Λοιμώξεις: Δυστυχώς, από το καλοκαίρι εκτός από το μαύρισμα και τις αναμνήσεις μπορεί να μας μείνουν κουσούρι και οι… ευκαιριακές λοιμώξεις.
Οι περισσότερες γυναίκες κάνουν τον ετήσιο γυναικολογικό τους έλεγχο το Σεπτέμβρη προκειμένου να διαγνωστούν τυχόν προβλήματα που δεν έχουν εμφανίσει ιδιαίτερα συμπτώματα.
Μυκητίαση
Η συχνότερη λοίμωξη που ταλαιπωρεί τις γυναίκες –όλες τις εποχές του χρόνου- είναι η μυκητίαση – αιδοιοκολπίτιδα.
Είναι μύθος ότι η πισίνα ή η θάλασσα προκαλούν κολπίτιδες. Εάν το νερό είναι καθαρό το πρόβλημα είναι η υγρασία που παραμένει μετά το μπάνιο στο αιδοίο. Ο κύριος παράγοντας που ευνοεί την ανάπτυξη μυκήτων είναι η υγρασία στην ευαίσθητη περιοχή. Κατά συνέπεια τα μέτρα προφύλαξης είναι κυρίως:
- Αλλαγή του μαγιό αμέσως μετά το μπάνιο
- Σιδέρωμα των εσωρούχων
- Αποφυγή αρωμάτων
Οι πιο κοινοί τύποι κολπίτιδας είναι:
- Βακτηριακή κολπίτιδα: προκαλείται από ορισμένα βακτήρια όπως ο Αιμόφιλος του κόλπου (Gardnerella Vaginalis) αλλά και άλλου τύπου βακτήρια. Ονομάζεται και μη ειδική κολπίτιδα και συνήθως προκαλεί γκριζόλευκες εκκρίσεις, δύσοσμα υγρά και τσούξιμο.
- Μυκητιασική κολπίτιδα: προκαλείται από μύκητες της οικογένειας Candida Albicans ή πιο σπάνια non Albicans. Παρουσιάζεται συνήθως με ερεθισμό των έξω γεννητικών, φαγούρα και λευκές πηχτές εκκρίσεις.
- Τριχομονάδωση/τριχομονίαση: Οι Τριχομονάδες (Trichomonas Vaginalis) είναι ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο παράσιτο και προκαλεί έντονη δυσφορία στα γεννητικά όργανα και κιτρινοπράσινες εκκρίσεις. Προκαλεί επίσης μία χαρακτηριστική τραχηλίτιδα.
- Χλαμύδια: Τα Χλαμύδια αποτελούν το πιο συχνό σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Η θεραπεία της χλαμυδιακής λοίμωξης είναι σχετικά απλή. Παρόλα αυτά σε ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών δεν προκαλούν συμπτώματα και σε περίπτωση που δεν αναγνωριστούν και αντιμετωπιστούν καταλλήλως, μπορούν να μεταναστεύσουν στα άνω γεννητικά όργανα (μήτρα, σάλπιγγες) και να προκαλέσουν φλεγμονή με συνέπεια τη μείωση της γονιμότητας της γυναίκας.
Μυκητίαση: Παράγοντες κινδύνου
Παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης κολπίτιδας είναι:
- Ορμονικές αλλαγές (εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση)
- Έντονη σεξουαλική δραστηριότητα
- Αλλαγή ερωτικών συντρόφων
- Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
- Φάρμακα (αντιβίωση, στεροειδή)
- Χρήση σπερματοκτόνου
- Μη ελεγχόμενος σακχαρώδης διαβήτης
- Χρήση ακατάλληλων καθαριστικών ευαίσθητης περιοχής (σπρέι, αποσμητικό κόλπου, σαπούνι)
- Υγρό μαγιό στο σώμα για πολλή ώρα
- Υπερβολικά στενά ρούχα
- Συνθετικά εσώρουχα
Επιπλοκές: Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις η θεραπεία της κολπίτιδας είναι απλή, όταν παραμεληθεί μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες. Μικροοργανισμοί όπως τα χλαμύδια μπορούν να μεταναστεύσουν στα άνω γεννητικά (μήτρα, σάλπιγγες) και να προκαλέσουν τη φλεγμονώδη νόσο της πυέλου (Pelvic Inflammatory Disease, PID), με αποτέλεσμα τη μείωση της γονιμότητας της γυναίκας. Επίσης, η κολπίτιδα σε γυναίκες που διανύουν περίοδο εγκυμοσύνης μπορεί να προκαλέσει αυτόματη αποβολή, πρόωρο τοκετό και ελλιποβαρές νεογνό.
