Σε δημοσίευσή τους στο περιοδικό «Journal of Neuropathology & Experimental Neurology», επιστήμονες συνδέουν το σύνδρομο αυτό με βιολογικές αιτίες.

Ο αιφνίδιος βρεφικός θάνατος φαίνεται να συμβαίνει όταν τα βρέφη κοιμούνται. Αν και σπάνιος, είναι ο κυριότερος μεταγεννητικός βρεφικός θάνατος στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα, καθώς σημειώνεται σε 103 από τις 100.000 γεννήσεις ζώντων παιδιών ετησίως.

Παρά τις εθνικές εκστρατείες δημόσιας υγείας που προωθούσαν ασφαλή περιβάλλοντα ύπνου στα βρέφη τη δεκαετία του 1990 στις ΗΠΑ, τα ποσοστά των περιπτώσεων παρέμειναν τα ίδια τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρόμπιν Χάινς από το Παιδιατρικό Νοσοκομείο της Βοστόνης, εξέτασαν βιολογικό υλικό από βρέφη που πέθαναν την περίοδο 2004-2011.

Τα πορίσματα της έρευνας τους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μια βιολογική ανωμαλία σε ορισμένα βρέφη τα καθιστά ευάλωτα στο θάνατο υπό ορισμένες συνθήκες.

Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν ότι ο υποδοχέας σεροτονίνης 2A/C είναι τροποποιημένος σε περιπτώσεις αιφνίδιου βρεφικού θανάτου και προηγούμενες έρευνες σε τρωκτικά είχαν καταδείξει ότι η σηματοδότηση του υποδοχέα αυτού προστατεύει την κατάσταση οξυγόνου του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου εμφανίζεται όταν τρία πράγματα συμβαίνουν μαζί: το βρέφος βρίσκεται σε μια κρίσιμη περίοδο καρδιοαναπνευστικής ανάπτυξης κατά τον πρώτο χρόνο, αντιμετωπίζει έναν εξωτερικό στρεσογόνο παράγοντα, όπως η θέση ύπνου με το πρόσωπο προς τα κάτω ή η κοινή χρήση του κρεβατιού με άλλο άτομο, και έχει μια βιολογική ανωμαλία που το καθιστά ευάλωτο σε αναπνευστικές προκλήσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Ωστόσο, οι ερευνητές σημειώνουν ότι απομένει πολλή δουλειά για τον προσδιορισμό των συνεπειών των ανωμαλιών σε αυτόν τον υποδοχέα σεροτονίνης.

Πότε βλέπει ένα μωρό;

Η όραση του μωρού αποκτάται σταδιακά σε 5 στάδια από τη γέννησή του.

Πότε μπορεί το μωρό να δει καθαρά;

Η όραση του μωρού τελειοποιείται κοντά στην ηλικία των δώδεκα μηνών, ενώ στον ένατο μήνα το βρέφος μπορεί να διακρίνει όλα τα χρώματα που βλέπει και ένας ενήλικας.

Στα νεογέννητα ο εγκέφαλος δεν είναι ακόμα επαρκώς ανεπτυγμένος ώστε να μπορούν να επεξεργαστούν και να ερμηνεύσουν πολύπλοκες πληροφορίες. Έτσι, ενώ τα μάτια του είναι απόλυτα υγιή, μπορούν να δουν συγκεκριμένα χρώματα ενώ η ικανότητά τους να επεξεργάζονται διαφορετικές αποχρώσεις είναι περιορισμένη.

Τα πέντε στάδια ανάπτυξης της όρασης του μωρού

1^ο στάδιο: Νεογέννητο

Μετά τον τοκετό, το μωρό βλέπει ασπρόμαυρα και κάποιες αποχρώσεις του γκρι. Τις πρώτες μέρες μπορεί να διακρίνει πρόσωπα σε αυτά για μερικά δευτερόλεπτα, σε απόσταση 30 εκατοστών, όση δηλαδή είναι η απόσταση μεταξύ της μητέρας και του βρέφους κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Εάν η απόσταση αυτή αυξηθεί στα 60 εκατοστά, η εικόνα γίνεται θολή.

