ΥΓΕΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ

Λευκά αιμοσφαίρια: Χαμηλά και ανεβασμένα – Οι φυσιολογικές τιμές και η σύνδεση με τον καρκίνο

23 Απριλίου 2021
Newshealth.gr

Λευκά αιμοσφαίρια: Μεταξύ άλλων λειτουργιών τα λευκά αιμοσφαίρια μπορούν να μαρτυρήσουν την ύπαρξη ορισμένων τύπων καρκίνου. Επιπλέον, ο σκοπός των λευκών αιμοσφαιρίων είναι να προστατεύουν τον οργανισμό από την απειλή ξένων παραγόντων, όπως τα βακτήρια.

Όλα τα κύτταρα του αίματος, συμπεριλαμβανομένων των λευκών αιμοσφαιρίων, των ερυθρών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων, προέρχονται από ένα κοινό βλαστοκύτταρο. Η διαφοροποίηση των κυττάρων του αίματος γίνεται στο μυελό των οστών.

Λευκά αιμοσφαίρια: Τα ουδετερόφιλα

Τα κοκκία των κυττάρων αυτών χρωματίζονται με δύο χρωστικές (πορτοκαλί και μαύρη) και γι’ αυτό λέγονται «ουδέτερα».

Τα ουδετερόφιλα αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος από τα λευκά αιμοσφαίρια που κυκλοφορούν στο αίμα μας και είναι η πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού μας, καθώς είναι τα πρώτα λευκοκύτταρα που φτάνουν στην περιοχή της φλεγμονής.

Ο ρόλος τους είναι να καθαρίσουν την περιοχή από τα κυτταρικά υπολείμματα μέσω της διαδικασίας της φαγοκυττάρωσης. Τα ουδετερόφιλα αποτελούν το 40-75% των λευκών αιμοσφαιρίων και έχουν διάρκεια ζωής περίπου 4-5 ημέρες.

Λευκά αιμοσφαίρια: Τα πολυμορφοπύρηνα

Τα κύτταρα που ανήκουν σε αυτή την ομάδα πήραν το όνομά τους από τους πολλούς λοβούς που διαθέτει ο πυρήνας τους.

Είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος από τα ερυθρά αιμοσφαίρια και ονομάζονται αλλιώς και κοκκιοκύτταρα, γιατί έχουν στο κυτταρόπλασμά τους κοκκία.

Από τα κοκκία απελευθερώνονται χημικές ουσίες στο πλαίσιο της ανοσολογικής απόκρισης του οργανισμού μας που αμύνεται.

Το χρώμα στο οποίο χρωματίζονται τα κοκκία όταν τα απεικονίζουμε σε ένα μικροσκόπιο κατατάσσει τα πολυμορφοπύρηνα σε τρείς υπό-ομάδες:

Λευκά αιμοσφαίρια: Τα ηωσινόφιλα

Τα κοκκία των κυττάρων αυτών χρωματίζονται επιλεκτικά με την ηωσίνη (πορτοκαλί χρώμα, από την λέξη “ηώς” που σημαίνει “αυγή”).

Τα ηωσινόφιλα παίζουν σημαντικό ρόλο στην άμυνα του οργανισμού μας έναντι των παρασιτικών λοιμώξεων (βακτηρίδια, μύκητες), ενώ φαγοκυτταρώνουν τα κυτταρικά υπολείμματα σε μικρότερο βαθμό από τα ουδετερόφιλα και στα μετέπειτα στάδια της φλεγμονής.

Παίζουν επίσης ρόλο στις αλλεργικές αντιδράσεις δημιουργώντας συμπλέγματα αντιγόνου-αντισώματος. Τέλος, συμβάλλουν στην εξουδετέρωση καρκινικών κυττάρων.

Σε φυσιολογικά επίπεδα, τα ηωσινόφιλα αποτελούν περίπου το 1-6% των λευκών αιμοσφαιρίων. Παραμένουν στην κυκλοφορία του αίματος για 8-12 ώρες και μπορούν να επιβιώσουν στους ιστούς για επιπλέον 8-12 μέρες, χωρίς να υπάρξει κάποια διέγερση.

Λευκά αιμοσφαίρια: Τα βασεόφιλα

Τα κοκκία των κυττάρων αυτών χρωματίζονται επιλεκτικά με βαθύ μαύρο χρώμα.

