κακή έκβαση», τονίζει ο κ. Πούλιας. «Η ουροσήψη μπορεί να αποδειχθεί απειλητική για τη ζωή, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε σηπτική καταπληξία, πολυοργανική ανεπάρκεια ή ακόμη και στο θάνατο. Επομένως, κάθε ασθενής που εκδηλώνει συμπτώματα από το ουροποιητικό πρέπει να συμβουλεύεται έναν ουρολόγο. Αυτό πρέπει να γίνει επειγόντως, εάν εμφανίζει πυρετό πάνω από 38 βαθμούς, με πόνο στη νεφρική χώρα και κακουχία ή έντονα ενοχλήματα κατά την ούρηση».
«Η ουρολοίμωξη συνήθως αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή, η οποία χορηγείται μετά την καλλιέργεια ούρων και το αντιβιόγραμμα. Επιπλέον, καθορίζεται με βάση συγκεκριμένες οδηγίες που έχουν εκδώσει η Ευρωπαϊκή και η Αμερικανική Ουρολογική Εταιρεία», επισημαίνει ο κ. Πούλιας. Αντίστοιχα η σήψη χρειάζεται νοσηλεία στο νοσοκομείο και ενδοφλέβια φαρμακευτική αγωγή. Στα αρχικά στάδιά της, η νοσηλεία μπορεί να είναι βραχεία (1-3 ημέρες) αλλά, αν εξελιχθεί, η διάρκειά της είναι απροσδιόριστη.