Μπορεί η πιπίλα να σας έχει γλιτώσει από φωνές, κλάματα και όλα τα σχετικά, όμως κάποτε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και το παιδί σας πρέπει να την αποχωριστεί.

Το καλοκαίρι και ακόμα περισσότερο η περίοδος των διακοπών που η καθημερινότητα της οικογένειας αλλάζει, είναι η ιδανική εποχή να βοηθήσετε το παιδί να κόψει την πιπίλα του.

Εξετάστε, λοιπόν, αυτές τις συμβουλές που έχουμε συγκεντρώσει από την επαφή μας με άλλες μαμάδες αλλά και από την έρευνά μας στο διαδίκτυο και δείτε αν κάποιες από αυτές θα μπορούσαν να μπουν και στη δική σας λίστα. Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και εσείς καλύτερα από τον οποιοδήποτε ξέρετε τι θα μπορούσε να ταιριάζει στο μωρό σας.

Η νεράιδα της πιπίλας

Έχουμε Άγιο Βασίλη, έχουμε Νεράιδα των Δοντιών γιατί όχι και Νεράιδα της Πιπίλας;  Είναι πιο πιθανό το παιδί να αποχωριστεί την πιπίλα του αν γνωρίζει πως θα την πάρει η Νεράιδα της Πιπίλας για να τη δώσει σε άλλα παιδάκια που τη χρειάζονται. Έτσι, ο αποχωρισμός του από την πιπίλα παίρνει ένα χαρακτήρα επισημότητας και σπουδαιότητας… Ιδίως αν ξέρει πως στη θέση της θα του αφήσει ένα δώρο έκπληξη!

Διαβάστε βιβλία

Το ξέρατε πως υπάρχουν βιβλία με ιστορίες που προετοιμάζουν τα παιδιά για το κόψιμο της πιπίλας; Διαβάστε τα στα παιδιά χωρίς να τονίζετε έντονα τα μηνύματά τους κι αφήστε τη δύναμη της ιστορίας και του παραμυθιού να κάνουν τη δουλειά τους… Είναι απίστευτο πόσο τα παιδιά μπορούν να συνδεθούν με τους ήρωες της ιστορίας, να δεχτούν τις συμβουλές τους και να συμφιλιωθούν με την ιδέα του αποχωρισμού τους από την πιπίλα όταν μια ιστορία έχει λειτουργήσει μέσα τους.

Ένα μεταβατικό αντικείμενο

Δοκιμάστε να αντικαταστήσετε την πιπίλα με κάτι που θα του χαρίζει ανακούφιση και θα το κάνει να νιώθει ασφαλές. Μια κουβέρτα, ένα σεντονάκι αγκαλιάς ή ένα καινούριο λούτρινο ζωάκι μπορούν να διευκολύνουν τη μετάβαση στην εποχή χωρίς πιπίλα! 

Εκμεταλλευτείτε μια ίωση

Πολλές μαμάδες μας είπαν πως στη δική τους περίπτωση βοήθησε μία ίωση των παιδιών τους που επειδή δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν καλά ή είχαν μπούκωμα, τα ίδια τα παιδιά δεν την έβαζαν εύκολα στο στόμα τους. Όταν έγιναν καλά, οι μαμάδες αξιοποίησαν την ευκαιρία και δεν την ξαναέδωσαν αφού και τα ίδια την είχαν κάπως ξεσυνηθίσει…

Σταδιακά ή μια και καλή;

Άλλες μαμάδες δοκίμασαν τη μέθοδο του “μπαμ και κάτω” άλλες προετοίμαζαν το παιδί καιρό πριν για να ωριμάσει η ιδέα μέσα του. Μπορείτε να κάνετε κάτι ενδιάμεσο: το Project των τριών ημερών. Αφιερώστε δύο μέρες στην προετοιμασία του παιδιού και μία μέρα στη δράση. Σύμφωνα με τον ειδικό οικογενειακής θεραπείας Μαρκ Μπρένερ τόσες είναι οι μέρες που χρειάζονται για να συμφιλιωθεί το παιδί με το κόψιμο της πιπίλας.