Τα βασεόφιλα ενεργοποιούνται σε περίπτωση τραυματισμού ή λοίμωξης και απελευθερώνουν τις ουσίες ισταμίνη, βραδυκινίνη και σεροτονίνη που συμβάλλουν στη φλεγμονώδη διαδικασία μέσω της αύξησης της ροής του αίματος στην προσβεβλημένη περιοχή.

Τα βασεόφιλα συμμετέχουν επίσης στις αλλεργικές αντιδράσεις. Τέλος, τα κοκκία στην επιφάνεια των βασεόφιλων εκκρίνουν τη φυσική αντιπηκτική ουσία, ηπαρίνη. Τα βασεόφιλα αποτελούν το 0,01% έως 0,3% των λευκών αιμοσφαιρίων.

Λευκά αιμοσφαίρια: Τα λεμφοκύτταρα

Είναι μικρότερα σε μέγεθος από τα πολυμορφοπύρηνα, διαθέτουν ένα μεγάλο στρογγυλό πυρήνα και το κυτταρόπλασμά τους δε διαθέτει κοκκία.

Τα λεμφοκύτταρα ωριμάζουν στο λεμφικό ιστό και μεταναστεύουν μεταξύ αίματος και λέμφου, ενώ έχουν διάρκεια ζωής ημέρες ή χρόνια, ανάλογα με τον τύπο τους. Τα λεμφοκύτταρα αποτελούν το 20-50% των λευκών αιμοσφαιρίων. Τα λεμφοκύτταρα χωρίζονται σε:

ΝΚ κύτταρα (κύτταρα φυσικοί φονείς)

Παίζουν ρόλο στην άμυνα του οργανισμού μας σε όγκους και σε μολυσμένα από ιούς κύτταρα.

Β-λεμφοκύτταρα και Τ-λεμφοκύτταρα

Τα Β-λεμφοκύτταρα έχουν ως κύριο έργο τους την έκκριση ουσιών που καλούνται αντισώματα, μέσα στα υγρά του σώματος μας, τα οποία επιτίθενται σε αντιγόνα (ξένες ουσίες που εισβάλλουν στον οργανισμό μας).

Τα Τ-λεμφοκύτταρα επιτίθενται σε κύτταρα στόχους, όπως είναι τα κύτταρα που έχουν προσβληθεί από ιό ή τα κύτταρα που μεταλλάχτηκαν σε καρκινικά.

Μετά την ενεργοποίησή τους, τα Β και Τ κύτταρα αφήνουν τα λεγόμενα κύτταρα μνήμης (ανάπτυξη ανοσίας), που θυμούνται κάθε συγκεκριμένο αντιγόνο που αντιμετώπισαν και έτσι μπορούν αντεπιτεθούν αν το παθογόνο αυτό εμφανιστεί ξανά.

Μονοκύτταρα

Είναι κύτταρα με διακριτό πυρήνα που συμμετέχουν στην άμυνα του οργανισμού. Παράγονται στο μυελό των οστών και στη συνέχεια αποδεσμεύονται στην κυκλοφορία.

Μετά από σύντομη παραμονή τους στο αίμα, μεταναστεύουν στους ιστούς, όποτε πλέον χαρακτηρίζονται ως μακροφάγα και ανήκουν στο σύστημα των φαγοκυττάρων.

Ειδικοί τύποι των μακροφάγων μπορούν να βρεθούν σε πολλά όργανα, όπως στους πνεύμονες, στα νεφρά, στον εγκέφαλο και στο ήπαρ. Τα μονοκύτταρα ζουν μήνες ή ακόμα και χρόνια. Αποτελούν το 2-10% των λευκών αιμοσφαιρίων.

Λευκά αιμοσφαίρια: Οι φυσιολογικές τιμές

Οι φυσιολογικές τιμές των λευκών αιμοσφαιρίων σε υγιείς ενήλικες είναι μεταξύ 4.000 και 11.000 κυττάρων ανά μικρόλιτρο (μL ή mcL) ή κυβικό χιλιοστό (mm3) αίματος, αν και οι τιμές αυτές μπορεί να διαφέρουν μεταξύ αντρών και γυναικών, ενώ τα υγιή παιδιά και οι υγιείς ενήλικες συνήθως έχουν μεγαλύτερο αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων.

