Το πέος έχει τα δικά του… προβλήματα.
Ποια είναι αυτά τα προβλήματα και ποιες οι λύσεις, που μπορεί να έχουν χτυπούν τη σεξουαλική λειτουργία αλλά και την γονιμότητα.
Φίμωση. Η φίμωση είναι η κατάσταση κατά την οποία η ακροποσθία, το τμήμα, δηλαδή, του δέρματος το οποίο καλύπτει τη βάλανο του πέους, είναι στενό ή έχει κλείσει, αφήνοντας ένα μικρό πέρασμα για να βγαίνουν τα ούρα. Η φίμωση μπορεί να υπάρχει εκ γενετής ή να δημιουργείται από επαναλαμβανόμενες ή χρόνιες φλεγμονές της βαλάνου και της ακροποσθίας, που ονομάζονται βαλανοποσθίτιδες.
Πιο συγκεκριμένα, παθήσεις που σχετίζονται με την ανάπτυξη φίμωσης είναι:
- Χρόνιες φλεγμονές στη βάλανο και στην ακροποσθία και κυρίως μυκητιάσεις, που δεν αντιμετωπίζονται σωστά,
- σακχαρώδης διαβήτης και
- τραυματισμοί κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης.
Αντιμετωπίζεται με μια απλή επέμβαση, τη γνωστή μας περιτομή, η οποία γίνεται με τοπική αναισθησία. Μελέτες έχουν δείξει ότι άνδρες που έχουν υποβληθεί σε περιτομή εμφανίζουν πολύ λιγότερες λοιμώξεις του ουροποιητικού, σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν υποβληθεί.
Νόσος Πεϊρονί (Peyronie). Η νόσος Peyronie είναι μια ιδιαίτερα σοβαρή πάθηση του πέους, που προκαλεί γωνίωσή του, όταν αυτό βρίσκεται σε στύση, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω είτε ακόμη και προς τα πλάγια. Χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό ινωδών πλακών στον λευκό χιτώνα του πέους, με αποτέλεσμα αυτό να χάνει την ελαστικότητά του στο συγκεκριμένο σημείο. Μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες, αφορά όμως κυρίως σε άνδρες μέσης ηλικίας. Σε πολλές περιπτώσεις προκαλεί πόνους κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής, αλλά και δυσκολία στη στύση.
Υπάρχουν, κυρίως, χειρουργικές θεραπείες αλλά και μη επεμβατικές σε πιο αρχικά στάδια της νόσου.
Μικροφαλλία. Οταν σε ένα τεντωμένο πέος το μήκος του είναι μικρότερο από 2,5 cm, αυτό ονομάζεται μικροφαλλία. Εκτός από την ιδιοπαθή μικροφαλλία, η αιτία της οποίας δεν είναι γνωστή, υπάρχουν δύο σημαντικές ορμονικές διαταραχές, που μπορεί να την προκαλέσουν, οι οποίες είναι:
- Υπογοναδοτροπικός υπογοναδισμός, όπου υπάρχει μία ανεπάρκεια στην έκκριση της ορμόνης (GnRH) από τον υποθάλαμο και
- υπεργοναδοτροφικός υπογοναδισμός, όπου λόγω βλάβης των όρχεων δεν παράγεται φυσιολογικά η τεστοστερόνη.
Αν η λεπτομερής κλινική εξέταση του γιατρού δείξει ότι, όντως, υπάρχει μικροφαλλία, στη συνέχεια πρέπει να γίνουν ειδικές εξετάσεις αίματος, ώστε να διαγνωσθούν αυτές οι ορμονικές διαταραχές.
Το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί -έως κάποιο βαθμό- με επέμβαση επιμήκυνσης πέους.
Κιρσοκήλη. Κιρσοκήλη αποκαλείται η πάθηση που δημιουργείται όταν οι φλέβες των όρχεων αποκτούν ελικοειδή – κιρσοειδή διάταξη. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δύσκολη πάθηση, καθώς -παρότι πολλές φορές δεν εμφανίζει συμπτώματα- μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη γονιμότητα ενός άνδρα.
Η κιρσοκήλη παρατηρείται συχνότερα στον αριστερό όρχι και αυτό οφείλεται σε ανατομικούς λόγους. Λιγότερο παρουσιάζεται και στους δύο όρχεις και πολύ σπάνια μπορεί να προσβάλει τον δεξιό. Οι φλέβες του όρχεως διατείνονται και προκαλείται φλεβική ανεπάρκεια, όπως, δηλαδή, συμβαίνει με τους κιρσούς στα πόδια.