Μυκητίαση: Συμπτώματα και αίτια κολπίτιδας
Τα κύρια συμπτώματα της κολπίτιδας είναι:
- Άτυπα κολπικά υγρά στο χρώμα και την υφή (κίτρινα, άσπρα, γκρίζα)
- Δύσοσμα κολπικά υγρά
- Φαγούρα ή ενόχληση
- Καύσος (τσούξιμο)
- Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή
- Επώδυνη ούρηση
- Αίμα από τον κόλπο
Ουρολοίμωξη
Η ουρολοίμωξη επίσης ταλαιπωρεί πολύ τις γυναίκες μετά το καλοκαίρι. Αυτό οφείλεται στη χρήση ακάθαρτων τουαλετών, στο γεγονός επίσης ότι οι γυναίκες αποφεύγουν να ουρήσουν το βράδυ, ιδιαίτερα μετά από κατανάλωση αλκοόλ, το οποίο δρα ως διουρητικό.
Για να προλάβουμε λοιπόν τέτοια προβλήματα ουρούμε τακτικά, με καλές συνθήκες υγιεινής και δεν καταπιέζουμε τον εαυτό μας.
Αναλόγως με το σημείο που προσβάλλει το μικρόβιο, η λοίμωξη μπορεί να είναι:
Κυστίτιδα: λοίμωξη της ουροδόχου κύστης
Ουρηθρίτιδα: λοίμωξη της ουρήθρας στους άνδρες
Πυελονεφρίτιδα: λοίμωξη στα νεφρά
Η πυελονεφρίτιδα είναι μία σοβαρή κατάσταση, όπου η ουρολοίμωξη έχει προχωρήσει και έχει προσβάλει τα νεφρά. Γι’ αυτό απαιτείται άμεση νοσηλεία, διότι μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμες βλάβες στα νεφρά αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.
Για την ουρολοίμωξη συνήθως το υπεύθυνο βακτήριο είναι η E. Coli, η οποία φυσιολογικά υπάρχει στο έντερο. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να ευθύνεται και τυχόν απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος με πέτρα στα νεφρά.
Συμπτώματα και διάγνωση της ουρολοίμωξης
Τα πρώτα σημάδια και συμπτώματα της ουρολοίμωξης είναι:
- Συχνουρία
- Επιτακτική ούρηση
- Πόνος κατά την ούρηση
- Τσούξιμο κατά την ούρηση
- Αποβολή πολύ μικρής ποσότητας ούρων παρά την έντονη ανάγκη για ούρηση
- Δύσοσμα ούρα
- Πόνος στην κοιλιά
- Αιματουρία
- Πυρετός (πυελονεφρίτιδα)
Η διάγνωση της ουρολοίμωξης γίνεται με ουρολογικές εξετάσεις (γενική και καλλιέργεια ούρων). Μετά ακολουθεί αντιβιόγραμμα για να προσδιοριστεί η ευαισθησία του μικροβίου στα αντιβιοτικά. Ο ουρολόγος θα συνταγογραφήσει την αντιβίωση που θα χρειαστείς και το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα πρέπει να τη λάβεις. Αν το πρόβλημα επιμένει ή πρόκειται για υποτροπιάζουσα ουρολοίμωξη μπορεί να χρειαστεί περαιτέρω ιατρικός έλεγχος με υπέρηχο, πυελογραφία και κυστεοσκόπηση.
