Σπάνιες φορές η φράση του θυμόσοφου λαού «όταν σπάσει το γυαλί δεν ξανακολλάει» δεν ισχύει. Όμως υπάρχουν και εξαιρέσεις και μάλιστα σε ζευγάρια που έχουν πάρει διαζύγιο.
Τα στατιστικά δεδομένα δείχνουν ότι ένα 6% των χωρισμένων ζευγαριών θα ξανασμίξουν και θα επανενωθούν με τα δεσμά του γάμου, και ένα 10-15% θα συμφιλιωθούν και θα αποκαταστήσούν έστω τις σχέσεις τους.
Τις πληροφορίες τις βρίσκουμε σε άρθρο της η Δρ Ann Gold Buscho, κλινικής ψυχολόγου με ειδίκευση σε οικογενειακά ζητήματα όπως τα διαζύγια, η γονεϊκότητα κ.α., στο Conversation στο οποίο διαπραγματεύεται το ζήτημα της επανασύζευξης ζευγαριών που διέκοψαν την κοινή τους πορεία εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων.
Προβλήματα που επιλύθηκαν με ατομική προσπάθεια ή τη συμμετοχή επαγγελματιών και, καθώς φαίνεται, οδήγησαν σε ισχυρότερους δεσμούς αφού το 60% όσων επέλεξαν να παντρευτούν ξανά τον ίδιο άνθρωπο θα μείνουν σταθεροί στους γαμήλιους όρκους τους, έναντι 30% που θα λύσει ξανά το γάμο μέσω διαζυγίου.
Σύμφωνα με τη Δρ Gold Buscho, αν κάτι δεν «δούλεψε» στον γάμο θα πρέπει να διορθωθεί, ειδάλλως η επανασύνδεση θα είναι μάταιη· η προηγούμενη προβληματική κατάσταση αναπόφευκτα θα βρεθεί και πάλι στο προσκήνιο. Έλλειψη οικειότητας, οικονομικά άγχη, κατάχρηση ουσιών, παραμέληση συζύγου και οικογένειας ή αίσθημα μοναξιάς είναι κάποια από τα ζητήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν με παρεμβάσεις και αλλαγές στην καθημερινότητα και ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες με ειδικούς.
Κάποιες πρακτικές συμβουλές της ίδιας για βασικά προβλήματα:
- εάν το πρόβλημα είναι η οικονομική στενότητα, ίσως είναι η στιγμή ο/η σύζυγος που δεν εργάζεται να αναζητήσει επαγγελματική αποκατάσταση
- εάν ο γάμος κλωνίζεται από προβλήματα εξάρτησης και καταχρήσεων, τα προγράμματα απεξάρτησης και υποστήριξης αποτελούν την ενδεδειγμένη επιλογή
- η μείωση του χρόνου εργασίας συστήνεται για ζευγάρια που αντιμετωπίζουν πρόβλημα «απουσίας» του/της συζύγου.
Ενδιαφέρονται στοιχεία και χρήσιμα tips
Συνδετικοί κρίκοι, επιστημονικά δεδομένα και tips επανασύνδεσης είναι μερικές ακόμα πληροφορίες που μοιράζεται μέσω του άρθρου της η ψυχολόγος, όπως ότι:
- κάποια ζευγάρια θα επανενωθούν με τα δεσμά του γάμου αν υπάρχει κοινή επαγγελματική δραστηριότητα
- η επούλωση της πληγής που άνοιξε μια απιστία ανοίγει το δρόμο για την εκ νέου γαμήλια σύζευξη, κάτι που απαιτεί αρκετή προσπάθεια στον τομέα της συγγνώμης και συγχώρεσης, της ενδοσκόπησης και ανακάλυψης των αιτιών που επέφεραν τη μοιχεία
- η αγάπη υπερνικά τις δυσκολίες· παρά τα προβλήματα, κάποια ζευγάρια θα επιλέξουν να είναι ξανά μαζί λόγω των έντονων τρυφερών αισθημάτων τους και θα επιχειρήσουν να ξεπεράσουν τις συμπληγάδες ακούγοντας, κατανοώντας, ζητώντας συγχώρεση και συγχωρώντας.