2^ο στάδιο: Μωρό 1-2 μηνών

Το μωρό εξακολουθεί να μην μπορεί να εστιάσει σε ένα πρόσωπο ή αντικείμενο για πολλή ώρα και θα παρατηρήσετε ότι ανταποκρίνεται στο έντονο φως ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του.

Σταδιακά ξεχωρίζει κάποια χρώματα, τα πιο έντονα, ακόμα όμως δεν μπορεί να διακρίνει τις κοντινές αποχρώσεις

Στο τέλος του πρώτου μήνα αναπτύσσεται και ο συντονισμός όρασης και ακοής. Αυτό σημαίνει ότι εάν κουνήσετε μία κουδουνίστρα μπροστά στο πρόσωπό του, εκείνο θα ανταποκριθεί κοιτάζοντάς της.

Μην εκπλαγείτε εάν σε αυτό το στάδιο το βλέμμα του μωρού μοιάζει «κενό». Σε αυτήν την ηλικία ο εγκέφαλος δεν είναι ακόμα αρκετά ανεπτυγμένος για να επεξεργαστεί την οπτική πληροφορία.

3^ο στάδιο: Μωρό 2-4 μηνών

Σε αυτό το στάδιο βελτιώνεται η αντίληψη του μωρού για το πόσο μακριά ή κοντά του βρίσκεται ένα αντικείμενο, κάτι που εν μέρει οφείλεται στη βελτίωση του συντονισμού ματιών και εγκεφάλου.

Επίσης, το μωρό μπορεί να παρακολουθήσει καλύτερα κινούμενα αντικείμενα. Εάν κάτι κουνηθεί στο οπτικό τους πεδίο, θα το ακολουθήσουν με τα μάτια τους. Η ικανότητα αυτή είναι γνωστή ως «παρακολούθηση».

Κάτι ακόμα που αλλάζει σε αυτό το αναπτυξιακό στάδιο είναι ότι το μωρό μπορεί να δει περισσότερα χρώματα, ενώ αυξάνεται και η απόσταση στην οποία μπορεί να διακρίνει καθαρά.

4^ο στάδιο: Μωρό 4-8 μηνών

Τα μωρά σε αυτήν την ηλικία μπορούν να διακρίνουν περισσότερες λεπτομέρειες στα αντικείμενα που κοιτάζουν και σταδιακά μπορούν να δουν ό,τι και ένας ενήλικας. Επίσης, σε αυτό το αναπτυξιακό στάδιο αναγνωρίζουν αντικείμενα και πρόσωπα και μπορεί να δει καθαρά έως και δύο μέτρα μακριά του.

5^ο στάδιο: Μωρό 9-12 μηνών

Πλησιάζοντας στα πρώτα του γενέθλια, η όραση του μωρού μοιάζει με αυτήν ενός ενήλικα. Μπορεί να δει όλα τα χρώματα και να αντιληφθεί το εστιακό βάθος. Αναγνωρίζει εικόνες, ενώ σημαντική βελτίωση παρουσιάζει και ο συντονισμός χεριών και ματιών.

Νινίδα: Πώς αντιμετωπίζεται στα μωρά

Το μωράκι σας μπορεί να εμφανίσει στο προσωπάκι Η νινίδα είναι γνωστή κι ως σμηγματορροϊκή δερματίτιδα των βρεφών.

Είναι μία από τις πιο κοινές παθήσεις του βρεφικού δέρματος. Τη βλέπουμε στα μωρά κατά τον 1ο ή 2ο μήνα της ζωής τους  σαν κιτρινωπό λέπι στο κεφαλάκι τους.

