Τα αιμοπετάλια αποτελούν ένα από τα τρία κυτταρικά στοιχεία του αίματος (τα άλλα είναι τα ερυθρά και τα λευκά αιμοσφαίρια) και παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στον μηχανισμό της πήξης του αίματος. Όταν ο αριθμός των αιμοπεταλίων είναι χαμηλότερος του φυσιολογικού, η κατάσταση ονομάζεται θρομβοπενία ή θρομβοκυτταροπενία.
Τα αιμοπετάλια έχουν μικρό διάστημα ζωής (7 έως 10 ημέρες), μετά το οποίο αποσύρονται από την κυκλοφορία. Ο φυσιολογικός αριθμός τους, κυμαίνεται μεταξύ 150.000 έως 400.000 ανά κυβικό χιλιοστό αίματος. Όταν ο αριθμός τους είναι μικρότερος των 150.000, η κατάσταση αυτή ονομάζεται θρομβοπενία, ενώ όταν μεγαλύτερος των 400.000, ονομάζεται θρομβοκύττωση (ή θρομβοκυττάρωση).
Θρομβοπενία: Συμπτώματα που θα σας δείξουν ότι μπορεί να πάσχετε
- Εκτεταμένες μελανιές, που γίνονται εύκολα.
- Κοκκινωπό – πορφυρό εξάνθημα στο δέρμα, συνήθως στο κάτω μέρος των κνημών.
- Παρατεταμένη αιμορραγία μετά από τραυματισμούς.
- Αυτόματη αιμορραγία από τα ούλα ή τη μύτη.
- Αίμα στα ούρα ή στα κόπρανα.
- Βαριά περίοδος στις γυναίκες .
- Αιμορραγία κατά τη διάρκεια εγχείρησης.
Θρομβοπενία: Μπορεί να προκληθεί από μία ποικιλία αιτίων
- Μετά από σπληνεκτομή
- αναιμία (απλαστική, μεγαλοβλαστική, κακοήθης)
- απλασία ή υποπλασία μυελού των οστών
- αυτοάνοσες διαταραχές
- σύνδρομο Bernard-Soulier
- μετάγγιση αίματος (ασύμβατες, πολλές μεταγγίσεις)
- εγκαύματα (σοβαρά)
- καρκίνωμα (μεταστατικό)
- κίρρωση
- κλωστηριδιακή λοίμωξη
- νόσος κολλαγόνου
- διφθερίτιδα
- διάχυτη ενδαγγειακή πήξη
- εξωσωματική κυκλοφορία
- νόσος Gaucher
- αιμορραγία
- αιμολυτική νόσος των νεογνών
- θεραπεία με ηπαρίνη
- ιστοπλάσμωση
- υπερσπληνισμός
- ιδιοπαθής θρομβοπενική πορφύρα
- λεμφοπολλαπλασιαστικά νοσήματα
- λοιμώξεις (οξείες)
- ακτινοβολίες
- λευχαιμία (οξεία κοκκιοκυτταρική, οξεία λεμφοκυτταρική, μονοκυτταρική)
- ελονοσία
- ανωμαλία May-Hegglin
- μεγακαρυοκυτταρική υποπλασία
- έμμηνος ρύση
- πολλαπλό μυέλωμα
- μυελοϊνωση
- σηψαιμία
- τυφοειδής πυρετός
- ουραιμία
- σύνδρομο Wiskott-Aldrich
- λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως: ακεταζολαμίδη, ακετοεξαμίδη, αμιδοπυρίνη, αμινοσαλικυλικό οξύ, αμφοτερικίνη Β, αμπικιλλίνη, αντιμόνιο, αντινεοπλασματικά, αρσενικό, ασπιρίνη, βαρβιτουρικά, βρωμοφαινιραμίνη, καρβαμαζεπίνη, χλωραμφενικόλη, χλωροπροπαμίδη, χλωροκίνη, χλωροθειαζίδιο, κολχικίνη, διαζοξίδη, διγιτοξίνη, αιθακρυνικό οξύ, αιθοξυζολαμίδιο, φουροσεμίδη, κολλοειδής χρυσός, υδροξυχλωροκίνη, ινδομεθακίνη, ισονιαζίδη, μεφεναμικό οξύ, μεθαζολαμίδη, μεθιμαζόλη, μεθυλντόπα, από του στόματος υπογλυκαιμικοί παράγοντες, οξυφαινβουταζόνη, οξυτετρακυκλίνη, πενικιλλαμίνη, πενικιλίνες, φενυλβουταζόνη, φαινυτοΐνη, πυριμεθαμίνη, κινιδίνη, θειική κινίνη, ριφαμπικίνη, σαλικυλικά, στρεπτομυκίνη, σουλφοναμίδες, θειαζίδες, τολβουταμίδη, τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, εμβόλια.
Θρομβοπενία: Πώς αντιμετωπίζεται ο χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων;
Η θεραπεία της σοβαρής μορφής θρομβοπενίας σχετίζεται με την αντιμετώπιση της αιτίας. Εάν ο γιατρός εντοπίσει μια ασθένεια ή πάθηση που προκαλεί θρομβοπενία, μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα. Ο γιατρός μπορεί να κρίνει ότι για να αναπληρωθεί το χαμένο αίμα χρειάζονται μεταγγίσεις συμπυκνωμένων ερυθρών αιμοσφαιρίων ή αιμοπεταλίων. Η θεραπεία για την ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα μπορεί να περιλαμβάνει φάρμακα ή ακόμη και χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση σπλήνα.