Οξυτενή κονδυλώματαΤα οξύτενη κονδυλώματα, παρότι είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, εμφανίζουν έξαρση μετά τις καλοκαιρινές διακοπές γιατί πολλοί αλλάζουν ερωτικούς συντρόφους. Ακόμα και εάν η χρήση του προφυλακτικού δεν προστατεύει 100%, είναι απαραίτητη η χρήση του σε περίπτωση μη μόνιμης σχέσης. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε την λοίμωξη με τον ιό HPV και τις μετέπειτα θεραπείες με laser , διαθερμία κλπ.
Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι συνήθως εμφανή στην εξέταση με γυμνό μάτι. Πρόκειται συνήθως για μικρές αλλοιώσεις του δέρματος που μοιάζουν με τις ελιές (σπίλοι) και πολλές φορές σαν «κουνουπίδι». Μπορεί να είναι επίπεδες ή ανάγλυφες (προεξέχουν από το δέρμα). Το χρώμα τους ποικίλει από ροδαλό, άσπρο, καφέ έως και μαύρο. Συνήθως δεν προκαλούν καμία ενόχληση και έτσι το πρόβλημα δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό. Πολύ σπάνια προκαλούν αίσθημα κνησμού ή τσούξιμο στην περιοχή που εμφανίζονται.
Στον άνδρα οι αγαπημένες περιοχές εμφάνισης των κονδυλωμάτων είναι κατά μήκος του πέους, στη βάλανο, στο όσχεο, κάτω κοιλιακή χώρα, μηροβουβωνικές περιοχές και εσωτερικά στην ουρήθρα και στον πρωκτό. Ενώ στη γυναίκα εμφανίζονται στα έσω ή έξω χείλη του αιδοίου, στην κλειτορίδα, εφηβαίο, στο περίνεο και την περιπρωκτική περιοχή. Υπάρχουν κονδυλώματα και εσωτερικά στον κόλπο, στον τράχηλο της μήτρας και μέσα στον πρωκτικό σωλήνα τα οποία εντοπίζονται μόνο από το γιατρό. Πολύ σπάνιες είναι εξωγεννητικές θέσεις, όπως η στοματική κοιλότητα ή οι γωνίες των χειλιών. Πολλαπλασιαζόμενα μπορούν να σχηματίζουν μεγάλες πλάκες.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Ερεθισμός της βαλάνου, «κοκκινίλες στην βάλανο». Έντονη φαγούρα. Πόνος στην περιοχή κυρίως κατά την σεξουαλική επαφή. Σε σπανιότερες περιπτώσεις φυσαλίδες, έλκη στην βάλανο και την ακροποσθία. Προσοχή μεταδίδεται με σεξουαλική επαφή, στοματικό έρωτα, πρωκτικό σεξ.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Όσον αφορά τον άνδρα, η εξέταση για τα κονδυλώματα είναι απλή, ανώδυνη και ο γιατρός μπορεί να τα διαγνώσει με γυμνό μάτι ή με μεγεθυντικό φακό. Στηρίζεται μόνο στην επισκόπηση των βλαβών και όταν κρίνεται απαραίτητο ιστολογική εξέταση (βιοψία). Όταν η βλάβη είναι στην βάλανο και κοντά στο έξω στόμιο της ουρήθρας επιβάλλεται να γίνεται και ουρηθροσκόπηση. Προληπτική εξέταση για να διαπιστώσουν οι άνδρες αν είναι φορείς χωρίς την παρουσία κάποιας εμφανής εξωτερικής αλλοίωσης δεν υπάρχει.
Όσον αφορά την γυναίκα εκτός από την επισκόπηση που μπορεί να πραγματοποιηθεί από την ίδια, απαιτείται να γίνει τεστ Παπανικολάου και εφόσον κριθεί απαραίτητο κολποσκόπηση με λήψη δείγματος για κυτταρολογική ή ιστολογική εξέταση.