Τρυποφοβία: Έχετε ακούσει ποτέ στο παρελθόν τον όρο τρυποφοβία; Αισθάνεστε φόβο όταν βλέπετε πολλές οπές μαζί; Μήπως πάσχετε και δεν το γνωρίζετε;

Η τρυποφοβία είναι μια κατάσταση όπου ένα άτομο βιώνει φόβο, ή αποστροφή προς συστάδες μικρών οπών (τρυπών). Η κατάσταση θεωρείται ότι ενεργοποιείται όταν ένα άτομο βλέπει ένα μοτίβο μικρών συγκεντρωμένων τρυπών, προκαλώντας συμπτώματα, όπως φόβο, αηδία και άγχος.

Παρόλο που η τρυποφοβία δεν αναγνωρίζεται επί του παρόντος από το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικής Διαταραχής της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (DSM-5), ο όρος «τρυποφοβία» (trypophobia) χρησιμοποιείται από το 2009.

Τρυποφοβία: Τι την προκαλεί

Τι προκαλεί την τρυποφοβία

Τα άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα τρυποφοβίας επηρεάζονται συχνά από συγκεκριμένες εικόνες ομάδων μικρών, ακανόνιστων οπών, όπως:

• σφουγγάρια
• σαπουνόφουσκες
• κοράλλι
• θαλάσσια σφουγγάρια
• κηρήθρα
• κυψέλες
• θήκες από σπόρους φρούτων
• φράουλες
• ρόδια
• φυσαλίδες
• συστοιχίες ματιών στα έντομα

Τρυποφοβία: Συμπτώματα

Τα συμπτώματα του τρυποφοβικού περιλαμβάνουν έντονα και διαπεραστικά ρίγη, ανατριχίλα, τρέμουλο, φαγούρα, αηδία, εφίδρωση, κρίσεις πανικού, ταχυπαλμία, ναυτία ή αίσθηση ότι κάτι περπατάει πάνω στο δέρμα του.

Τα άτομα με τρυποφοβία ενδέχεται να εμφανίσουν συμπτώματα, όπως:

• συναισθήματα αηδίας, αποτροπιασμού, φόβου, ή δυσφορίας ή οπτικής ενόχλησης
• ανατριχίλες
• φαγούρα στο δέρμα ή ένόχληση
• εφίδρωση
• ναυτία
• κρίσεις πανικού

Τι πυροδοτεί την τρυποφοβία; Οι άνθρωποι περιγράφουν τα πάντα: μια χριστουγεννιάτικη μπάλα, μια εικόνα φωλιάς σφήκας, τσιμεντένια τούβλα σε έναν τοίχο, φυσαλίδες, μια σταγόντα νερού που πέφτει στον ώμο μετά από ένα ντους. Εκτός από αντικείμενα, πολλοί αναφέρουν ορισμένες εικόνες ως ιδιαίτερα προβληματικές. Ορισμένοι πάσχοντες ζουν σε συνεχή φόβο ότι θα τους προκληθεί αηδία, τυχαία, από οποιεσδήποτε φαινομενικά αβλαβείς εικόνες ή αντικείμενα.

Υπάρχει περιορισμένη έρευνα για την τρυποφοβία, αλλά μια μελέτη διαπίστωσε ότι η αηδία είναι πιο ισχυρή όταν οι οπές εμφανίζονται στο δέρμα παρά σε μη ζωικά αντικείμενα όπως π.χ. τα βράχια. Η αηδία είναι μεγαλύτερη όταν οι οπές τοποθετούνται επάνω σε πρόσωπα.

Τρυποφοβία: Αίτια

Ο Tom Kupfer, ερευνητής συναισθημάτων στο Vrije Universiteit στο Άμστερνταμ, πιστεύει ότι η τρυποφοβία συνδέεται με τις εξελικτικές μας προσαρμογές για να αποφύγουμε τα παράσιτα που ζουν στο δέρμα μας -όπως οι ψείρες και οι ψύλλοι.

Αυτή η τυπική αντανακλαστική αντίδραση εξελίχθηκε για να σταματήσουμε να καταναλώνουμε πράγματα ή να ασχολούμαστε με πράγματα που θα μπορούσαν να μας βλάψουν. Οι αιτίες μπορεί να έχουν να κάνουν με το δέρμα και τις ρωγμές, πληγές ή ουλές που μπορεί να έχει ή τα στρογγυλά και ωοειδή σημάδια από διάφορα παράσιτα.