Όσον αφορά τα ζευγάρια που επιλέγουν απλώς τη συμφιλίωση, τα παιδιά θα αποτελέσουν ισχυρό κίνητρο ως βασικοί αρμοί μιας σχέσης ενώ, σύμφωνα με σχετικές μελέτες, το 60% ζευγαριών σε διαδικασία διαζυγίου βλέπουν θετικά το ενδεχόμενο συμφιλίωσης κάποια στιγμή μελλοντικά. Αν και η αποκατάσταση των φιλικών σχέσεων είναι ευκολότερο εγχείρημα από επανάληψη του γάμου, απαιτεί εξίσου την επίλυση των προβλημάτων που οδήγησαν στη ρήξη. Άλλωστε, η αγάπη που παραμένει ακόμα και μετά την επώδυνη συχνά διαδικασία του διαζυγίου, ίσως να αποδεικνύει πως ο χωρισμός ήταν εντέλει ορθή επιλογή, ορθότερη δε η μετέπειτα συμφιλίωση.
Διαζύγιο: Πώς αντιδρούν τα παιδιά ανά ηλικία
Ένα διαζύγιο μπορεί να πληγώσει την ψυχούλα ενός παιδιού, όμως το ίδιο πληγωμένο μπορεί να είναι αν συνεχίζει να ζει κάτω από την ίδια στέγη έχοντας τους γονείς του σε μόνιμη διαμάχη.
Όσον αφορά ένα διαζύγιο, τα αποτέλεσμα μακροχρόνιων επιστημονικών μελετών δείχνουν ότι η πλειοψηφία των παιδιών βιώνει το δραματικό αυτό γεγονός ως πένθος, αφού χάνει την μέχρι τότε οικογενειακή του ζωή (φίλους, γείτονες, συμμαθητές κλπ). Μάλιστα το πένθος, το οποίο συνοδεύεται από θυμό, οργή και ζήλεια, διαρκεί πολλά χρόνια, καθώς οι αλλαγές στην ζωή των παιδιών είναι συχνές και πάρα πολλές.
«Το διαζύγιο είναι μια σημαντική ψυχολογική και κοινωνική αλλαγή στην ζωή των παιδιών και μπορεί να διαρκεί πολλά χρόνια. Από πολλούς θεωρείται ανάλογο του πένθους, καθότι η απώλεια είναι κοινό χαρακτηριστικό» αναφέρει η παιδοψυχίατρος κ. Μυρτώ Αρμενάκα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς η διαδικασία του διαζυγίου περνάει θεωρητικά από τρεις φάσεις, κατά τις οποίες τραυματίζεται σε πολλές περιπτώσεις η ψυχική ισορροπία των παιδιών.
- Την οξεία φάση ( μπορεί να διαρκέσει χρόνια με υφέσεις, εξάρσεις, δικαστήρια κ,λ,π ) , η οποία περιλαμβάνει έντονες αντιδράσεις, συχνές εντάσεις, ακόμα και σωματική βία.
- Την μεταβατική περίοδο κατά την οποία οι γονείς αρχίζουν να απομακρύνονται και ξεκινούν νέες σχέσεις, νέες καριέρες , νέοι τόποι διαβίωσης.
- Την τρίτη φάση όπου δημιουργούνται σχετικά σταθερές σχέσεις μεταξύ των γονιών.