Οι τιμές αυτές μπορεί να διαφέρουν και μεταξύ χωρών αλλά και εργαστηρίων. Πιο συγκεκριμένα οι φυσιολογικές τιμές κυμαίνονται για:

  • Άνδρες: 5.000-10.000 λευκά αιμοσφαίρια ανά μL αίματος
  • Γυναίκες: 4.500-11.000 λευκά αιμοσφαίρια ανά μL αίματος
  • Παιδιά: 5.000-10.000 λευκά αιμοσφαίρια ανά μL αίματος
  • Εγκυμοσύνη: 6.000-17.000 λευκά αιμοσφαίρια ανά μL αίματος (εξαιτίας του στρες που προκαλεί στο σώμα της εγκύου η κυοφορία)
  • Τοκετός-Λοχεία (πρώτες ώρες μετά τον τοκετό): 9.000-25.000 λευκά αιμοσφαίρια ανά μL αίματος (οι τιμές επανέρχονται στα φυσιολογικά επίπεδα περίπου στις 4 εβδομάδες μετά τον τοκετό)

Λευκά αιμοσφαίρια: Γιατί κάνουμε την εξέταση;

Η μέτρηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων στο δείγμα του αίματός μας και ο προσδιορισμός του λευκοκυτταρικού τύπου αποτελούν μέρος της γενικής (εξέτασης) αίματος και χρησιμεύουν για:

  • να μας ελέγξει ο γιατρός μας αν πάσχουμε από κάτι
  • να βοηθήσει το γιατρό μας στο να διαγνώσει αν έχουμε λοίμωξη ή φλεγμονή και να βρει αν έχουμε κάποια άλλη πάθηση που να επηρεάζει τα λευκά μας, όπως είναι οι αλλεργίες, η λευχαιμία ή οι διαταραχές του ανοσιακού μας συστήματος
  • να μπορεί ο γιατρός μας να παρακολουθήσει την εξέλιξη των καταστάσεων που αναφέρονται πιο πάνω, ή την ανταπόκριση του οργανισμού μας στις θεραπείες ή την λειτουργία του μυελού των οστών.

Ορισμένες θεραπείες όπως είναι οι ακτινοβολίες και η χημειοθεραπεία επηρεάζουν τα λευκά αιμοσφαίρια. Το ίδιο συμβαίνει και στις παθήσεις που προκαλούν αντίδραση του ανοσιακού συστήματος με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων.

Σε άλλες περιπτώσεις επηρεάζεται η παραγωγή των λευκών από το μυελό των οστών που έχει ως συνέπεια την αύξηση ή τη μείωση του αριθμού των λευκών που κυκλοφορούν στο αίμα μας.

Η μέτρηση του αριθμού των λευκών μπορεί να δείξει αν υπάρχει κάτι που επηρεάζει τα λευκά. Για το τι, όμως, προκαλεί ένα αποτέλεσμα που δεν είναι φυσιολογικό θα χρειαστεί να γίνουν και άλλες εξετάσεις, όπως να στρωθεί ένα πλακάκι ή ακόμη και να γίνει, όταν δεν μπορεί να βρεθεί με άλλο τρόπο, εξέταση του μυελού των οστών ώστε να αποκαλυφθεί αν υπάρχουν ανώριμες ή και παθολογικές μορφές λευκών αιμοσφαιρίων.

Λευκά αιμοσφαίρια: Πότε πρέπει να γίνει η εξέταση;

Ο γιατρός μας ζητά τη συγκεκριμένη εξέταση, όταν ζητά να κάνουμε μια γενική αίματος ή στο πλαίσιο των εξετάσεων ρουτίνας που κάνουμε για να δούμε πώς πάει η υγεία μας ή όταν έχουμε συμπτώματα που μπορεί να σημαίνουν ότι έχουμε λοίμωξη ή κάποια φλεγμονή, όπως είναι:

  • πυρετός, ρίγη
  • πόνοι στο σώμα μας
  • πονοκέφαλος
  • συμπτώματα ανάλογα με το σημείο που εντοπίζεται η λοίμωξη ή η φλεγμονή.