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων  εντοπίζουμε τη νινίδα μόνο στο τριχωτό και το πρόσωπο, αλλά μερικές φορές τη βλέπουμε και στο υπόλοιπο σώμα. Η νινίδα επηρεάζει το τριχωτό της κεφαλής και παραμένει προσκολλημένη στα μαλλιά. Έχει ως αποτέλεσμα λιπαρές, λευκές ή κίτρινες πλάκες κρούστας πάνω στο δέρμα του τριχωτού της κεφαλής. Αυτές οι πλάκες συχνά  περιβάλλονται από ερυθρότητα. Αρχικά κάνουν την εμφάνισή τους στην κορυφή του κρανίου, στην πηγή ( στο σημείο ένωσης των οστών του κρανίου) και μετά προχωρούν σε ολόκληρο το τριχωτό της κεφαλής. Αρκετές φορές, η νινίδα κάνει την εμφάνισή της στα φρύδια ή ακόμη και στο πρόσωπο.

Δεν είναι κάποια σπάνια δερματική πάθηση. Το αντίθετο! Είναι η πιο συχνή δερματίτιδα στη βρεφική ηλικία. Περίπου τα μισά βρέφη έχουν πιθανότητα να την εμφανίσουν.

Κάποιοι ειδικοί πιστεύουν ότι οι ορμόνες που ένα μωρό λαμβάνει από τη μητέρα του στο τέλος της εγκυμοσύνης, είναι υπευθυνές για τη νινίδα. Ειδικότερα αυτές υπερδιεγείρουν την παραγωγή λιπαρότητας και λεπιού.  Ωστόσο οι γονείς ας  γνωρίζουν ότι δεν είναι μεταδοτικό και πιθανότατα δεν ενοχλεί το μωρό καθόλου.

Η νινίδα δεν έχει σχέση με την ατοπική δερματίτιδα που συνήθως εμφανίζεται μετά τον 6ο μήνα.

Πώς αντιμετωπίζουμε τη νινίδα

Παρακάτω έχουμε για τους γονείς και όσους φροντίζουν τα βρέφη ορισμένες χρηστικές συμβουλές:

• Απαλό βρεφικό μασάζ στο τριχωτό της κεφαλής του μωρού, μόνο με τα δάχτυλα ή μια μαλακή χτενούλα.
• Κάνετε απαλό πλύσιμο με βρεφικό σαμπουάν (πάνω από μία φορά τη μέρα).  Κάνετε καλό ξέπλυμα στο κεφαλάκι του από όλο το σαμπουάν. Μετά σκουπίζετε απαλά με μια πετσέτα.
• Κάνετε χρήση σαμπουάν ειδικά για τη νινίδα.
• Διαλέξτε ένα ειδικό μαλακτικό λάδι, εμπλουτισμένο με βιταμίνη Ε και ειδικά σχεδιασμένο για την αντιμετώπιση και την ανακούφιση από τα συμπτώματα της νινίδας. Αλείφετε το λάδι με ελαφρύ μασάζ πάνω στα σημεία που βλέπετε νινίδα. Αφήνετε για 30 – 60 λεπτά.  Έτσι τα  «λέπια»  μαλακώνουν και να αποκολλούνται εύκολα. Μετά, κάνετε ένα λούσιμο στα  μαλλάκια με το βρεφικό σαμπουάν.

Πότε πάμε στον γιατρό;

Αν ο γονιός παρατηρήσει ελαφριά αιμορραγία ή παραγωγή πύου ας  επικοινωνήσει με τον παιδίατρο. Εάν αυτός κρίνει, θα δώσει σύσταση για δερματολογική εκτίμηση. Σημειώνουμε πως όλοι οι δερματολόγοι είναι εκπαιδευμένοι και πιστοποιημένοι στο γνωστικό αντικείμενο της παιδοδερματολογίας.

Έκζεμα: Οι συχνότερες μορφές εκδήλωσης – Συμπτώματα, Διάγνωση και Θεραπεία

Το έκζεμα είναι μια διαταραχή του φραγμού του δέρματος, μια φλεγμονή που προκαλεί συμπτώματα όπως η ερυθρότητα, η φαγούρα και το φλεγμαίνον δέρμα που συχνά συνοδεύεται από σχηματισμό φλυκταινών. Έκζεμα είναι η ονομασία ενός συνόλου δερματικών παθήσεων που ως κοινό χαρακτηριστικό έχουν τα παραπάνω συμπτώματα. Παρουσιάζεται πολύ συχνά σε βρέφη και παιδιά, ωστόσο, είναι συχνό και στους ενήλικες.