Διαζύγιο: Επιπτώσεις ανά ηλικία
Δραματικές είναι οι επιπτώσεις που έχει ένα βίαιο διαζύγιο στη ζωή των παιδιών. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους εμφανίζουν:
Παιδιά μικρότερα των δυο χρόνων:
- Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
- Φόβους (όταν αλλάζει η ρουτίνα πηγαίνοντας από τον ένα γονιό στον άλλο)
- Διαταραχές στον ύπνο
- Φανταστικούς φόβους εγκατάλειψης
- Κλαίνε σπαρακτικά όταν αφήνουν τον ένα γονιό
- Επιθετικότητα προς τους γονείς, τους συνομήλικους και τους φίλους τους
Παιδιά 5-8 χρόνων:
- Kλαίνε (για τον γονιό που απομακρύνεται από την εστία και φοβούνται ότι θα αντικατασταθεί από άλλο πατέρα η μητέρα)
- Πιστεύουν ότι δεν είναι μόνιμο γεγονός ο χωρισμός
- Πέφτει η σχολική απόδοση
Παιδιά 8,5-12 χρόνων:
- Eντονος θυμός και επιθετικότητα προς ένα γονιό
- Άγχος, μοναξιά και διακατέχονται από αίσθημα εγκατάλειψης
- Συμπάθεια ως τον γονιό , ο οποίος είναι σε αδύναμη θέση και προσπαθούν να τον υποστηρίξουν
- Αρνητικές σχολικές επιδόσεις
Έφηβοι/ες:
- Oξεία κατάθλιψη
- Aυτοκτονικό ιδεασμό και διαταραχές συμπεριφοράς
- Έντονος θυμός
- Βίαιη συμπεριφορά προς τους γονείς ακόμα και από παιδιά που δεν το είχαν ξανακάνει
- Άγχος για το μέλλον τους
Διαχρονικές επιστημονικές μελέτες αναφέρουν πως παιδιά που έζησαν δύσκολα διαζύγια θυμούνται σκηνές βίας με λεπτομέρειες ακόμα και 15 χρόνια αργότερα. Συχνά τέτοια παιδιά εμπλέκονται ως ενήλικες σε βίαιες σχέσεις.
«Σύμφωνα με τις στατιστικές τα αγόρια είναι εκείνα που βιώνουν πιο δύσκολα το διαζύγιο των γονιών τους καθώς η προσαρμογή τους 18 μήνες μετά είναι χειρότερη των κοριτσιών» τονίζει η κα. Αρμενάκα και προσθέτει:
«Αντίθετα τα κορίτσια στην εφηβεία έχουν συγκρουσιακές σχέσεις με τις μητέρες τους ιδίως στους αποχωρισμούς. Πολλά κορίτσια 10 χρόνια μετά το διαζύγιο έχουν συχνές εφήμερες σχέσεις και έχουν αρκετά μεγαλύτερους συντρόφους. Αναφέρουν ότι φοβούνται τις δεσμεύσεις την απιστία και την προδοσία».
Τα παιδιά των χωρισμένων γονιών έχουν τον φόβο ότι δεν θα επιτύχουν μια μόνιμη σχέση, και ότι δεν θα καταφέρουν να ξεπερνούν τις δυσκολίες με συνέπεια να φεύγουν εύκολα από τις σχέσεις τους.
Ιδίως οι άντρες έχουν τον φόβο ότι ανά πάσα στιγμή θα προκύψει πρόβλημα και φοβούνται περισσότερο όταν όλα πάνε καλά. Όταν χωρίσουν από τις δικές τους οικογένειες συχνά ακολουθεί περίοδος που δεν εκπληρώνουν επαρκώς τα γονικά τους καθήκοντα.
Την χειρότερη εξέλιξη έχουν τα «παιδιά του Αρμαγεδώνα» που σύρονται στα δικαστήρια και συμμετέχουν στις δικαστικές διενέξεις του ζευγαριού.
«Όλα τα παιδιά των ζευγαριών που οδηγούνται σε διαζύγιο, περισσότερο δε στις περιπτώσεις του βίαιου, θα πρέπει να μένουν έξω από τις διαμάχες και αντιδικίες των γονιών και να έχουν ψυχολογική υποστήριξη» τονίζει η κα. Αρμενάκα και καταλήγει.
«Στόχος της ψυχολογικής υποστήριξης πρέπει να είναι η κατανόηση της κατάστασης του διαζυγίου, η ανάλυση των απωλειών , η βελτίωση των συμπτωμάτων του θυμού και των αυτόκατηγοριών, η αποδοχή της μονιμότητας του διαζυγίου και στόχευση ρεαλιστικών ελπίδων για τις σχέσεις με τους γονείς».