Επίσης, ο γιατρός ζητά την εξέταση αυτή, όταν έχουμε συμπτώματα που τα θεωρεί ότι είναι ύποπτα για κάποια διαταραχή στο αίμα μας ή που μπορεί να έχουν σχέση με ένα αυτοάνοσο νόσημα ή μια ανοσιακή ανεπάρκεια.

Τέλος, μπορεί να ζητηθεί από το γιατρό μας να την κάνουμε συχνά και σε τακτά χρονικά διαστήματα για να παρακολουθήσει την πορεία μας, όταν μας έχει διαγνώσει λοίμωξη, αιματολογική ή ανοσιακή διαταραχή ή κάποια άλλη πάθηση που επηρεάζει τα λευκά μας.

Μπορεί, επίσης, να μας ζητηθεί να την κάνουμε περιοδικά είτε για να παρακολουθούμε την αποτελεσματικότητα της θεραπείας είτε σε περίπτωση που κάνουμε κάποια θεραπεία, όπως είναι οι ακτινοβολίες και η χημειοθεραπεία, που είναι γνωστό ότι επηρεάζουν τα λευκά αιμοσφαίρια του αίματός μας.

Λευκά αιμοσφαίρια: Τι σημαίνουν τα αποτελέσματα;

Ο γιατρός μας, όταν κοιτάζει τα αποτελέσματα της μέτρησης του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων του αίματός μας, κοιτάζει και τα αποτελέσματα των υπόλοιπων στοιχείων της γενικής αίματος.

Παράλληλα, εκτιμά και τα ευρήματα από το ιατρικό ιστορικό που μας πήρε, την κλινική εξέταση που μας έκανε, καθώς και τα συμπτώματα που του είπαμε ότι έχουμε.

Όταν ο αριθμός των λευκών είναι υψηλός, πάνω, δηλαδή, από τα φυσιολογικά όρια, τότε έχουμε λευκοκυττάρωση, που μπορεί να προκύψει από διάφορες καταστάσεις όπως είναι:

  1. οι λοιμώξεις που προκαλούνται συνήθως από μικρόβια, ιούς, μύκητες ή παράσιτα,
  2. οι φλεγμονές ή οι φλεγμονώδεις καταστάσεις, όπως είναι η ρευματοειδής η αρθρίτιδα, η αγγειίτιδα ή οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου,
  3. η λευχαιμία ή τα μυελοϋπερπλαστικά σύνδρομα,
  4. οι νεκρωτικές καταστάσεις (τραύμα, εγκαύματα, από χειρουργικές επεμβάσεις ή από καρδιακή προσβολή),
  5. οι αλλεργικές αντιδράσεις (αλλεργίες, άσθμα),
  6. η έντονη άσκηση,
  7. η σοβαρή συναισθηματική ή σωματική καταπόνηση (stress),
  8. το τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης.

Όταν ο αριθμός των λευκών είναι χαμηλός, κάτω, δηλαδή, από τα φυσιολογικά όρια, τότε έχουμε λευκοπενία, που μπορεί να προκύψει από διάφορες καταστάσεις όπως είναι:

  1. η βλάβη του μυελού των οστών ( π.χ. τοξίνη, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, ναρκωτικά)
  2. οι διαταραχές, στις οποίες ο μυελός των οστών δεν παράγει επαρκή ποσότητα λευκών αιμοσφαιρίων (μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο, έλλειψη βιταμίνης B12 ή φυλλικού οξέος)
  3. το λέμφωμα ή οι μεταστάσεις ενός καρκίνου στο μυελό των οστών
  4. τα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως είναι ο λύκος, στα οποία ο οργανισμός μας επιτίθεται και καταστρέφει τα δικά του λευκά αιμοσφαίρια
  5. η σήψη
  6. οι ασθένειες του ανοσιακού συστήματος, όπως είναι η λοίμωξη με HIV, που καταστρέφουν τα Τ λεμφοκύτταρα.

Όταν η μέτρηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων του αίματός μας γίνεται για να παρακολουθήσει ο γιατρός μας την πορεία της κατάστασής μας:

  • αν ο αριθμός των λευκών εξακολουθεί να είναι είτε αυξημένος είτε μειωμένος, δηλαδή να είναι εκτός των φυσιολογικών ορίων, τότε υπάρχει επιδείνωση της κατάστασης της υγείας μας
  • αν ο αριθμός των λευκών δείχνει να επιστρέφει ή έχει επιστρέψει στα φυσιολογικά επίπεδα, τότε μπορούμε να μιλάμε για βελτίωση της κατάστασής μας ή για επιτυχία της θεραπείας που κάνουμε.

