Η αυτοάνοση ηπατίτιδα είναι μια ασθένεια του ήπατος στην οποία ο οργανισμός προσβάλλει τον εαυτό του, με την παρανόηση υγιούς ιστού και κυττάρων ως μολυσμένων ιστών και κυττάρων, και την αποστολή αντισωμάτων για την επίθεση στα υγιή ηπατικά κύτταρα.
Η ηπατίτιδα συμβαίνει όταν ο υγιής ιστός του ήπατος αποκτά φλεγμονή. Αν δεν αντιμετωπιστεί, το πρόβλημα μπορεί να προχωρήσει σε κίρρωση (ουλές) του ήπατος και τελικά σε ηπατική ανεπάρκεια. Εάν το ήπαρ υποστεί σοβαρές βλάβες, μπορεί να χρειαστεί μεταμόσχευση ήπατος.
Ο τύπος 1 διαγιγνώσκεται σε εφήβους ή ενήλικες. Αυτός ο τύπος είναι πιο κοινός και συνήθως βρίσκεται στη Βόρεια Αμερική. Ο τύπος 2 διαγιγνώσκεται κυρίως στα παιδιά και μπορεί να είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Αυτοάνοση Ηπατίτιδα: Τι προκαλεί την εμφάνιση της;
Η αυτοάνοση ηπατίτιδα μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά ή να αναπτυχθεί αργά με την πάροδο του χρόνου. Η αιτία της ασθένειας δεν είναι γνωστή, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να σχετίζεται με άλλες συστηματικές (σε όλο το σώμα) ασθένειες ή έκθεση σε συγκεκριμένα φάρμακα. Η αυτοάνοση ηπατίτιδα μπορεί επίσης να κληρονομείται από έναν γονέα ή έναν παππού που έχει επίσης την ασθένεια.
Η αυτοάνοση ηπατίτιδα επηρεάζει έναν στους 100.000 ανθρώπους. Η νόσος είναι πιο συχνή στις γυναίκες απ ‘ό, τι στους άνδρες και οι γυναίκες συνήθως διαγιγνώσκονται στις ηλικίες των 40 ή 50 ετών. Τα κορίτσια ηλικίας μεταξύ δύο και 14 ετών μπορεί επίσης να πάσχουν από την ασθένεια.
Όσοι πάσχουν από άλλες αυτοάνοσες παθήσεις, όπως ο διαβήτης, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η θυρεοειδική νόσος και η κοιλιοκάκη, διατρέχουν επίσης τον κίνδυνο να αναπτύξουν αυτοάνοση ηπατίτιδα (ακριβώς όπως αυτοί με αυτοάνοση ηπατίτιδα διατρέχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης άλλων αυτοάνοσων ασθενειών).
Ένα άτομο που έχει οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσης ηπατίτιδας έχει επίσης υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
Αυτοάνοση Ηπατίτιδα: Ποια συμπτώματα εκδηλώνει;
Η ασθένεια επηρεάζει τον κάθε ασθενή διαφορετικά. Μερικοί ασθενείς δεν έχουν συμπτώματα, ενώ άλλοι μπορεί να έχουν συμπτώματα όπως:
- Κόπωση / χαμηλή ενεργητικότητα
- Ναυτία
- Κνησμώδες δέρμα ή εξάνθημα
- Κίτρινο χρώμα ή λευκά μάτια (ίκτερος)
Καθώς η βλάβη στο ήπαρ συνεχίζεται και η ηπατική λειτουργία χειροτερεύει, ο ασθενής μπορεί να παρατηρήσει:
- Πόνος στις αρθρώσεις
- Πόνος στο στομάχι
- Φουσκωμένη κοιλιά
- Μώλωπες και αιμορραγία
- Έμετος
- Σκούρο χρώμα ούρων
- Ανοιχτόχρωμα κόπρανα
- Διακοπή εμμηνορροϊκών περιόδων σε γυναίκες
Αυτοάνοση Ηπατίτιδα: Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;
Τα συμπτώματα της αυτοάνοσης ηπατίτιδας μπορεί να είναι ήπια στην αρχή και είναι παρόμοια με τη γρίπη, οπότε μπορεί να μην διαγνωστεί αμέσως. Ο γαστρεντερολόγος θα κάνει μια φυσική εξέταση του ασθενούς και θα ρωτήσει για το οικογενειακό ιατρικό ιστορικό. Ο γιατρός μπορεί επίσης να ζητήσει ορισμένες εξετάσεις, όπως:
Εξέταση αίματος για τον έλεγχο της φλεγμονής στο ήπαρ, για την αξιολόγηση της ηπατικής λειτουργίας του ασθενούς και για τον έλεγχο των αντισωμάτων που σχετίζονται με την αυτοάνοση ηπατίτιδα.
Υπερηχογράφημα του ήπατος. Ο υπερηχογράφος είναι μια διαδικασία που μεταδίδει ηχητικά κύματα υψηλής συχνότητας μέσα από τους ιστούς του σώματος. Τα ηχητικά κύματα καταγράφονται και μετατρέπονται σε βίντεο ή φωτογραφικές εικόνες του εσωτερικού του σώματος.
Εάν είναι απαραίτητο, ο γιατρός μπορεί επίσης να διατάξει μια βιοψία ήπατος, την αφαίρεση ενός μικρού τεμαχίου ιστού από το ήπαρ που θα αναλυθεί στο εργαστήριο για ασθένεια.
Αυτοάνοση Ηπατίτιδα: Ποια είναι η θεραπεία;
Μόλις διαγνωστεί η αυτοάνοση ηπατίτιδα, ένας γιατρός θα συνταγογραφήσει φάρμακα για να σταματήσει η επίθεση των αντισωμάτων και να θεραπεύσει το φλεγμονώδες ήπαρ. Η θεραπεία για αυτοάνοση ηπατίτιδα είναι συνήθως μια υψηλή δόση ενός στεροειδούς (πρεδνιζόνη ή πρεδνιζολόνη) για να καταστείλει το ανοσοποιητικό σύστημα και να το αποτρέψει από το να επιτεθεί στο ήπαρ. Ο γιατρός μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει αζαθειοπρίνη για την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος.
Καθώς βελτιώνεται η κατάσταση, ο γιατρός μπορεί να μειώσει τη δόση των φαρμάκων. Εάν η κατάσταση δεν βελτιωθεί, ενδέχεται να χρειαστούν άλλα φάρμακα που καταστέλλουν την ανοσία.
Οι ασθενείς μπορεί να χρειαστεί να υποβληθούν σε θεραπεία για αρκετά χρόνια προτού η νόσος πάει σε ύφεση (μειώνεται ή απομακρύνεται), οπότε μπορεί να αφαιρεθούν τα φάρμακα. Εάν έχουν υποτροπή (επιστροφή της νόσου), μπορεί να χρειαστεί να παίρνουν τα φάρμακα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Εάν τα φάρμακα δεν αντιμετωπίζουν επαρκώς την αυτοάνοση ηπατίτιδα και ο ασθενής αναπτύξει κίρρωση ή ηπατική ανεπάρκεια, μπορεί να χρειαστεί μεταμόσχευση ήπατος.