Το έκζεμα μπορεί να είναι ενδογενές ή εξωγενές. Το ενδογενές το δημιουργεί ο ίδιος ο οργανισμός και είναι απόρροια γενετικής προδιάθεσης, ενώ μπορεί να εκδηλωθεί ως ατοπική δερματίτιδα, σμηγματορροϊκή δερματίτιδα ή δυσιδρωσικό έκζεμα. Το εξωγενές οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες που το επηρεάζουν και μπορεί να είναι η δερματίτιδα εξ επαφής, δηλαδή η δερματίτιδα που προκαλείται λόγω επαφής με κάποια ερεθιστική ουσία ή λόγω αλλεργικής αντίδρασης.

Η πιο συχνή μορφή εκζέματος είναι η ατοπική δερματίτιδα. Συνήθως εμφανίζεται κατά την παιδική ηλικία και μπορεί να είναι είτε ήπιας είτε πιο βαριάς μορφής. Ένα παιδί μπορεί να εμφανίσει ατοπική δερματίτιδα συχνότερα, αν κάποιος από τους γονείς του το έχει επίσης. Τα παιδιά με ατοπική δερματίτιδα έχουν υψηλότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν τροφικές αλλεργίες, άσθμα και ρινίτιδα.

Έκζεμα: Με ποιες μορφές εκδηλώνεται;

Η ατοπική δερματίτιδα παρουσιάζεται με φυσαλίδες, ξηροδερμία, ερυθρότητα και κοκκίνισμα στους αγκώνες, στα γόνατα, στο πρόσωπο, στο λαιμό και στους καρπούς. Αν ο ασθενής ξύσει τα σημάδια, το έκζεμα επιδεινώνεται, το ίδιο και η φαγούρα. Ερεθιστικοί παράγοντες είναι ο κρύος καιρός, η υγρασία, τα απορρυπαντικά, τα σαπούνια, τα αρώματα, η σκόνη, οι τρίχες ή το σάλιο ζώων, οι δερματικές λοιμώξεις, τα υφάσματα (συνθετικά), οι ορμονικές αλλαγές (π.χ. σε περίοδο εγκυμοσύνης) και οι τροφικές αλλεργίες.

Η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα είναι μια πολύ κοινή πάθηση που προκαλεί ερυθρότητα, φαγούρα και εξάνθημα. Το εξάνθημα μπορεί να εκδηλωθεί ως κίτρινη ή λευκή κρούστα και να καλύπτει την επιφάνειά του. Η μορφή αυτή μπορεί να εμφανιστεί στο κρανίο, στα αφτιά, στα φρύδια, στα βλέφαρα, στο πρόσωπο, στα γεννητικά όργανα ή στις μασχάλες. Είναι συχνότερη σε ηλικίες μεταξύ 30-60 ετών. Τη νόσο μπορεί να πυροδοτήσουν μια σειρά από παθήσεις όπως η κατάθλιψη, η επιληψία, οι διατροφικές διαταραχές, η ακμή, η ψωρίαση, η νόσος Πάρκινσον, καθώς και η λήψη ορισμένων φαρμάκων.

Το δυσιδρωσικό έκζεμα ονομάζεται αλλιώς και παλαμοπελματιαίο έκζεμα. Πρόκειται για μία ενδογενή κνησμώδη, χρόνια και υποτροπιάζουσα φυσαλιδώδη δερματίτιδα άγνωστης αιτιολογίας. Τυπικά συμπεριλαμβάνει τα πέλματα, τις παλάμες και τις πλάγιες πλευρές των δακτύλων. Πλήττει νέους ενήλικες και των δύο φύλων. Παρουσιάζεται με μικρές φυσαλίδες, οι οποίες μπορούν να σχηματίσουν και μεγαλύτερες και να επιμολυνθούν. Επιμένουν για αρκετές εβδομάδες και μετά υφίενται με απολέπιση.

