Το μεγάλο εύρος κίνησης που έχει ο ώμος, είναι και η αιτία για τους μικροτραυματισμούς του.

Η υπέρχρηση της άρθρωσης προκαλεί μικροσκοπικές βλάβες στους μύες, τους τένοντες, τα νεύρα και τα οστά, τις οποίες συχνά το σώμα δεν έχει επαρκή χρόνο για να αποκαταστήσει μεταξύ των περιόδων επανάληψης της κίνησης, με αποτέλεσμα αυτές να επιδεινώνονται.

Έτσι, ο ασθενής βιώνει πόνο και συχνά δυσκολεύεται να εκτελέσει ακόμα και εύκολες κινήσεις για την πραγματοποίηση των απλούστερων αναγκών του.

Από τις συχνότερες παθήσεις λόγω υπέρχρησης είναι η θυλακίτιδα και η τενοντίτιδα.

Πρόκειται για βλάβες που επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τους ώμους τους, εκτελώντας επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το ύψος του κεφαλιού.

Ιδιαίτερα επιρρεπείς είναι οι αθλητές που ασχολούνται με την κολύμβηση, το τένις, οι ακοντιστές, κ.ά.

Ο πόνος εμφανίζεται συνήθως στην άκρη του ώμου και μπορεί να εκτείνεται από τον δελτοειδή μυ μέχρι το πάνω μέρος του ώμου.

Στη θυλακίτιδα, οίδημα παρουσιάζει ο θύλακος (παχύς υμένας που περιβάλει την άρθρωση και ο οποίος περιέχει το αρθρικό υγρό, το οποίο μειώνει την τριβή μεταξύ των δομών της άρθρωσης), το οποίο προκαλεί πόνο ο οποίος είναι εντονότερος κατά την κίνηση.

Στην τενοντίτιδα, φλεγμονή παρουσιάζουν οι τένοντες, χάρη στους οποίους οι μύες εφάπτονται στα οστά. Εκτός από την έντονη και επαναλαμβανόμενη μυϊκή δραστηριότητα, άλλες αιτίες της φλεγμονής είναι η μεγάλης διάρκειας καταπόνηση, αλλά και ανατομικοί λόγοι.

Άλλες αιτίες του πόνου στους ώμους που οφείλονται σε υπέρχρηση είναι:

Παγωμένος ώμος

Είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από δυσκαμψία και πόνο. Είναι γνωστή και ως συμφυτική θυλακίτιδα, η οποία συχνά προκύπτει από τραυματισμό στο στροφικό πέταλο. Πρόκειται για μια φλεγμονώδη πάθηση που οδηγεί σε συρρίκνωση των ιστών και προσκόλληση του θυλάκου σε παρακείμενους ιστούς, προκαλώντας συμπτώματα που συνήθως αρχίζουν σταδιακά και επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου.

Σύνδρομο πρόσκρουσης

Προκύπτει όταν οι μυς του ώμου, οι τένοντες και ο θυλακικός σάκος προσκρούουν στην ωμοπλάτη. Η πρόσκρουση αποτελεί το κύριο μηχανικό παράγοντα που προκαλεί αρχικά την προστριβή των τενόντων που καλύπτουν την κεφαλή του βραχιονίου και στη συνέχεια τη ρήξη τους.

Ρήξη τένοντα

Η βαθμιαία εξασθένιση των τενόντων του ώμου οδηγεί σε ρήξεις μερικού πάχους, οι οποίες εξελίσσονται σε ρήξεις ολικού πάχους. Αν οι τελευταίες δεν αντιμετωπιστούν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μεγαλώσουν σε έκταση και να οδηγήσουν σε αρθρίτιδα.

Η ρήξη των τενόντων του στροφικού πέταλου είναι η συνηθέστερη. Μεταξύ του τενόντων που βρίσκονται στο στροφικό πέταλο (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος και ελάσσων στρογγύλος), ο υπερακάνθιος είναι εκείνος που υφίσταται συχνότερα ρήξη.

Τενοντίτιδα Ώμου: Κύριο σύμπτωμα ο πόνος – Αίτια, Διάγνωση και Θεραπεία

Η τενοντίτιδα ώμου είναι μία πάθηση που οφείλεται σε φλεγμονή των τενόντων  και αποτελεί μία από τις πιο συχνές αιτίες για την εμφάνιση πόνου στον ώμο. Οι τένοντες διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στην εκτέλεση της κίνησης του άνω άκρου, αφού χάρη σε αυτούς οι μύες εφάπτονται στα οστά και έτσι το χέρι αποκτά τη δυνατότητα να κινηθεί στο χώρο. Η τενοντίτιδα ώμου χαρακτηρίζεται από οξύ πόνο ως πρωταρχικό σύμπτωμα και περιορίζει σημαντικά την κίνηση του ώμου.