Αντιμετωπίζεται χειρουργικά και παρατηρείται βελτίωση στα χαρακτηριστικά του σπέρματος 3-6 μήνες μετά την επέμβαση.
Βραχύς χαλινός. Ο χαλινός είναι μια πτυχή του δέρματος που βρίσκεται στην κάτω επιφάνεια του πέους και ενώνει τη βάλανο με την πόσθη. Οταν έχει μικρό μήκος, τότε ονομάζεται βραχύς χαλινός και έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζει την αποκάλυψη της βαλάνου κατά τη στύση ή σε περίπτωση που η βάλανος αποκαλύπτεται να κάνει κάμψη προς τα κάτω λόγω έλξης από τον βραχύ χαλινό.
Η κατάσταση προκαλεί δυσφορία ή και ήπιο πόνο στον άνδρα και σε ορισμένες περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια έντονης σεξουαλικής επαφής, να προκληθεί ρήξη του χαλινού, με αποτέλεσμα την εμφάνιση μικρής αιμορραγίας, που τον τρομάζει. Οταν ο χαλινός είναι βραχύς και προκαλεί ενοχλήματα, γίνεται μικρή χειρουργική επέμβαση.
Φλεγμονές. Η πιο συνηθισμένη είναι η βαλανοποσθίτιδα, όπου το δέρμα της πόσθης αλλά και η βάλανος πρήζονται και προκαλούν κνησμό και πόνο καμιά φορά. Κοινά μικρόβια και μύκητες μπορούν να είναι η αιτία, είτε ως αυτομολύνσεις είτε από σεξουαλική επαφή. Η διάγνωση συνήθως είναι απλή, όπως και η θεραπεία τους με αντιβιοτικά και αντιμυκητιασικά φάρμακα.
Μηχανική βαλανοποσθίτιδα. Ο ερεθισμός της βαλάνου δεν σημαίνει πάντα μόλυνση, καθώς ακόμη και ένας πιθανός τραυματισμός κατά την επαφή (βίαιη είσοδος, στεγνός κόλπος, τρίχες) μπορεί να δημιουργήσει την εικόνα της μόλυνσης.
Συγγενής στροφή του πέους. Το πέος από τη γέννηση μπορεί να έχει κάποιου μικρού βαθμού κάμψη, χωρίς όμως να υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Οταν όμως είναι ιδιαίτερα μεγάλη η κάμψη ως προς την ιδανική ευθεία, με συνέπεια να προκαλείται δυσκολία στην επαφή ή ακόμα και έντονο άγχος δυσμορφίας, μπορεί να χρειαστεί αποκατάσταση, δηλαδή ευθειασμός με χειρουργική επέμβαση.
Κάταγμα πέους. Το κάταγμα πέους σημαίνει ρήξη του ινώδους χιτώνα με ρήξη των σηραγγωδών σωμάτων. Συνήθως η περιγραφή από τους ασθενείς περιλαμβάνει αναφορά ήχου σαν κάτι να έσπασε, που συνοδεύτηκε αμέσως μετά από οξύ πόνο, αυτόματη απώλεια της στύσης και αιμάτωμα πάνω στο σώμα του πέους.
Το κάταγμα του πέους μπορεί να γίνει αντιληπτό με ψηλάφηση με συχνό τον εντοπισμό σκληρίας. Το πέος που έχει υποστεί κάταγμα στρέφει και παραμορφώνεται. Απαιτείται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση στο πρώτο 24ωρο.
Πριαπισμός. Είναι η παθολογική, επώδυνη, συνεχής στύση του πέους, χωρίς να έχει προηγηθεί σεξουαλική διέγερση, και χρειάζεται ιατρική παρέμβαση, φαρμακευτική ή χειρουργική. Προκαλείται από παθολογικές αιτίες, όπως η λευχαιμία, η αιμορροφιλία και η δρεπανοκυτταρική αναιμία, από όγκους κοιλίας, πέους, προστάτη, από φλεγμονές και τραυματισμούς του πέους. Επίσης, από τη χρήση αντικαταθλιπτικών, νευροληπτικών, αντιυπερτασικών, αντιπηκτικών και από την κοκαΐνη.
Ο πριαπισμός χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση, είτε συντηρητική, που περιλαμβάνει χρήση αντιδότων φαρμάκων και φλεβική παρακέντηση, είτε χειρουργική, μέσα στις πρώτες 24-48 ώρες από την εμφάνιση της πάθησης.