Η δερματίτιδα εξ επαφής είναι η δερματική αντίδραση όταν ο οργανισμός έρχεται σε επαφή με συγκεκριμένες ουσίες. Υπάρχουν δύο είδη δερματίτιδας εξ επαφής: η ερεθιστική και η αλλεργική. Η ερεθιστική δερματίτιδα περιλαμβάνει επαφή με έναν ερεθιστικό παράγοντα όπως τα οξέα, τα μαλακτικά, τα καθαριστικά, τα απορρυπαντικά, οι βαφές μαλλιών και κάποια σαμπουάν. Η αλλεργική δερματίτιδα συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά σε μια συγκεκριμένη ουσία, ένα αλλεργιογόνο. Ως τέτοια μπορούν να θεωρηθούν τα υφάσματα, το λάτεξ, τα φυτά, η γύρη, κάποια μέταλλα, συστατικά σε δερμοκαλλυντικά, ορισμένα φάρμακα.

Έκζεμα: Ποια συμπτώματα εμφανίζει;

Η κλινική εικόνα του εκζέματος στην οξεία μορφή περιλαμβάνει ερύθημα, φυσαλίδες, οίδημα και φαγούρα. Στην υποξεία μορφή, έχει όλα τα παραπάνω συμπτώματα, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό και ένταση, ενώ στη χρόνια μορφή παρουσιάζεται λειχηνοποίηση, φαγούρα και επίταση των πτυχών (γραμμώσεις).

Το έκζεμα δεν είναι μεταδοτικό. Τα συμπτώματά του περιλαμβάνουν πρήξιμο, σκουρόχρωμα σπυράκια, κοκκίνισμα και φαγούρα, ενώ μπορεί να περνούν περιόδους ύφεσης και έξαρσης.

Έκζεμα: Διάγνωση και Θεραπεία

Η διάγνωση για το έκζεμα τίθεται από τον αρμόδιο γιατρό που είναι ο δερματολόγος ή ο παιδίατρος στα παιδιά. Για να τεθεί η διάγνωση ο γιατρός λαμβάνει υπόψιν την κλινική εικόνα του ασθενή, το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του, όπως επίσης και το ιστορικό χειρουργείων που τυχόν έχει κάνει. Επειδή το έκζεμα μοιάζει αρκετά και με άλλα δερματικά νοσήματα, είναι σημαντικό σε κάποιες περιπτώσεις να ζητηθεί ιστολογική εξέταση και άμεση μικροσκόπηση. Σε ακόμη πιο εξειδικευμένες περιπτώσεις μπορεί να ζητηθεί επιπλέον εργαστηριακή εξέταση.

Οριστική και άμεση θεραπεία για το έκζεμα δεν υπάρχει. Ένας φυσικός τρόπος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι όταν ξέρεις ποιος είναι ο ερεθιστικός παράγοντας που το προκαλεί, να τον αποφεύγεις. Το ίδιο ισχύει και σε περιπτώσεις αλλεργίας.

Συνιστάται η συχνή χρήση ενυδατικών και μαλακτικών κρεμών στο σώμα. Επίσης, μπορεί να χορηγηθούν τοπικά κορτικοστεροειδή, τοπικοί αναστολείς καλσινευρίνης και σε περιπτώσεις όπου παρατηρείται έντονη φαγούρα αντιισταμινικά. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθούν συστηματικά κορτικοστεροειδή, κυκλοσπορίνη ή να εφαρμοστεί φωτοθεραπεία για τον περιορισμό της φλεγμονής (εναλλακτική μέθοδος θεραπείας με χρήση ειδικών λαμπών σε συγκεκριμένα μήκη κύματος).

Σε περίπτωση, που λόγω του εκζέματος το δέρμα έχει εκτεθεί σε κάποιο βακτήριο ή μικρόβιο μπορεί να χορηγηθεί αντιβιοτική αγωγή.