Τενοντίτιδα Ώμου: Οι συχνότερες αιτίες που οδηγούν σε αυτή

Ο σημαντικότεροι τένοντες στον ώμο είναι 4, ο υποπλάτιος, ο υπερακάνθιος, ο υπακάνθιος και ο ελάσσων στρογγύλος. Όλοι αυτοί δημιουργούν μία ομάδα τενόντων, η οποία ονομάζεται στροφικό πέταλο. Ακόμη ένας τένοντας ο οποίος είναι ευάλωτος σε καταπόνηση , είναι ο τένοντας του δικεφάλου.

Οι τένοντες αυτοί είναι υπεύθυνοι για το σύνολο των κινήσεων του ώμου και όταν η επιβάρυνσή τους υπερβεί ένα συγκεκριμένο επίπεδο δημιουργείται φλεγμονή. Μερικοί παράγοντες που συντελούν στην εμφάνιση της, είναι:

• Έντονη μυϊκή δραστηριότητα: Όταν οι μύες συνεχώς δουλεύουν για την εκτέλεση μιας κίνησης, τόσο καταπονείται και ο αντίστοιχος τένοντας. Έτσι οι πιθανότητες του ερεθισμού του τένοντα είναι περισσότερες.
• Μεγάλη διάρκεια καταπόνησης: Η ακατάπαυστη καταπόνηση των μυών του ώμου είναι αλληλένδετη με την αυξανόμενη συσσώρευση φορτίου στο στροφικό πέταλο του ώμου, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη τενοντίτιδας.
• Ανατομία ώμου: Αν η μία εκ των δύο οστικών δομών (το ακρώμιο), πέριξ των οποίων κινούνται οι τένοντες του ώμου, προεξέχει πολύ, τότε είναι πιο εύκολη είναι η δημιουργία τενοντίτιδας εξαιτίας της τριβής του τένοντα στην κάτω επιφάνεια του ακρωμίου.

Τενοντίτιδα Ώμου: Ο πόνος το βασικό σύμπτωμα

Τα  κύριο και συχνά το μοναδικό σύμπτωμα της τενοντίτιδας του ώμου είναι ο πόνος, η ένταση του οποίου βέβαια ποικίλλει, ανάλογα με τη βαρύτητα της καταπόνησης.

Συνήθως  εντοπίζεται στην εξωτερική πλευρά του ώμου και του βραχίονα, μπορεί όμως να  αντανακλά και στον αυχένα. Μπορεί να είναι είτε μόνιμος, είτε περιστασιακός και μπορεί να μεταβάλλεται  ανάλογα με τις κινήσεις.

Ο ασθενής με τενοντίτιδα δυσκολεύεται να κινήσει τον ώμο του και να βρει μία βολική θέση ανάπαυσης, ιδιαίτερα στον ύπνο, όπου είναι σχεδόν αδύνατη η κατάκλιση πάνω στην πάσχουσα περιοχή.

Τενοντίτιδα Ώμου: Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση της τενοντίτιδας ώμου τίθεται με το συνδυασμό  ιστορικού,  κλινικής εξέτασης και  απεικονιστικού ελέγχου. Ο υπέρηχος ώμου, και η μαγνητική τομογραφία είναι οι δύο απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις, οι οποίες  και θα αποκαλύψουν και το μέγεθος της βλάβης των τενόντων.

Τενοντίτιδα Ώμου: Θεραπευτικές Προσεγγίσεις

Συντηρητική

Στα αρχικά στάδια συστήνεται ανάπαυση και χορήγηση  αντιφλεγμονώδους και αναλγητικής αγωγής για σύντομο χρονικό διάστημα. Στην οξεία τενοντίτιδα και μόλις παρέλθουν οι ημέρες του έντονου πόνου, ο ασθενής είναι απαραίτητο να ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για την βελτίωση των συμπτωμάτων και τη διατήρηση της κίνησης. Στην περίπτωση της χρόνιας τενοντίτιδας η φυσικοθεραπεία για την αποκατάσταση της κίνησης μπορεί να ξεκινήσει αμέσως.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Στην χρόνια τενοντίτιδα η οποία οφείλεται σε σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου, η αρθροσκοπική αντιμετώπιση προσφέρει οριστική λύση στο πρόβλημα. Κατά την  αρθροσκόπηση του ώμου μέσω δύο μικρών οπών καθαρίζεται ο τένοντας και αφαιρείται με ειδικά εργαλεία το περιττό οστό που δημιουργεί πίεση στον τένοντα. Η αναισθησία είναι συνήθως ολική και η αποθεραπεία είναι πολύ σύντομη. Η νοσηλεία διαρκεί μόλις λίγες ώρες. Η επάνοδος του ασθενή σε φυσιολογικές δραστηριότητες γίνεται μέσα σε 4 εβδομάδες.