Λευκά αιμοσφαίρια: Τι να συγκρατήσουμε;

  • Στην περίπτωση που έχουμε αφαιρέσει το σπλήνα μας μπορεί να έχουμε μια επίμονη ήπια έως μέτρια αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων του αίματος.
  • Ο αριθμός των λευκών στο αίμα έχει σχέση με την ηλικία μας.
    • Στα νεογέννητα και τα βρέφη είναι πιο μεγάλος από ό,τι είναι στους ενήλικες.
    • Οι ηλικιωμένοι που έχουν λοίμωξη, συχνά, δεν παρουσιάζουν λευκοκυττάρωση γιατί το ανοσιακό τους σύστημα δεν ανταποκρίνεται το ίδιο όπως των μικρότερων έναντι ξένων εισβολέων, όπως είναι τα μικρόβια.
  • Υπάρχουν αρκετά φάρμακα που μπορούν να προκαλέσουν αύξηση ή μείωση των λευκών στο αίμα μας
  • Όταν ο αριθμός των λευκών του αίματός μας δεν είναι φυσιολογικός, ο γιατρός μας, για να μπορέσει να βρει από τι πάσχουμε, θα μας ζητήσει να κάνουμε 1) εξετάσεις για να ελέγξει τη λειτουργία του ήπατος (του συκωτιού) μας και των νεφρών μας και 2) μια σειρά εξετάσεων ανάλογα με το ιατρικό μας ιστορικό, το τι συμπτώματα έχουμε και το τι διαπίστωσε όταν μας εξέτασε, όπως σε περίπτωση:
    • μικροβιακής λοίμωξης, θα ζητηθεί να κάνουμε καλλιέργεια, για παράδειγμα ουροκαλλιέργεια, καλλιέργεια πτυέλων, αιμοκαλλιέργεια, ή να μας γίνει ένα strep test,
    • ιογενούς λοίμωξης, θα ζητηθεί να κάνουμε ορολογικές εξετάσεις για να δούμε αν έχουμε λοιμώδη μονοπυρήνωση,
    • φλεγμονής, θα ζητηθεί να ελεγχθεί η CRP και η ταχύτητα καθίζησης (Τ.Κ.Ε.)
    • αυτοάνοσων νοσημάτων, θα ζητηθεί εξέταση ανοσοφθορισμού για αντιπυρηνικά αντισώματα ΑΝΑ,
    • αλλεργιών, θα ζητηθούν ειδικές αλλεργιολογικές εξετάσεις,
    • υποψίας για λευχαιμία, θα ζητηθεί να υποβληθούμε σε βιοψία μυελού των οστών, να ελέγξουμε τον ανοσοφαινότυπο με κυτταρομετρία ροής, ή να μας γίνει ανάλυση των χρωμοσωμάτων μας με μέθοδο FISH.

Λευκά αιμοσφαίρια: Τι είναι η λευκοκυττάρωση;

Ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων σε υγιείς ενήλικες ξεπερνά τα 11.000 κύτταρα ανά μL αίματος. Ο υψηλός αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα μπορεί να δηλώνει:

  • αυξημένη παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων για την καταπολέμηση κάποιας λοίμωξης.
  • ασθένεια του μυελού των οστών που οδηγεί σε αυξημένη (μη φυσιολογική) παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων.
  • διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, με αποτέλεσμα την αυξημένη παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων.
  • αντίδραση σε φάρμακο που αυξάνει την παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων.