Μόνο για τον ύπνο

Αν επιλέξετε τη σταδιακή μέθοδο, ξεκινήστε δίνοντας την πιπίλα στο παιδί μόνο για να κοιμηθεί κατά τον μεσημεριανό και τον βραδινό ύπνο. Αποφεύγετε να την παίρνετε μαζί σας στις βόλτες σας καθώς ακόμα και να τη ζητήσει το παιδί, είναι πιο εύκολο να του αποσπάσετε την προσοχή με κάτι που θα του δείξετε ή θα κάνετε μαζί. Γενικά, η λογική του αντιπερισπασμού είναι αποτελεσματική καθώς τα παιδιά εύκολα ξεχνάνε και στρέφουν την προσοχή τους αλλού, αν κάτι καινούριο τους κερδίσει. Οπότε, για το πρώτο διάστημα φροντίστε να έχετε πολλούς άσσους στο μανίκι σας (μια καινούρια ιστορία με τους αγαπημένους του ήρωες να διηγηθείτε, κάτι που “βρήκατε”, κάτι που “ακούσατε” έξω και αναρωτιέστε τι είναι, ένα παλιό παιχνιδάκι που του το ξαναδίνετε… οτιδήποτε για να φύγει ο νους του από την πιπίλα!).

Κι αν δεν είναι ακόμα η ώρα;

Μια μαμά μας ανέφερε πως όταν πήρε τις πιπίλες από τα δίδυμα κορίτσια της, είχε μεγάλη αντίδραση και από τις δύο μέχρι που αναγκάστηκε να τις ξαναδώσει  πίσω. Λάθος,  θα λέγαμε οι περισσότεροι και πως πρέπει να είμαστε σταθεροί στις αποφάσεις μας και να μην λυγίζουμε… Όμως, μετά από κάποιους μήνες, μόνα τους τα κορίτσια της ένα πρωί τις πέταξαν στα σκουπίδια και της είπαν «μαμά, δεν τις θέλουμε άλλο τις πιπίλες, μεγαλώσαμε!» Η ιδέα φαίνεται πως λειτουργούσε όλον αυτόν τον καιρό μέσα τους μέχρι που ωρίμασε και έφτασαν οι ίδιες να διεκδικήσουν την “πατρότητα” της πράξης τους. Ίσως, λοιπόν, ένα από τα μυστικά είναι να ακούμε τα παιδιά και να το κάνουμε δική τους υπόθεση.

Τo παιδί μου δεν με ακούει: Τι να κάνω;

Πριν την ηλικία των 2 ετών,  η άρνηση να σας υπακούσει το παιδί σας δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται ως αντίσταση ή πρόκληση. Τα τόσο μικρά παιδιά δεν κατανοούν ακόμη πλήρως τις οδηγίες σας και επαναλαμβάνουν τις πράξεις τους με σκοπό να βελτιώσουν τις καινούριες τους ικανότητες.

Έχουν επίσης ανάγκη να αυτονομηθούν και το βασικό τους κίνητρο είναι η ευχαρίστηση:  κάνουν περισσότερο αυτό που θέλουν παρά αυτό που τους ζητάτε να κάνουν.

Από 2 έως 3 ετών, το παιδί σας αρχίζει να καταλαβαίνει καλύτερα τις οδηγίες που του δίνετε αλλά έχει ανάγκη από την παρουσία σας για να τις εφαρμόσει. Θέλει να βεβαιωθεί ότι πράττει καλώς και ότι εσείς το παρακολουθείτε. Σε αυτή την αναπτυξιακή φάση, το παιδί σας έχει ανάγκη να «κάνει του κεφαλιού του» για να αποκτήσει με αυτόν τον τρόπο την δική του θέση μέσα στην οικογένεια, για να αυτονομηθεί. Πρέπει λοιπόν να είστε προετοιμασμένοι να δεχτείτε τέτοιες συμπεριφορές αλλά μέχρι ενός ορισμένου σημείου. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν ανάγκη να γνωρίζουν με απλό και ξεκάθαρο τρόπο τους κανόνες και τα όρια που τους θέτουν οι γονείς, κάτι που θα «τεστάρουν» καθημερινά με την συμπεριφορά τους. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό που οι γονείς εκλαμβάνουν ως ανυπακοή, δεν είναι άλλο παρά η επιβεβαίωση και η τήρηση, κυρίως, των κανόνων που οι ίδιοι έχουν θέσει.

