Η ροδόχρους πιτυρίαση είναι ένα συχνό δερματικό νόσημα και προσβάλλει κυρίως όσους είναι από 10-35 ετών και ειδικά τις γυναίκες. Εμφανίζεται κυρίως το φθινόπωρο και το χειμώνα, δεν είναι μεταδοτική και οφείλεται στον ιό HSV7. Τα άτομα που έχουν νοσήσει μία φορά με ροδόχρου πιτυρίαση δεν εμφανίζουν ξανά την ασθένεια. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουν αναπτύξει αντισώματα και έχουν αποκτήσει μόνιμη ανοσία.
Ροδόχρους πιτυρίαση: Τι πρέπει να γνωρίζετε σχετικά με τα συμπτώματα;
Το εξάνθημα εμφανίζεται στον κορμό και στα άκρα σαν στρογγυλή ή ωοειδής πλάκα με ρόδινη περιφέρεια. Η πλάκα ονομάζεται «μητρική» ενώ 10 με 15 μέρες εμφανίζεται το δευτερογόνο εξάνθημα, που αποτελείται από μικρές κηλίδες, ροδόχροες με απολέπιση στο κέντρο. Σπάνια εντοπίζεται στο πρόσωπο και πότε στο τριχωτό της κεφαλής. Η πρώτη εκδήλωση της νόσου μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος αλλά κυρίως στις περιοχές που καλύπτονται από πουκάμισα, ελαφρές μπλούζες και κοντά παντελόνια. Συχνότερα προσβάλλονται ο λαιμός, ο θώρακας, η κοιλιά, η ράχη και οι μηροί.
Η πορεία που ακολουθεί η νόσος είναι κατά το 80% κοινή σε όλους τους ασθενείς. Δεν προηγούνται συμπτώματα όπως πονοκέφαλος ή αδιαθεσία.
Κνησμός υπάρχει μερικές φορές κυρίως σε αγχώδη άτομα. Το εξάνθημα εξαφανίζεται βαθμιαία σε 3 – 8 βδομάδες χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Στις περιπτώσεις όπου δεν συνυπάρχει κνησμός με το εξάνθημα και αυτό υποχωρεί μόνο του, δεν χρειάζεται καμία θεραπεία. Αν το άτομο παρουσιάσει φαγούρα στην περιοχή, πρέπει να αποφεύγει τα ζεστά μπάνια και τη χρήση μη ειδικών σαπουνιών, καθώς και το τρίψιμο με σφουγγάρι ή σκληρό ύφασμα.
Ροδόχρους πιτυρίαση: Η διάγνωση και η αντιμετώπιση της
Ένας δερματολόγος είναι ο καταλληλότερος γιατρός που μπορείτε να επισκεφθείτε για οποιοδήποτε εξάνθημα κι αν εμφανιστεί στο σώμα σας. Ο δερματολόγος σας λοιπόν θα μπορεί να διαγνώσει και αν το εξάνθημα σας είναι αποτέλεσμα της ροδόχρους πιτυρίασης. Είναι πιθανό ο γιατρός σας να σας ζητήσει μια εξέταση αίματος, μια απόξεση ή μια βιοψία. Αυτά τα τεστ μπορούν να αποκλείσουν άλλα είδη δερματικών προβλημάτων, όπως το έκζεμα και τη ψωρίαση.
Η διάρκεια του εξανθήματος μπορεί να μειωθεί σημαντικά με διάφορες θεραπευτικές μεθόδους. Διαπιστώθηκε ότι οι μέθοδοι αυτές ήταν χρήσιμες πριν από την αναγνώριση της ιογενούς φύσης της νόσου, και παραμένουν πρακτικές θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση του κνησμού.
Η έκθεση στη UVB σε ερυθηματογόνες δόσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίσπευση της υποχώρησης των βλαβών, αφού έχει παρέλθει η οξεία φλεγμονώδης φάση. Το ερύθημα που προκαλείται από τη θεραπεία με UV ακολουθείται από επιφανειακή αποφολίδωση. Σε ελάχιστες περιπτώσεις η φαγούρα μπορεί να είναι έντονη και να οδηγήσει σε εκζεματοποίηση και δευτερογενή λοίμωξη ως αποτέλεσμα ξεσμού. Τα πλύματα ή οι κρέμες κορτικοστεροειδών προσφέρουν άμεση ανακούφιση.
Στους περισσότερους ασθενείς δεν απαιτείται καμιά θεραπεία, παρά μόνο φροντίδα και να μην ερεθίζονται μηχανικά οι βλάβες. Η έντονη σωματική άσκηση εάν επιδεινώνει το εξάνθημα θα πρέπει να αποφεύγεται.