Οι πιθανότερες αιτίες της λευκοκυττάρωσης είναι συνήθως οι εξής:

  • Οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία
  • Οξεία μυελογενής λευχαιμία (AML)
  • Αλλεργία (σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις)
  • Χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία
  • Χρόνια μυελογενής λευχαιμία
  • Φάρμακα (π.χ. κορτικοστεροειδή, επινεφρίνη)
  • Λοιμώξεις (βακτηριακές ή ιογενείς)
  • Μυελοφλεγμονή (διαταραχή του μυελού των οστών)
  • Αληθής πολυκυτταραιμία
  • Ρευματοειδής αρθρίτιδα (φλεγμονώδης ασθένεια των αρθρώσεων)
  • Κάπνισμα
  • Στρες (σοβαρό συναισθηματικό ή σωματικό άγχος)
  • Φυματίωση
  • Κοκίτης

Στις περισσότερες περιπτώσεις λευκοκυττάρωσης δεν υπάρχουν συγκεκριμένα συμπτώματα που να εκδηλώνονται και να σχετίζονται με τον αυξημένο αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων, παρά μόνο σε ακραίες περιπτώσεις που η λευκοκυττάρωση οφείλεται σε κατάσταση που επηρεάζει το μυελό των οστών.

Λευκά αιμοσφαίρια: Τι είναι η λευκοπενία;

Ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων σε υγιείς ενήλικες δεν ξεπερνά τα 4.000 κύτταρα ανά μL αίματος. Για τα παιδιά ο αριθμός αυτός διαφέρει ανάλογα με την ηλικία.

Επιπρόσθετα, ορισμένοι άνθρωποι, αν και υγιείς, έχουν χαμηλότερο αριθμό λευκοκυττάρων από αυτό που θεωρείται φυσιολογικό.

Η λευκοπενία σχετίζεται σχεδόν πάντα με τη μείωση σε συγκεκριμένο τύπο λευκοκυττάρων [π.χ. ουδετεροπενία για τη μείωση ουδετερόφιλων, λεμφοπενία για τη μείωση λεμφοκυττάρων, μονοκυτταροπενία, ηωσινο(φιλο)πενία, βασεοπενία].

Οι συνέπειες των «πενιών» αυτών ποικίλλουν ανάλογα με τη λειτουργία των κυττάρων της κάθε ομάδας. Αντίστοιχα υπάρχει και η «Αναστροφή του τύπου» που είναι η μικρή ή μεγάλη απόκλιση του εξεταζόμενου αίματος από τις αναλογίες (%) των διάφορων τύπων λευκοκυττάρων που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Ο χαμηλότερος αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα μπορεί να δηλώνει την ύπαρξη:

  • Ιογενών λοιμώξεων που διαταράσσουν προσωρινά το έργο του μυελού των οστών.
  • Ορισμένων διαταραχων που παρουσιάζονται κατά τη γέννηση (συγγενείς) που οδηγούν σε μειωμένη λειτουργία του μυελού των οστών.
  • Καρκίνου ή άλλων ασθενειών που καταστρέφουν το μυελό των οστών.
  • Αυτοάνοσων διαταραχών που καταστρέφουν τα λευκά αιμοσφαίρια ή κύτταρα του μυελού των οστών.
  • Σοβαρών λοιμώξεων που χρησιμοποιούν τα λευκά αιμοσφαίρια με ταχύτερο ρυθμό από αυτό που παράγονται.
  • Σαρκοείδωσης (συγκέντρωση φλεγμονωδών κυττάρων στο σώμα).
  • Λήψης φαρμάκων, όπως τα αντιβιοτικά, που καταστρέφουν τα λευκά αιμοσφαίρια.

Πιο συγκεκριμένα, λευκοπενία συναντάται σε:

  • Απλαστική αναιμία
  • Χημειοθεραπεία
  • HIV / AIDS
  • Ανωμαλία του σπλήνα που προκαλεί την καταστροφή των κυττάρων του αίματος
  • Σύνδρομο Kostmann (συγγενής διαταραχή με χαμηλή παραγωγή ουδετερόφιλων)
  • Λευχαιμία
  • Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
  • Υποθρεψία και ανεπάρκειες βιταμινών
  • Μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα
  • Μυελοκαθήχιση (συγγενής διαταραχή που περιλαμβάνει την αδυναμία των ουδετερόφιλων να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος)
  • Ακτινοθεραπεία
  • Ρευματοειδής αρθρίτιδα και άλλες αυτοάνοσες διαταραχές
  • Φυματίωση (και άλλες μολυσματικές ασθένειες)

Ο χαμηλός αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα, όπως πυρετός, ρίγη, πονοκέφαλος και πόνοι στο σώμα.