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε ;

Όταν πλέον τίποτα και κανείς δεν φαίνεται να μπορούν να βάλουν όρια στο παιδί. Είναι αυτό που ονομάζουμε το σύνδρομο του «παιδιού βασιλιά». Ακόμη, όταν το παιδί στο οποίο επιτρέπουμε τα πάντα αρχίζει να μοιάζει λυπημένο σαν ένα παιδί που δεν του επιτρέπουμε τίποτα. Ανησυχητικός παράγοντας είναι επίσης όταν ένα παιδί γίνεται πολύ απαιτητικό, θέλει να ελέγχει και να αποφασίζει για όλα, εκφράζοντας πολλές φορές παράλληλα και έναν φόβο ανασφάλειας. Όταν λοιπόν νιώσετε πώς παρά τα όσα έχετε δοκιμάσει δεν μπορείτε να τιθασεύσετε τις ορμές του μικρού σας, έχει έρθει η ώρα να δράσετε διαφορετικά.

Τι να κάνετε ;

Όποτε είναι δυνατόν, δώστε μια επιλογή στο παιδί σας. Αντί να του πείτε: «Βάλε τα τουβλάκια σου στο κουτί», μπορείτε να πείτε: «Θέλεις να ξεκινήσεις να βάζεις τα κόκκινα ή τα μπλε τουβλάκια στο κουτί»;

Να είστε (και να φαίνεστε) αποφασιστικοί. Αν το παιδί αντιδρά σε συγκεκριμένες οδηγίες, άλλο τόσο αντιδρά και στην συμπεριφορά του γονέα που του τις επιβάλλει. Γι’αυτό πολλές φορές παρατηρούμε ότι 2 γονείς μπορούν να επιβάλλουν την ίδια τιμωρία αλλά με διαφορετικά αποτελέσματα. Το μυστικό είναι να φαίνεστε αποφασιστικοί, να δίνετε τους κανόνες σας με απλό τρόπο και το πιο σημαντικό, να τους τηρείτε μέχρι τέλους χωρίς να αλλάζετε γνώμη.

Όταν το παιδί σας αρνείται να σας υπακούσει, αντί να επαναλαμβάνεστε και να χάνετε την υπομονή σας, ΠΡΑΞΤΕ. Το παιδί σας προσαρμόζει πάντα τον χρόνο της αντίδρασής του με τον βαθμό της ανοχής σας. Αν, για παράδειγμα, επαναλαμβάνετε πάντα 10 φορές κάτι μέχρι να το κάνει, το παιδί ρυθμίζει το νοητικό του ρολόι επί 10. Στην περίπτωση που αρνείται πεισματικά να κάνει αυτό που του ζητάτε, μπορείτε να το κάνετε εσείς στην θέση του, αλλά με μια λογική συνέπεια (το παιχνίδι που αρνείται να μαζέψει, κατάσχεται!).

Γενικότερα, στην περίπτωση που το παιδί σας δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε όλους τους κανόνες, καλό θα ήταν να μην επιμένετε αλλά να επικεντρωθείτε σε αυτούς που κρίνεται πιο σημαντικούς για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη. Βασικό είναι επίσης να επιβραβεύετε το παιδί σας όταν κάνει κάτι σωστά, έτσι θα το βοηθήσετε να καταλάβει ότι με την καλή του συμπεριφορά έχει περισσότερα να κερδίσει!

Ανακεφαλαιώνοντας… για να γίνει σεβαστός ένας κανόνας θα πρέπει να είναι :

1. Σαφής: Το παιδί θα πρέπει να μπορεί να καταλάβει τον κανόνα έτσι ώστε να τον σεβαστεί πιο εύκολα.

2. Συγκεκριμένος: Να μιλάτε απλά και συγκεκριμένα δείχνοντάς του, αν χρειαστεί, τί περιμένετε από εκείνο.

3. Σταθερός: Η εφαρμογή του δεν θα πρέπει να επηρεάζεται ανάλογα με τις συνθήκες ή τις αλλαγές της δική σας διάθεσης.

4. Σε συνάρτηση με την συμπεριφορά σας: Αποφύγετε να επιβάλλετε στο παιδί σας κανόνες που οι ίδιοι δεν εφαρμόζετε.

5. Να έρχεται ως λογική Συνέπεια. Σε αντίθεση με την τιμωρία, η συνέπεια είναι άμεσα συνδεδεμένη  με την πράξη και επιτρέπει στο παιδί να καταλάβει και να διορθώσει τα λάθη του υιοθετώντας καινούριες συμπεριφορές που θα τις εφαρμόσει σε παρόμοιες καταστάσεις.

Πηγή: Nannuka