Μια μελέτη στην οποία συμμετείχε ο Kupfer έδειξε ότι δεν χρειάζεται να αισθάνεστε ότι έχετε παράσιτα στο δέρμα σας για να έχετε συμπτώματα τρυποφοβίας. Φαίνεται ότι και μόνο οι εικόνες παρασίτων μπορούν να προκαλέσουν την αντίδραση. Ενώ οι άνθρωποι χωρίς τρυποφοβία επηρεάστηκαν συναισθηματικά από τις εικόνες που σχετίζονται με ασθένειες όπως τα τσιμπούρια στο αυτί ενός σκύλου, δεν επηρεάστηκαν από αβλαβείς εικόνες όπως οι τρύπες στο ψωμί. Αλλά οι άνθρωποι με τρυποφοβία αντέδρασαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και στα δύο είδη εικόνων.

Ο Kupfer λέει ότι οι πάσχοντες αντιδρούν υπερβολικά σε πράγματα που μοιάζουν με παθογόνα ή παράσιτα, αλλά στην πραγματικότητα είναι αβλαβή -όπως κάποιος που φοβάται τα φίδια μπορεί να τρομοκρατηθεί με μια μάνικα σε ένα κήπο. Η τρυποφοβία μπορεί να προκαλείται από μια υποσυνείδητη ανάμνηση των κινδύνων από τους οποίους έπρεπε να προφυλαχθεί ο προϊστορικός άνθρωπος, όπως τα επικίνδυνα ή δηλητηριώδη έντομα και ερπετά. Αλλά η φοβία αυτή εμφανίζεται μόνο σε μερικούς ανθρώπους ενώ άλλοι που να αρέσκονται στη θέμα μια τρύπας -όπως ακριβώς υπάρχουν κάποια με αραχνοφοβία και άλλοι είναι ιδιοκτήτες ταραντούλας. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν τρυποφοβικές τάσεις δίχως να το συνειδητοποιούν.

Η αβεβαιότητα, η αμηχανία, το άγχος και η ταραχή που δημιουργεί η θέα μιας ή πολλών οπών οφείλεται στην άγνοια του τι υπάρχει μέσα, κάτι που ανάγεται στο ανθρώπινο εξελικτικό ένστικτο της προστασίας και στο αντανακλαστικό της φυγής από έναν πιθανό κίνδυνο.

Τρυποφοβία: Θεραπεία

Υπάρχει μεγάλη συζήτηση γύρω από το είδος της θεραπείας απέναντι στις φοβίες, συμπεριλαμβανομένων της μετατραυματικής διαταραχής άγχους και της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Ωστόσο, δεν φαίνεται να υπάρχει δημοσιευμένη έρευνα σχετικά με την επιτυχία ή όχι μιας θεραπείας έναντι της τρυποφοβίας.

Πολλές τεχνικές που έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία φοβιών περιλαμβάνοντας τη σταδιακή έκθεση στο φοβούμενο αντικείμενο (Kring et al., 2012) κάτι που προκαλεί συστηματική απευαισθητοποίηση. Αυτή η τεχνική περιλαμβάνει τον εντοπισμό μιας σειράς φοβικών αντικειμένων ή καταστάσεων και την αποφυγή εκείνων που είναι σημαντικής δυσκολίας ή σοβαρότητας. Μόλις εντοπιστεί ένας τέτοιος κατάλογος, ο ασθενής εκτίθεται στα φοβικά ερεθίσματα, ξεκινώντας από το χαμηλότερο επίπεδο δυσφορίας και φτάνοντας σταδιακά προς το υψηλότερο επίπεδο.

Για παράδειγμα, σε ένα άτομο με φόβο αραχνών μπορεί πρώτα να του ζητηθεί να διαβάσει για τις αράχνες ώστε να εξοικειωθεί, να ακολουθήσει η έκθεση σε εικόνες και τελικά να έρθει αντιμέτωπο με μια πραγματική αράχνη. Είναι σημαντικό, οι ασθενείς που υποβάλλονται σε συστηματική η απευαισθητοποίηση θα διδάσκονται τεχνικές χαλάρωσης, όπως οι προοδευτική χαλάρωση μυών. Η μείωση του στρες, ενώ είναι εκτεθειμένοι σε καταστάσεις που φοβίζουν χαμηλώνει τις παράλογες αντιδράσεις.

Τέλος, να σημειωθεί ότι η τρυποφοβία μπορεί, εν μέρει, να συνδέεται με την κάποια αποστροφή που υπάρχει για τα στρογγυλά ανθρώπινα πρόσωπα.